Je kent ze ongetwijfeld wel. De ‘doodles’ van Google, niet de collectieve agenda’s, maar de wisselende logo’s op de startpagina http://www.google.com/. Waarom zowel de collectieve agenda’s als de wisselende logo’s ‘doodles’ zijn genoemd, weet ik ook niet. De variant ‘wisselende logo’s’ mogen ze van mij dan ook gerust schrappen. Niet alleen om de naamgeving hoor, maar om het hele ding. Ik erger me namelijk er mateloos aan.
Het begon allemaal leuk. Af en toe een wisselend logo bij een écht bijzondere internationale gebeurtenis. Eens in het half jaar of iets dergelijks was het een welkome verrassing. Een kunstzinnige variatie op het gewone Google-logo, waardoor je even wakker geschud werd. De Googlestartpagina wordt door de gemiddelde mens namelijk zo veel gebruikt, dat het logo eigenlijk gewoon door gewenning genegeerd wordt. En dan was daar zo af en toe een iets kunstzinniger logo, om je uit die gewenning wakker te schudden. Zinnig initiatief, lijkt me.
En ik ben niet de enige geweest die het leuk vond. Google heeft er ongetwijfeld heel veel positieve reacties over gehad. Geen probleem natuurlijk, een complimentje is altijd leuk om te geven. En door die positieve feedback wist Google zelf ook dat ze op de goede weg zaten. Dus hetgeen eerst waarschijnlijk als grap begonnen was, werd weer een paar keer gedaan. Nog meer positieve reacties volgden. Top.
Google schreef na een poosje zelfs een wedstrijd uit, ‘wie kan de mooiste/grappigste/pakkendste doodle creëren?’. Ontelbaar veel mensen gingen hierop in, iedereen probeerde zich van zijn kunstzinnigste kant te laten zien. En de beloning was één dagje wereldwijde faam, door het eigen gemaakte Google-logo op de voorpagina van de meest bezochte website te mogen laten zien. Simpel en leuk, geweldig!
En zulke wedstrijden werden steeds vaker georganiseerd, steeds meer dagen werden als belangrijk genoeg gezien voor een speciaal logo, nationale feestdagen deden voortaan ook mee. En meer, en meer, en meer, EN MEER EN MEER EN MEER.
Ik heb er genoeg van. Het is nu gewoon niet meer leuk. De prettige wakker schuddende verrassing is er af. Elke keer dat er weer zo’n ‘bijzonder logo’ staat erger ik me meer. En meer, en meer, en meer. Ik vind de 76ste verjaardagdag van de maker van Barbapapa gewoon niet interessant! Of de 160ste verjaardag van Emile Berliner, wie dat dan ook mag zijn. Of de 117de verjaardag van Martha Graham, die dood is en totaal willekeurig gekozen. Verschrikkelijk!
Kunst, dus óók de logo’s van Google, moet blijven inspireren, elke keer weer vernieuwend zijn en tot nadenken aanzetten. Niet tot ergernis. Ik hoop dat Google mijn wanhoopsroep hoort…
4 comments
Word je nu boos als ik schrijf dat ik die Martha Graham doodle stiekem behoorlijk mooi en best kunstzinnig vond?
Haha, boos kijk ik toch al.
Dat scheelt dan weer ;-)
Comments are closed.