Het gat in de muur

Het gebeurde in een wijk in New Delhi. De huizen waren oud, de straten stoffig, en de kinderen gingen nauwelijks naar school . Een computer bezat niemand. Kinderen speelden op straat en groeiden op zonder dat ze ook maar iets wisten van muizen, toetsenborden, vensters, opslaan of internet.

In een huis aan een van de onverharde straten kwam op een dag een bouwvakker. Hij pakte zijn spullen uit en maakte een gat in de muur. Een rechthoekig gat, precies zo groot als een computerbeeldscherm uit 1999. Dat kwam goed uit, want inderdaad kwam er een beeldscherm in dat gat te staan. Bovendien was het 1999.
De bouwvakker maakte toen een kleiner gat waar precies een muis in paste. Tot slot monteerde hij bij het gat in de muur, aan de buitenkant, een camera.

Ontdekkingen
Door die camera weten we nu precies hoe het verder ging met het Gat in de Muur. Snel merkten de kinderen in de buurt de verandering op. Dat er verband was tussen de muis en het beeldscherm bleef niet lang geheim. Ze gingen experimenteren en binnen korte tijd konden ze over het internet surfen. Ik heb trouwens nog niet vermeld dat ze geen Engels spraken. Sommige kinderen namen de rol op zich om de andere kinderen, jonger of langzamer, te onderwijzen zodat die het ook konden.

Zet een computer neer en loop weg
Of hij misschien een werkloze bouwvakker in de familie had weten we niet, maar het hele idee – zet een computer neer en loop weg – was afkomstig van Sugata Mitra, een Indiase onderzoeker, tegenwoordig hoogleraar in Newcastle. Hij ontdekte in dit experiment dat kinderen zelfstandig kunnen leren, als je ze maar uitdaagt. Natuurlijk was dit maar één situatie en hij had geen idee of dit ook mogelijk was met andere taken, andere kinderen, andere situaties. Sugata Mitra was een geleerde en omdat hij nog geleerder wilde worden, ging hij door met zijn experimenten. Hij deed opzienbarende ontdekkingen en één daarvan wil ik je niet onthouden.

Mitra liet aan een aantal meisjes een computer zien die met spraak bestuurd kon worden. Engelse spraak wel te verstaan. Hij gaf de meisjes opdracht: zorg ervoor dat de computer je begrijpt. Dat was alles wat hij zei en hij ging weg. Nu spraken deze meisje wel Engels, maar alleen met een zeer, zeer zwaar accent. De computer kon er niets mee.
Na twee maanden kwam Sugata Mitra terug. De meisjes waren erin geslaagd om zelfstandig hun zware accent om te buigen naar Standaard Engels. De computer besturen was geen enkel probleem.

Nieuwsgierigheid
Sugata Mitra noemt dit: ‘minimally invasive education.’ Het blijkt dat een omgeving die nieuwsgierigheid stimuleert ervoor kan zorgen dat kinderen leren door zichzelf te onderwijzen en door uitwisseling met leeftijdgenoten.
Vind je het een mooi verhaal? Of geloof je er niets van? Bekijk de TED-film waarin Sugata Mitra zijn ontdekkingen over the Hole in the Wall vertelt. Hij laat daarin kinderen zien die op deze manier alles leren over Pythagoras en over moleculaire biologie. ‘Children will learn to do what they want to learn to do.’