In het hedendaagse tijdperk komt het regelmatig voor: online fitties. Nee, ik bedoel geen dames met meer dan bovengemiddelde spierbundels die selfies maken. Met een fittie bedoel ik een online ruzie. Zoals naar aanleiding van een bericht of artikel dat je hebt geplaatst.
Hoe ga je er mee om?
Is het jou weleens gebeurd, zo’n fittie? Mij persoonlijk nog niet echt, alhoewel ik merk dat het mij tijd kost om er aan te wennen om online op een zeer persoonlijke wijze feedback terug te krijgen. Het zit dan vooral in de vraag: hoe moet ik nu omgaan met de feedback die ik net heb gelezen? Negeren? Professioneel reageren en sociaal (als in social media) blijven? Of gewoon ook maar op dezelfde toon een bericht terugsturen? Met sommige reacties kan ik niet zoveel, omdat er weinig inhoudelijk valt te reageren.
Waar zou het vandaan komen?
Ik lees zelf ook veel berichten en artikelen. En soms heb ik de neiging om te reageren. Soms. Ik vraag me altijd af of het nut heeft om dat te doen. Help ik er iemand mee? Heb ik informatie die onbekend is? Is de inhoud incorrect? Meestal besluit ik niet te reageren. Daarentegen zijn er best veel mensen die dat wel doen. Onomwonden, recht voor z’n raap, ongenuanceerd. Ik vraag me dan af: waarom doe je dat en wat hoop je er mee te bereiken?
Steek jij je nek uit?
Iemand die online zijn mening geeft, steekt op een bepaalde wijze zijn nek uit door zich te laten zien of horen. Hierdoor val je op, waardoor er gemakkelijk een oordeel over je is te vellen. Wellicht is het gewoon jaloezie van die ander. Jij zegt of schrijft iets wat die ander niet voor elkaar kan krijgen. Of degene die ‘uithaalt’, is iemand die het leuk vindt aandacht te krijgen en invloed uit te oefenen op een minder dominant aanwezig persoon. Stiekem komt dit gedrag vaak voort uit de situatie van die persoon zelf. Als je in je kracht staat, zou je eigenlijk willen zeggen: “If you’re not in the arena with me, I’m not gonna do anything with your feedback” (vrij vertaald van Brene Brown).
Wat zou je kunnen helpen?
Ik trek feedback snel persoonlijk aan. Ik voel me aangevallen. Omdat je de ander vaak totaal niet kent, krijg je een gevoel van machteloosheid. Ik kies er meestal voor om netjes te blijven of om het te negeren. Bij mij suddert zoiets even na. Ik denk dat dat vooral te maken heeft omdat ik voor mezelf geen duidelijke strategie heb hoe IK ermee kan omgaan. Terwijl je als privépersoon dezelfde sociale gedragsregels kunt volgen alsof je een werknemer bent bij een onderneming. Daar schreef ik al een keer over. In het kort betekent dit: tel tot 10, toon respect, check indien nodig de feiten en gebruik je verstand. Dit is vanaf nu mijn adagium.
En ach, zo nu en dan is het gewoon accepteren en loslaten. Zoals een wijze dame me eens vertelde: als je op een podium staat, krijg je af en toe een tomaat toegeworpen. Vang de tomaat, snijd deze in stukken en stop hem in een salade.
