Ik ben deze dag begonnen met toekijken hoe mijn zoon van 7 van zijn fiets gereden werd door een bestelbusje. Wanneer krijgen we eindelijk de technologie die dit soort dingen gaat voorkomen?
Het idiote van de situatie was dat ik (ik fietste zo’n anderhalve meter achter mijn zoon) de bestelbus eerst hoorde, toen de neus ervan zag verschijnen en meteen wist dat het mis zou gaan. Ook de bestuurder zag dat en mijn zoontje zal ook geweten hebben dat het fout zat. Toch kon niemand er iets aan doen.
Trage hersenen
De reden? Wij zijn gemaakt om achter dieren aan te rennen. Met maximaal een kilometer of 15 per uur. Voor alles daarboven zijn we eigenlijk te sloom. Voordat een probleem via onze zintuigen, door die trage hersenen van ons, bij onze rempedaalvoet is kan er zomaar een volle seconde voorbij zijn. En in die seconde kan er een heleboel gebeuren. Dat bleek vanochtend wel weer. Was deze volkswagenbus bestuurd door een computer, dan was het heel anders gegaan. Dan hadden de sensoren op de bus mijn zoon gezien en onmiddellijk de rem aan het werk gezet. Voordat iemand door had gehad wat er aan de hand was, had de bus stilgestaan. De inzittenden hadden ruw in hun gordel gehangen, maar dat was het dan ook geweest.
De zwakste schakel
Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op autorijden. Niets lekkerder dan 2 ton staal dat precies doet wat jij wilt. Maar als je 1200 kilometer naar huis moet vanuit Italië wordt het op een gegeven moment toch minder. Je weet niet meer hoe je moet zitten, je wordt slaperig en je gaat fouten maken. Met je vrouw naast je en je kinderen achterin realiseer je je dan ineens dat jij, de bestuurder, de zwakste schakel in het systeem bent. Is het wel verantwoord om zo’n eind zelf te rijden?
Ook in het gewone, dagelijkse verkeer zijn wij mensen niet bepaald de betrouwbaarste component van het stuursysteem. We houden ons niet aan de snelheid, we bellen, we appen en we facebooken, we houden te weinig afstand, we slapen te weinig, we gebruiken medicijnen en ja, we rijden ook nog steeds met drank op. En toch houdt de meerderheid stug vol dat onze hersenen beter in staat zijn om een auto te besturen dan een computer. Maatschappelijke acceptatie, zoals dat zo mooi heet, is een probleem. En de techniek is er ook nog maar zeer gedeeltelijk.
Google maakt vorderingen
Om een project van de grond te krijgen waarbij niet alleen de technische, maar ook de maatschappelijke uitdagingen zo enorm zijn heb je een bedrijf nodig dat 1. diepe zakken heeft en 2. zich weinig aantrekt van wat de rest van de wereld ervan vindt. Google is dus het perfecte bedrijf voor zoiets. En verdomd, het lijkt ze te gaan lukken. Inmiddels is er, naast de vloot van Lexus hybride SUV’s die rondrijden als prototype, ook een autootje dat helemaal geen stuurwiel meer heeft. Het aantal Amerikaanse staten waar driverless cars zijn toegestaan neemt ook gestaag toe. Voor een uitgebreide blik op de wagentjes, zie de video hieronder.
Andere spelers
Zijn er dan geen andere spelers op de markt van slimme auto’s? Zeker wel. Bijna alle grote autobouwers zeggen dat ze rond 2020 een auto op de markt zullen hebben die zichzelf bestuurt. En het vooruitstrevende Tesla en electronicamaker Mobileye zeggen met systemen te komen.
Ongelukken en gewonden
Ook met zelfrijdende auto’s gaat het wel eens mis. Inmiddels hebben de auto’s van Google zo’n 1,1 miljoen kilometer gereden en zijn er 14 aanrijdingen geregistreerd. Bij het grootste deel daarvan werd de Google-auto van achter aangereden door een automobilist van vlees en bloed. Ook bij het enige ongeval tot nu toe dat tot (licht) gewonden leidde was dit het geval. Totdat de bestuurder achter je ook is vervangen door een computer, kun je dus maar beter een goede autoverzekering hebben. Mijn zoon had trouwens alleen een schaafwond. En de schrik natuurlijk, maar die kun je op die leeftijd uitwissen met poffertjes en een ijsje.
Geschreven door Bouke Vlierhuis