Vriendjes zijn?

Na ruim een anderhalf jaar wikken, wegen en uitproberen vroeg ik mijn man 16 jaar geleden of hij mijn vriendje wilde zijn. We zaten in de tuin van zijn studentenhuis en hij had net voor mij gekookt. Terugkijkend zal dat wel de finale test zijn geweest. En hij was geslaagd. Zijn de online vriendschappen van tegenwoordig net zo intiem, net zo waardevol als deze real life relatie voor mij?

Afgelopen woensdagavond was er bij de Radboud Universiteit Nijmegen een symposium over vriendschap, internet en afstand: hebben online vriendschappen dezelfde waarde als offline vriendschappen? 2 Filosofen en een universitair docent bogen zich over deze kwestie. Ik was er niet live aanwezig, maar probeerde via Twitter te volgen. Dat lukte dan weer niet. Een teken aan de wand? Voor een persoonlijk verslag van iemand die er wél was, zie Gijs Ros’ blog.

Wat ik er wel aan overhoud is een eerste positieve ervaring met Southpark:

httpv://www.youtube.com/watch?v=4SgkfghupFE

Het is natuurlijk schromelijk overdreven (toch?), maar enige mate van stress over aantallen volgers, dalingen en bekenden die 100x zoveel vrienden hebben komt me niet onbekend voor. Gelukkig heeft mijn vader nog geen klacht ingediend dat ik geen vriend van hem ben op Facebook. Hij is van de generatie: ga snel van die Italiaanse tegels-site af; weet je wel wat dat kost, bellen met Italie?

Het ultieme bewijs van de diepgang van online relaties is natuurlijk een huwelijk, zoals nog pas in het nieuws was met #twedding. Alleen weer jammer dat je nooit hoort of die relaties uiteindelijk stand houden. Ik ken geen voorbeelden van de tegenhanger: #twivorce.

Als ik naar mijn eigen ervaringen kijk, dan moet ik concluderen dat online relaties net zoveel waard zijn als offline relaties. Al bijna 9 jaar lang schrijf ik op een forum met allemaal vrouwen die in oktober 2002 bevallen zijn. Alle zwangerschapskwaaltjes kwamen aan bod. Ik had niet, zoals dat waarschijnlijk vroeguh het geval was, een netwerk om mij heen van vriendinnen die zwanger waren of net waren bevallen. Waar moest ik terecht met mijn vragen? Naar het Internet! Vlak voor de bevalling waren er 59 vrouwen die allemaal door dezelfde ongemakken heen gingen. En nu, 9 jaar later, schrijf ik nog steeds met 18 van hen op Hyves. We delen zorgen over kinderen, relaties, dagelijkse dingetjes. We staan elkaar bij met raad en daad. Kortom, we zijn echte vrienden!

Het leuke aan internet is dat je vriendjes kunt vinden voor elk facet van je persoonlijkheid. Behalve moeder ben ik namelijk ook HTC-fan en in het algemeen een geek. Ik hoef bij mijn online vriendinnetjes niet aan te komen met een grapje als: er zijn 10 typen mensen in de wereld, zij die binair begrijpen en zij die dat niet doen. Gelukkig kan ik dat dan als @natasjap weer via Twitter kwijt, waar de retweets aantonen dat er daar wel mensen zijn die me begrijpen.

De meest verrassende uitleg van online ontmoetingen hoorde ik in Seats2Meet: oh, ok, dus dat wij hier elkaar vandaag toevallig tegenkomen is dus eigenlijk een ook tweetup?

De conclusie van het symposium over Vriendschap 2.0 was dat er altijd behoefte zal blijven bestaan aan real life ontmoetingen. En dat online relaties oppervlakkiger vrienden zijn. Ach, zeg nou zelf: zijn je offline relaties dan wel allemaal van dezelfde kwaliteit en intensiteit?