The social network #lame

Een film over de vent achter Facebook. Het idee an sich vond ik al niet erg interessant om heel eerlijk te zijn. Hoe TheFacebook, Facebook werd en Marc dat had gedaan is een interessant artikel in een krant of tijdschrift, maar om daar nou een hele bioscoopfilm over te maken…ik kon er me niks bij voorstellen.

En dat is dan ook meteen wat ik van The social network vond: niks. De film vertelt, via een aantal rechtszaken het verhaal van Facebook. Startend met de avond waarop de chick van Zuckerberg het uitmaakt en eindigend – zo’n beetje – op het moment dat facebook meer dan een miljoen leden heeft.

Kabbel, kabbel, kabbel doet de film die hele tijd. Zuckerberg doet eikelig, verraad links en rechts deze en gene, jat hier en daar het een en ander, maar echt spannend wordt dat ook verder niet. Dat Zuckerberg in deze film wordt neergezet als een onwijs rotjoch is prima. Er zijn wel meer films over rotjochies die best interessant kunnen zijn. Maar al was hij de meest sympathieke gast die de wereld ooit had mogen aanschouwen, dan had dat de film geen haar beter gemaakt.

Toch las ik hier en daar mensen die de film inspirerend vonden. Huh? Waartoe inspireert het dan precies? Anderen vonden het dan weer facinerend…Welke film hebben zij dan gezien? En wat is het dat fascineert? Het eindeloze gekabbel waarin wordt benadrukt hoe min Zuckerberg is? De nerdversie van sex, drugs en rock & roll? Fascinerend lijkt me een overdreven kwalificatie, een interessant gegeven wil ik het nog wel noemen, maar zeer zeker niet voor een hele bioscoopzit.

Weer anderen kijken de film of gaan de film kijken omdat ze zich bezighouden met social media (wie niet he zou ik zeggen). Dat is misschien nog wel de slechtste reden om dit kabbelfiasco te gaan aanschouwen. De film heeft natuurlijk geen drol met social media te maken. Ja, Zuckerberg is een profielensite gestart gebaseerd op het idee dat mensen van alles van elkaar willen weten, zien en met elkaar willen bespreken – oh ja en vergelijken natuurlijk. Maar als je je bezighoudt met social media en je wist dát nog niet, moet je er misschien maar gewoon mee ophouden.

Al met al vraag ik me af of ik ergens die 1,5 uur van mijn leven weer terug kan krijgen. Zonde van mijn tijd en een dik staaltje “nieuwe film van de keizer:. Als iedereen maar hard genoeg roept dat ze geïnspireerd zijn of liever nog, dat de film “waarde toevoegt” – dan gaat we het met z’n allen vast geloven.

Mocht je besluiten toch de bioscoop op te bezoeken voor deze film, bereid je dan ook alvast voor op het publiek. En dan vooral op het hysterische ik-heb-die-grap-begrepen-want-ik-ben-incrowd-gelach op momenten dat er nerdgrappen of internetgeintjes worden gemaakt. Wel meelachen he, anders hoor je er niet bij en blijkt de keizer gewoon naakt.