Het zal bijna drie jaar geleden zijn dat ik voor het eerst de strofe 'zero email' voorbij zag komen. Verschillende mensen en bedrijven concentreerden zich op nieuwe manieren van communiceren, waarbij email in de ban gaat. De gedachte er achter was simpel: volle inboxen zijn een vicieuze cirkel van vrij zinloze tijdsbesteding. Is een e-mailloos bestaan inderdaad zinvol om na te streven?
Zijn we als communicatie strikt noodzakelijk voor het overleven van de organisaties waarvoor we werken? Zodra het minder gaat, ligt Communicatie vaak als eerste op het slachtblok. Waarom?
Ik weet niet meer precies wanneer ik voor het laatst een medewerkerstevredenheidsonderzoek heb ingevuld als medewerker. Wat ik nog wel weet is dat ik er nooit meer iets over gehoord heb van mijn toenmalige werkgever.
Sociale tools om het werk makkelijker te maken. Het maakt de lijnen korter voor overleg en het samenwerken aan documenten. Microsoft zet de laatste cijfers voor je op een rijtje.
Wet van Pleuris 2.0: V x R x (Social) M³. Crisiscommunicatie is totaal veranderd. Met de komst van social media lijkt het wel of er een heel nieuw vakgebied is ontstaan.
Corporate blogging kan een extra middel zijn voor interne communicatie. Het helpt soms het gevoel van afstand tussen directie en de rest van de organisatie weg te nemen.