Is er een toekomst voor online marketeers die niks weten van de werking van internet en websites? En hebben marketeers, die wel weten wat SEO, SEA en bannering is, maar die niet snappen hoe het allemaal feitelijk werkt en tot stand komt, nog wel bestaansrecht? Heb je meer aan de nerd die marketeer werd of aan de marketeer die met nerds moet werken?
Toen
Toen het internet nog een feestje was van techneuten, waren techneuten de koning. En deze techneuten – laten we eerlijk zijn – waren over het algemeen geen vreselijk sociaal vaardige mensen. Het was dan ook lastig om met hen te communiceren.
Maar het web is niet langer alleen een technisch feestje. De focus is de afgelopen jaren verschoven van de achterkant naar de voorkant. Natuurlijk is de techniek nog steeds belangrijk, maar met de grote groepen gewone mensen die op het web rondhangen is het web meer mensgericht geworden.
Nu
In 2011 is de nerd van weleer niet langer die bleke jongen, met vierkante ogen, die bloost bij elk woord. De geëvolueerde IT’er is een zeer hippe man of vrouw die zo mee kan met de hipster-crowd, die zijn nerdspeak bewaart voor mede-nerds en Star Trek, Star Wars, Family guy en Futurama kijkt maar er niet teveel over spreekt. Deze jongens (en een paar meisjes) hebben in veel gevallen de overstap gemaakt naar de businesskant. Wetende dat de beslissingen daar worden genomen en de richting daar wordt bepaald.
Wat een verfrissend groepje mensen is dit.
Vertaalslag
Daardoor ontstond er op een zeker moment ruimte voor mensen die geen die-hard techneut waren, maar die wel voldoende van de techniek wisten om vanuit de businesskant te praten met de IT-kant en die twee partijen te helpen bij de vertaling van de ene in de andere taal. Want dat er een taalprobleem was tussen afdelingen als marketing en communicatie enerzijds en de IT-afdeling anderzijds, dat was duidelijk.
Deze vertalers waren zeer waardevol, maar hadden een lastige positie. Niet echt aan de businesskant, niet echt aan de technische kant… gewoon lastig te plaatsen.
Money money money
En toen gingen de ontwikkelingen opeens heel snel. Van na-gedachte (oh ja, we moeten ook nog wat online doen) werd het web voor veel bedrijven de main focus. En met zoveel aandacht viel er ook veel meer te winnen en te halen bij dit kanaal.
Marketeers en communicatiemensen namen dan ook geen genoegen meer met die tussenpersoon. Die hybride IT’er mocht gaan – die vonden ze eigenlijk toch allang een rare vogel – zodat ze zich er zelf mee konden bemoeien.
Dat klinkt misschien wat zuur, maar dat valt best mee. Het is op zichzelf niet zo erg wanneer communicatiemensen en marketeers beslissen over het webkanaal. Niet erg, áls (!!!!) ze er dan ook voor zorgen dat ze er kaas van hebben gegeten. En als ze die kaas zelfs nog nooit geproefd hebben, zich dan zo snel mogelijk gaan scholen (op dat wereldwijde web) in het eten van die bijzondere kaas.
Een anekdote
Een van de bedrijven waar ik ooit voor werkte deed eens een actie waarbij bezoekers door het maken van een afspraak, een cadeautje kregen. Ik was toen webredacteur en zat daar onwijs te webredacteren toen iemand van het callcentrum geheel buiten adem binnen kwam rennen: “Wat hebben jullie gedaan met de site??“ riep ze me beschuldigend toe. Ik had natuurlijk geen idee waar ze het over had, maar toen haar initiële paniek wat daalde, vertelde ze dat het callcenter opeens vreselijk veel telefoontjes kreeg van mensen die een afspraak wilden maken, maar ook vooral dat cadeau wilden ontvangen.
Snel keken we (de internetafdeling) in de statistieken. De jongens van gratiz.nl hadden onze actie ontdekt en een link ernaar op hun site geplaatst. Ghe!
Ik liep direct naar onze internetmarketeer (geen idee meer wat zijn titel was, maar kwam feitelijk neer op: jullie mogen niks op internet zonder dat ik toestemming geef). “Hey X (zo heette hij natuurlijk niet), dit is er aan de hand…” Ik schetste hem de situatie en stelde meteen een next step (webredacteuren he) voor. Aangezien we bezoekers aan de hand van hun herkomst konden routeren, leek het mij een goed idee om de gratiz.nl bezoekers naar een andere pagina te routeren en hen niet alleen “persoonlijk” aan te spreken, maar ook een aanbod te doen dat beter bij hen paste (voor zover we konden raden natuurlijk).
De marketeer in kwestie hoorde me niet eens. “Zien onze klanten dat ook?” vroeg hij paniekerig, terwijl hij wees naar de link op de pagina van gratiz.nl. “Uhm ja…het is gewoon internet weet je…” Mijn irritatie begon te groeien. “Jullie moeten het weghalen…!!!” Onze internet-beslissingen-man schreeuwde het nog net niet uit, terwijl hij eiste dat wij inlogden in het CMS van gratiz (als ze er al eentje hebben) om de compleet toegestane link, die ons traffic leverde, te verwijderen.
Seriële idioterie
Man, man, man, man. Ik vergeet het nooit meer. En als die anekdote nou zo eenzaam was in z’n bestaan dan was dat prima geweest, maar jammer genoeg is dit prutserige gedrag helemaal niet zo uniek. Dit zijn de gevallen waarin marketeers en communicatieluitjes ver weg moeten blijven van de interwebs. Waarin die Hybride persoon, die tussen IT en Communicatie zweeft veel meer te zeggen moet hebben. Niet omdat hij kan praten of omdat hij kan HTML’en, maar omdat hij de taal en de mores van het web begrijpt. Omdat hij kansen ziet, waar die andere lui risico’s zien. Omdat hij snapt hoe hij die kansen moet benutten en daar geen onzin over uitkraamt. Omdat hij snapt welke techniek hij in moet zetten om er het maximale uit te halen. Daarom dus.
Niet allemaal hoor
En die marketeer/communicatiespecialist dan? Ach, jullie zijn niet allemaal zulke jojo’s natuurlijk. Wat me echter wel opvalt is hoe lui een opvallend aandeel is. Alle kennis over het web, is te vinden op het web. Niet weten of begrijpen, is niet doen en niet surfen. Prima, maar houd je dan ook bij je leest. Al wordt die leest zonder online erbij, wel een kortstondige carrière.
En daarmee beantwoord ik mijn eigen vraag uit de intro: nee, er is geen toekomst voor marketeers en communicatiemensen die met hun Twitteraccountje en hun Facebookvriendjes wel eens een praatje maken. Het web is een vak, daar moet je voor leren. Dat hoeft niet op school vriend, maar wel op het web zelf!
4 comments
Ik heb samengewerkt met een enorm goede online marketeer. Specialismes: conversiemarketing, emailmarketing en SEO.
Waarom hij zo goed was? Nou ja, hij schakelde bureaus in om dat werk voor hem te doen. Hij kon ook precies vertellen wat zij hem vertelden wat goed was. Maar dan alsof hij dat zelf had verzonnen. Nee, die bureaus zorgen alleen voor de uitrol.
Betaal je een dure marketeer die dure bureaus inhuurt om dure campagnes te lanceren. 3x de kosten, 1,5x het resultaat… Top!
Second Life, anyone? Goh, wat is daar een geld aan weggegooid…
Erg interessant. Zelf ben ik als huidig student opgegroeid met het internet en met een moeder die een ZZP'er is die de klant centraal stelt.
Ik vind wel dat op mijn opleiding (communicatie met een sterke inslag op marketing) te weinig tijd wordt besteed aan de technische kant van het internet. Als je die niet begrijpt, kan je ook minder goed inspelen op zijn gedachtes. Wat weer niet bevordelijk is voor de samenwerking. En uiteindelijk hebben we het over vakken waarbij de kans er groot is dat je moet samenwerken om tot succes te komen.
Of zit ik ernaast? ;-)
Ik denk dat je er helemaal "op" zit :) je kunt niet aan internet werken en compleet voorbijgaan aan de techniek. Daarvoor ben je teveel van elkaar afhankelijk.
Onbegrip tussen de disciplines is een groot probleem dat een negatief effect heeft op het resultaat. maar ik moet zeggen dat ik de IT'ers beter begrijp dan communicatie/marketing-mensen. Die laatste groep doet niet eens z'n best om er ook maar iets van te begrijpen en ziet IT alleen maar als storende factor…tsja
Comments are closed.