Een campaigners dilemma: hoe deal je met privacy-issues als je een campagne geheel op Facebook laat draaien?
E-campaigners zetten meer en meer Facebook in om campagne te voeren. Voor politiek gewin (zie Obama, ja, uitgekauwd voorbeeld maar toch op politiek terrein nog steeds met stip op 1) of geldelijk (zie Volkswagen Fanwagen) of voor een goed doel (zie de Moeder van de Dag actie van Simavi).
Privacy is heilig
Het gebruik van Facebook apps is hierbij schering en inslag. Apps die, heel netjes, je toestemming vragen of ze je persoonlijke gegevens mogen gebruiken. Want privacy is heilig, weet je wel. Ja, dat klopt, privacy is heilig dus welke van mijn gegevens heb je dan precies nodig? Wil je als app alleen statusupdates en likes en dergelijke op mijn facebook wall posten: ja, dan krijg je toestemming. Maar wil je als app ook direct met mijn Facebook vrienden communiceren en vind je dat je daarom ook toegang tot mijn adresgegevens moet hebben: nee, dat kan zeer pertinent niet. Vind ik dan. En velen met mij, bij navraag. Een Facebook vriend zei: ‘Ik doe graag mee aan acties, zeker als er wat te winnen valt. En als ik een ticket naar hier of daar kan winnen, dan is de ‘vind ik leuk’-knop mijn vriend. Maar ik zal nooit een app toestemming geven om mijn vrienden namens mij te benaderen. Marketeers moeten maar op een andere manier proberen hun acties viraal te laten gaan.’
Dilemma’s
In een eerdere blog schreef ik al over een dilemma van een online campaigner: moet je je eigen vrienden in zetten als target audience als je actie voert? De reacties die ik op die blogpost kreeg (in de comments en op twitter) waren unaniem: ja, het kan best maar is een kwestie van de juiste dosering. Een bevestiging eigenlijk van wat ik toch al deed, dus daar kon ik wel wat mee, waarvoor dank. Maar een volgend dilemma stond al voor de deur en hangt samen met boven omschreven privacy issues: wat kun je een app wel/niet laten vragen aan degenen die meedoen aan je actie?
Wat je als campaigner mag vragen via een app heeft Facebook in principe al bepaald. Dat is duidelijk te lezen in o.a. de privacy-instellingen. Maar zo’n lijst is niet eindig, blijkt, je mag altijd meer vragen. Mits je daar toestemming voor vraagt.
De kunst is dan juist niet die handelingen te vragen die zorgen dat potentiele deelnemers afhaken.
Wat vraag je wat mij betreft dus niet?
Als een app mij toestemming vraagt om direct op de wall van mijn vrienden te mogen posten of ze te taggen, schud ik heftig nee en klik ik het weg. Ik vind dat een grove inbreuk op andermans privacy. Ik ben er zelf met het taggen van foto’s en filmpjes al heel voorzichtig mee. Ik doe dat alleen bij vrienden van wie ik weet dat ze dat op prijs stellen. Niet na eerst zelf ontzettend nat te zijn gegaan, trouwens. Heb in het verleden meegedaan aan een beetje onschuldig (vond ik toen) taggen van mijn vrienden in een ludiek bedoelde foto op Facebook. Je kon op een afbeelding van de Groene Sint aangeven wie in de categorie stout of lief viel. De meesten vonden het best geinig maar een enkeling absoluut niet. Want naast dat ze getagd waren in een foto met allemaal onbekenden, kregen ze ook opeens een lading aan comments van diezelfde onbekenden te verwerken. Daar schrik je uiteraard van. Na mij fijntjes erop te hebben gewezen daar niet van gediend te zijn (terecht!) heb ik die tags verwijderd. En bedacht dat ik zelf ook niet zo tof zou vinden als het me overkwam; ik heb nu in mijn eigen privacy-instellingen bepaald dat als men mij tagt ik dat eerst moet goedkeuren voor het te zien is op mijn prikbord. Veel Facebook-gebruikers doen dat. Waarmee ze aangeven: ik wil niet zomaar alles op mijn wall terug zien. En om bij waar het om ging terug komen: het direct laten plaatsen van berichten vanuit een app is dan echt een brug te ver.
Privacy schending alarm
Wat je ook niet doet: vanuit een app de deelnemers hun vrienden te laten selecteren om in een filmpje te figureren. Door bijvoorbeeld gebruik te maken van hun foto’s. Jij bepaalt dus wat er met de foto’s van een ander gebeurt. In een actie van derden. Dit schreeuwt om een PRIVACY SCHENDING ALARM. Toch? Echter, geef ze maar de kost, de vele acties die op deze mechanisme draaien. Not done. Wederom: dat vind ik. Maar is wat ik vind de maat der dingen? Natuurlijk niet. Daarom ben ik ook zeer benieuwd naar wat jullie als web-professionals hiervan vinden. Ga ik te krampachtig om met privacy-issues in combinatie met campaigning?
