Ik geef het aan jou en toch hebben we het nu allebei – rara wat is het?

Toen ik eind jaren ’90 het internet ontdekte was ik direct verkocht. Mijn allereerste liefde neemt nog steeds een grote ruimte in in mijn hart en oh wee als je me met nét een baco teveel op over het web en de kracht van het medium aan het oreren krijgt….berg je dan maar.

Mijn liefde is geen toeval. Op mijn zestiende stopte ik met school. Tegen die tijd was ik al zo vaak de les uitgestuurd en had ik al zoveel strafwerk geschreven dat ik er op had kunnen promoveren. School en ik waren absoluut geen vrienden. Gek genoeg had ik niet per se slechte cijfers. Maar ik verveelde me zo stierlijk dat ik van ellende anderen ging vervelen. Wat ik op dat moment overigens totaal niet ellendig vond. Mijn leraren zagen dat trouwens anders.

Later ging ik nog wel terug naar het HBO en zelfs de Uni. Maar mijn interesse in het geïnstitutionaliseerde leren werd nooit meer echt opgewekt.

Als een spons

Hoe anders was dat toen ik met mijn eerste inbelverbinding de eerste keer het web opging. Mijn eerste weken bracht ik door met uitzoeken hoe ik zelf een website kon maken. En toen ik dat onder de knie had, ging ik op zoek naar álles wat ik kon leren over álles wat ik interessant vond om er dan weer over te vertellen op die website.

Ik leerde over Che Guevara en Martin Luther King, maar ook over andere fascinerende zaken zoals alien abductions en scientology. Over de bijbel en alle tegenstrijdigheden die daarin te vinden zijn. Over alles wat NASA deed en alles wat NASA nog niet kon doen. Als een spons zoog ik het op. Zo gretig was ik toen dat ik alles wat ik vond printte (I know…hoe 1998 is dat) en in mappen bewaarde.

Verwondering

En ook social media was er toen natuurlijk al. Via ICQ kwam een hele nieuwe wereld binnen. Ik chatte daar niet met mensen uit Amsterdam of Nijmegen, maar met mensen uit Belarus of Qatar. Niet om te daten – al waren het vooral veel kerels online toen – maar om de verwondering over het leven in een compleet ander land en andere cultuur. Ik vroeg de sjeiks de theedoek van het hoofd en zij mij de gympen van mijn voeten.

Elke dag

Het is nu jaren verder. En mijn dorst naar kennis is nog niet gelest. Wel specifieker geworden. Ik heb het drukker, ik doe veel specifiekere dingen en ik weet voorlopig wel genoeg over alien abductions en scientology. Maar leren doe ik nog steeds graag.

Mijn dag begint met een uur lezen in mijn RSS-feeds.  Mijn dag eindigt met een uur lezen in mijn RSS-feeds. Ik ben geabonneerd op honderden sites die ik netjes heb gecategoriseerd en die me niet alleen op de hoogte houden van het nieuwste, maar ook leren over zaken die ik gewoonweg nog niet wist.

Studeren

Ik ben een enthousiast gebruiker van Open Courseware. Women’s studies, African American studies (ja, waarom niet), Ethiek, Economics, ik duik erin en ik klim er weer uit wanneer ik even wat anders wil leren of het eventjes druk heb. En nee, dat levert me geen diploma op, maar wel een voortdurende verbreding van mijn denkraam en dat vind ik heerlijk.

Wat je er ook mee kunt

Wat kan jou dit schelen? Misschien helemaal niks. Waarschijnlijk zelfs helemaal niks. Maar in een tijd waarin we alleen nog maar praten over privacy (belangrijk) en veiligheid (belangrijk) en een deel van de mensheid het web gebruikt om elkaar voor steeds rotter wordende vis uit te maken wil ik je toch aan iets herinneren: de kracht van het web is dat het de grootste kennisdatabase ter wereld is en die is gemaakt door ons én voor ons.

Ik wil je in herinnering brengen dat dat zo is omdat er mensen zijn die bereid zijn wat ze weten te delen met anderen. En ik wil je vragen om dat niet meer te vergeten…en misschien zelf eens bij te dragen. Want het web is niks zonder jou en het web doet niks zonder kennis. Zoals een plant niet kan leven zonder zonlicht, kan het web niet bestaan zonder mensen die bereid zijn wat in hun hoofd zit online te bewaren zodat anderen het kunnen vinden.

Samen

Bezit is een onhandig ding. Als ik iets heb en ik geef het aan jou, heb ik het niet meer. Kennis is een fantastisch ding. Als ik het heb en ik geef het aan jou, dan hebben we het allebei. En dát is wat het internet ons heeft gegeven: de economie van de meerwaarde. Let’s pay it forward.