Sinds drie maanden ben ik fanatiek aan het fitnessen. De vetrandjes moeten weg. De spieren moeten worden getraind. Fit zijn, is het doel en de weg. Misschien dat het door deze focus komt, maar tijdens mijn werk viel mij hierdoor opeens iets op. Veel websites lijden aan morbide obesitas. Ze moeten nodig eens op dieet, want ze stikken haast in de vetrandjes. Hoe heet het vet van deze websites? Corporate Bullshit.
Jouw website heeft overgewicht?
Waar komt dat door? Simpel gezegd. Het is vet uit het verleden. Uit de tijd dat websites nog een online versie waren van de corporate brochure. En hier houden we nog steeds met z’n allen aan vast. We vullen de website met corporate uitspraken tot deze buiten adem is en niet meer de trap op komt zonder in zweten uit te breken.
De website is van iedereen
En dat is best logisch als je er over nadenkt. Want de website is van iedereen. De inhoudelijke expert wil alles over zijn of haar onderwerp op de website. Voor de volledigheid. Voor de angst iets te missen. Omdat het moet vanuit de wetgeving. Allemaal leuk en aardig, maar het is vet.
We willen veel
Vanuit corporate willen we ook veel van de website. Elk persbericht moet op de website. Elke uiting van ‘De Klant Centraal’ en ‘We zijn zo duurzaam’ en ‘Oh zo MVO’ moet op de website. Elke gedachte over de positionering van de organisatie moet op de website. Elke brainfart van elke manager moet op de website. Vanuit de interne politiek. Vanuit de ego’s en de haantjes. Allemaal superbelangrijk en heel erg interessant. *Ahum*
Ratelen over details
Vanuit product en diensten willen we ook veel van de website. Elk detail van elk product. Elke stap van onze dienstverlening. We ratelen en ratelen over specificaties en onderdelen. Over onderscheidende eigenschappen. Over informatie die rond onze dienstverlening hangt en die veel beter te vinden is door het te Googelen.
En die arme website? Die wordt dikker en dikker. Die wordt vetter en vetter.
Hoe zetten we de website op dieet?
1. Stap af van de corporate brochure
In de jaren negentig was een website een uithangbord en een online vertaling van de corporate brochure. Maar nu is het 2013. En niemand zit te wachten op die corporate onzin. Het meeste is toch papegaaien. Jullie zijn duurzaam? Nou wij zijn nog veel duurzamer hoor. Bij jullie staat de klant centraal. Nou wij stellen hem nog centraler. Het is een wedstrijdje ver-plassen geworden. Wie heeft de grootste? Vertel mij gewoon waarom ik je kan vertrouwen. Wat ik aan je heb. En waarom ik mij veilig kan voelen. En houd daarna alsjeblieft op.
2. Niemand leest de nieuwspagina
Communicatie stuurt een mooi persbericht uit naar de juiste media. En daarmee moet het klaar zijn. Waarom dat ding ook nog op de website? Omdat elke scheet van jullie organisatie zo interessant is? Fout! Het boeit ons niet. Kijk naar de bezoekersaantallen. Er komt geen hond. We komen een taak uitoefenen en al sponsor je elk goed doel in de wereld, vermoei mij niet met al jouw persberichten daarover. Als ik het wil lezen, kom ik het wel tegen in de vakmedia of de reguliere media. Daar is communicatie voor. Niet de website.
3. Ik kom wat doen
De toptaak van een pagina. Dat is het enige wat ik belangrijk vind. Wat kan ik doen op jouw pagina? Wat kan ik doen op jouw website? Wat kan ik daadwerkelijk kopen of bestellen? Met wie kan ik praten over jullie dienstverlening? Ik. Wil. Wat. Doen. Ik wil niet lezen. Ik heb geen interesse in je corporate statements. Vermoei mij er niet mee. Houd er mee op. Je bent jouw website aan het vermoorden. Verban al dat vet naar Over Ons en laat mij verder met rust. De toptaak. En verder niets.
4. De contentmanagers zijn de poortwachters
In veel organisaties zijn de contentmanagers technische lui. Het zijn de mensen die het CMS snappen en dus jouw stukje Corporate Bullshit online kunnen zetten. Maar dat is niet de juiste insteek. De contentmanager of webredacteur heeft de sleutel tot de website. En moet de kwaliteit van de website bewaken. Met zijn of haar leven. Het maakt mij niet uit wie je bent intern. Het maakt mij niet uit hoe hoog je in de boom zit. Het laatste oordeel van de kwaliteit van de content moet bij de contentmanager liggen. Zij moeten zich gesteund voelen om de kwaliteit hoog te houden en ook de Brass Balls hebben om hiervoor op te staan. Geef ze die rol.
Begin vandaag nog!
Jouw website is in levensgevaar. Begin vandaag nog met het Content Dieet en slank dat ding af. Doe het nu. Voor jouw website zijn hart het begeeft. Of minder dramatisch en realistischer. Al dat vet? Dat lezen we gewoon niet. Serieus. Niemand. Leest. Het. Haal het weg!
3 comments
Dimitri, ik heb van de week ongeveer dit verhaal in het Engels gelezen bij een of andere nieuwsbrief of in een online artikel. Ik dacht van Nielsen, maar die is het niet – heb ik gecheckt. Kun je verklappen door wie je je hebt laten inspireren voor dit verhaal? Ik kan het niet meer vinden.
Ik heb me laten inspireren door Obese en mijn eigen ervaringen in fitness. Als er een soortgelijk artikel was, was ik er in ieder geval niet van op de hoogte. Maar goed. Het is ook geen rocket science en meer mensen kunnen dezelfde beeldspraak gebruiken.
Ik ben het niet eens met dit artikel. Wanneer ik de moeite neem naar de website van een bedrijf te gaan, verwacht ik daar álles te vinden wat ik weten wil. Ik wil geen kale site met alleen de 'top tasks'. Ik wil weten met wie ik te maken heb. Ik wil weten wat voor persberichten ze de deur uitgedaan hebben. Waarom ze dat hebben gedaan.
De website is en blijft het uithangbord van een bedrijf. Internet geeft er alle ruimte voor. Ja, daar mag heus wel wat vet af door nodeloze herhaling en mooipraterij weg te snijden. Maak het 'sleek' en 'lean' en 'basic' en vooral transparant, maar blijf alsjeblieft álle info geven op een gestructureerde manier, want alleen dat geeft mij vertrouwen.
Comments are closed.