Een fysieke ruimte om samen te komen, speciaal voor vrouwen die actief zijn in de tech- en ICT-business (mannen zijn alleen welkom als introducé). Dat is Double Union. De locatie raakt aan ‘Girls Who Code‘ en andere initiatieven om meer vrouwen in de sector te krijgen, maar kent een belangrijk verschil. Het is niet de thuissituatie of opleidingsrichting die vrouwen tegenhoudt in de ICT-sector, zegt Double Union, maar voor een heel belangrijk deel de vrouwonvriendelijke sfeer die in de mannenbolwerken hangt.

‘We’ voelen ons niet thuis in technologiebedrijven en worden zelfs regelmatig echt lastiggevallen. Van de vrouwen ervaart 63% (!) dit, blijkt uit studies. Double Union wil met de nodige humor een veilige omgeving realiseren waar deze drempel wordt weggenomen.

De push richting meer vrouwen in de ICT via initiatieven als Girls Who Code is heel mooi, maar die gesponsorde trainingen, bijeenkomsten en PR gaan geheel voorbij aan één element waar de meerderheid van de vrouwen mee te maken heeft, vindt Double Union: seksuele intimidatie, een vrouwonvriendelijke sfeer en zelfs fysieke overtredingen. Diverse verhalen in het nieuws de afgelopen tijd (bijvoorbeeld Tinder), onderstrepen dit. Begin eerst maar eens om de vrouwen die er al zíjn op de juiste manier te behandelen, is het devies van Amelia Greenhall, oprichtster van Double Union.

The only girl in the village

Ik herken wat ze zegt en voel me soms onderdeel van die 63%. Regelmatig was ik de enige vrouw op de vloer en die uitzonderingspositie werd continu bevestigd. Dit dwingt je in een rol waarin het bewijzen van je capaciteit steeds de boventoon voert. Soms door stereotypen in ‘grappige’ opmerkingen tegen te spreken, soms door meerdere keren op een dag aan gasten mee te geven: ‘Nee, ik ben niet de secretaresse, ik ben degene die jou gaat adviseren.’ Niet bepaald een fijne manier om te werken.

Een groep met richtlijnen als Double Union (no boys allowed) roept altijd veel weerstand op. Het is slachtoffergedrag, overdreven, of discriminatie van mannen, en de vergelijkingen met kettingrokende, kortgeschoren, tuinbroekdragende vrouwen zonder bh zijn natuurlijk niet van de lucht. Maar is dit werkelijk zo radicaal? In een sector waar de meerderheid van de vrouwen vervelende ervaringen heeft in contact met collega’s, is een ruimte met een deurbeleid het minste wat er mag gebeuren om de discussie over dit onderwerp kracht bij te zetten.

Een uitgebreid interview met Amelia Greenhall vind je hier.

Hoe ervaar jij het werken de ICT-sector? Heb je wel eens iets meegemaakt dat niet door de beugel kan? En wat zouden we er aan kunnen doen?

0 Shares:
2 comments
  1. ik werk sinds 97 of 98 in – wat toen nog – IT heette (dachten mensen dat ik bij de It werkte…de amsterdamse discotheek :)). En ja, ik heb van meer tot minder subtiel wel idiote ervaringen gehad. Vrouw-zijn is in sommige situaties trouwens ook wel een voordeel hoor, maar vaak genoeg niet.

    Zoals je zelf zegt: grappige opmerkingen, die gewoon respectloos en helemaal niet grappig zijn. Je dubbel moeten bewijzen. Anders behandeld worden (in negatieve zin) dan je mannelijke collega’s. Seksueel geweld of intimidatie heb ik niet meegemaakt op het werk. Gelukkig maar. Maar dat neemt niet weg dat het wel een mannenwereld is en dat voor vrouwen niet altijd even aangenaam is.

    Sinds marketing het web heeft ontdekt en ik zelf meer richting content en weg van de techniek ben gegaan, werk ik veel meer met gemixte teams of zelfs alleen vrouwen (check een gemiddelde communicatie-afdeling). Dus ik heb er sowieso in dat opzicht tegenwoordig minder last van.

    Mijn eerste gedetacheerde IT-klus ooit was bij een bedrijf met allemaal mannen trouwens. Alleen de secretaresse was een vrouw …en ik dus. Werd me op enigerlei in de zomer verboden om al te frisse kleding aan te trekken (die best meeviel trouwens hoor), want daar konden die (40) kerels niet goed mee dealen. Idiots.

    Hun eigen korte broeken en mouwloze hipster-shirts waren natuurlijk no problem :)

Comments are closed.

Dit artikel is 7.101 keer gelezen