Mijn dochter Marit heeft een nieuwe hobby: kaartjes sturen via Postcrossing. Het klinkt suf, maar is stiekem awesome. Er doen namelijk wereldwijd een half miljoen mensen aan mee.
Een paar maanden geleden begon Marit met Postcrossing. Het principe is eenvoudig: je meldt je aan en je krijgt adressen van een aantal leden. Als jij hen een kaartje hebt gestuurd, krijg jij kaartjes van andere leden.
Echte kaartjes van echte mensen
Dat gebeurt veel. De leden van Postcrossing verstuurden al zo’n 30 miljoen stuks. En 20 daarvan hangen boven het bureau van Marit. Uit alle windstreken: Rusland, Verenigde Staten, Engeland, Oekraïne, noem maar op. Stuk voor stuk met een handgeschreven persoonlijke boodschap. Eén van de leden stuurde zelfs een verjaardagskaart voor Marits 10e verjaardag. Hoe cool is dat?
Een community rond ansichtkaarten
Ik vind het geweldig dat de community draaiende wordt gehouden door oprichter Paulo Magalhães en een groep vrijwilligers van over de hele wereld. Geen hippe startup met financieringsrondes en dergelijke. Gewoon een club die mensen van alle leeftijden, rangen en standen met elkaar in contact wil brengen.
Een kaartje van de Zuidpool
En met succes. Sinds de start in 2005 zijn er al tientallen miljoenen ansichtkaarten verstuurd door een half miljoen gebruikers. Deze mensen komen letterlijk van over de hele wereld. Natuurlijk doen er veel Amerikanen, Russen en Chinezen mee, maar relatief kleine landen als Taiwan en Nederland leveren ook veel leden. Bovendien doen er mensen uit onrustige gebieden, zoals Afghanistan, mee. Er is zelfs een handvol kaarten van Antarctica verstuurd; dat is zelfs letterlijk cool.
