Big Data is big business. Dat blijkt wel uit de vele miljarden die in Big Data geïnvesteerd worden. Wat is Big Data eigenlijk, waarom kan Big Data ook nuttig zijn en moeten we ons druk maken om bedrijven die persoonlijke data (door-)verkopen?
Naar aanleiding van een Meet Up onlangs, georganiseerd door VPRO Tegenlicht, zingt de term ‘Big Data’ door mijn hoofd als ik Facebook of Google hoor. De avond werd georganiseerd naar aanleiding van de documentaire van Martijn Kieft genaamd ‘Uw persoonlijke data zijn geld waard’.
Deze docu gaat over de waarde van ‘Big (personal) Data’ en de mogelijkheid om er zelfs menselijk gedrag en/of marktcijfers mee te voorspellen. Zie ook dit persbericht van Sogeti in PDF-formaat.
Wat is Big Data?
Volgens Wikipedia is de definitie niet altijd duidelijk. Het lijkt het beste te definiëren als:
“Het werken met één of meer datasets die te groot zijn om met reguliere databasemanagementsystemen te onderhouden.” – Wikipedia
Big Data noem je pas Big Data vanaf grote hoeveelheden data, als de snelheid waarmee de data verstuurd en ontvangen worden hoog is en de diversiteit van de data significant. Big Data wordt veel geld waard op het moment dat deze goed statistisch geanalyseerd kan worden. Hiervoor heb je een goed analist, technici en flinke computers nodig.
De magie van Big Data
De bijeenkomst van Tegenlicht ging over het gebruik van Big Data voor commerciële doeleinden, over privacy en over wie de verantwoordelijkheid moeten dragen voor het beheren van persoonlijke informatie.
In de documentaire is onder andere te zien hoe de politie van Santa Cruz misdaad voorkomt dankzij analyses met Big Data. Zo ‘berekent’ zij de kans waar en wanneer misdrijven kunnen plaatsvinden. De politie zorgt ervoor dat ze daar op die ‘berekende momenten’ ter plekke zijn, om een potentieel misdrijf te voorkomen. Een mooi voorbeeld van de kansen die ontstaan dankzij Big Data in combinatie met statistische analyses.
De documentaire toont ook de risico’s van Big Data. Bedrijven als Facebook verdienen veel geld met het verkopen van data. Niet alleen adverteerders, maar ook andere ‘third parties’ kopen grote hoeveelheden data van Facebook. De ‘third parties’ bepalen zelf wat zij met die data doen. Bijvoorbeeld om toekomstig gedrag van mensen te voorspellen op basis van allerlei berekeningen.
Terecht stelde Frank Kresin (Research Director van Waag Society) tijdens de Meet Up dat het analyseren van Big Data echt gevaarlijk kan worden. Als uit data-analyses blijkt dat iemand ziek zal worden en een zorgverzekeringsmaatschappij je daarom besluit niet meer te verzekeren bijvoorbeeld. Op dit moment weten we niet of bedrijven dit soort technieken al toepassen.
Big Data en statistische analyses lijken van bedrijven dus een soort tovenaars te maken.
Big Data leveranciers als Microsoft en Google vertellen ook niet wie de third parties zijn. Wat voor data er precies doorgegeven wordt is ook niet bekend. Denk aan locatiegegevens van mobiele telefoons, gespreksinformatie en nog veel meer. De tovenaars (third parties) maken dankbaar gebruik van onze data als hoofdingrediënt voor hun trukendozen.
Facebook is niet gratis. Je betaalt met persoonlijke data
Tech-giganten als Google, Twitter en Facebook zouden transparant moeten zijn over wat zij doen met de data van gebruikers. En dus ook over met wie deze bedrijven Big Data delen, aldus Sander Klous, onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam. Dan weten we wat er wel en niet doorgegeven wordt van onze persoonlijke gegevens aan derden.
Een ondernemer zei gister tegen mij, dat hij ‘het niet meer dan redelijk vindt om te betalen met persoonlijke data’. “Facebook is niet gratis. Je betaalt met persoonlijke data om zo de service gratis te kunnen blijven gebruiken.” Klinkt misschien als een goede deal, maar die wordt stukken minder aantrekkelijk als zou blijken dat bedrijven als Facebook data ook verkopen, of weggeven aan overheidsinstellingen als de NSA, FBI of AIVD.
Is het realistisch om te verwachten dat Facebook, Yahoo en Google in die gedachte meegaan? De handel in grote hoeveelheden data en statistische analyses, is misschien juist datgene wat hen zo groot gemaakt heeft. Als tovenaar vertellen aan de buitenwereld hoe je precies kan doen wat je allemaal doet, zou hoogstwaarschijnlijk ook de bedrijfsgeheimen omvatten.
Klik op ‘Akkoord’ om verder te gaan
We kijken wantrouwend naar Facebook als het gaat om wat zij met persoonlijke data doet. Terwijl wij de ‘Algemene Voorwaarden’ gewoon accepteren zonder deze te lezen. De vraag ‘Waarom accepteren we die zo makkelijk?‘ werd wonderbaarlijk tijdens de Tegenlicht avond niet gesteld.
Om onderdeel te zijn van het gezellige ‘social landscape’ betalen we met data. En mocht je de moeite hebben genomen om de ellenlange teksten met voorwaarden te lezen en akkoord zijn gegaan, dan nog worden regelmatig wijzigingen aangebracht. Daardoor zou je dit dan ook weer moeten lezen. Dat doet logischerwijs vrijwel niemand.
We lijken ‘de tovenaars’ dus toch te vertrouwen als het erop aan komt. Of doen we dat omdat de services (naar ons idee) onmisbaar geworden zijn? Omdat we onderdeel willen zijn van hetgeen waar al onze vrienden en vriendinnen onderdeel van zijn. Wie staat er nu niet graag in contact met al zijn vrienden en vriendinnen als dat kan?
Helaas is ook gebleken dat Big Data slecht beveiligd zijn, waardoor bijvoorbeeld de NSA vrij spel heeft.
Conclusie
De besproken topics en discussies hebben mij niet doen besluiten om mijn Facebook-profiel te verwijderen, of om over te stappen op een andere mail provider dan Google. Wél vind ik dat de discussie over deze onderwerpen en meer transparantie inhoudelijk gevoerd moet gaan worden. Ook op politiek niveau. Nu lopen er namelijk onbekende bedrijven met onze persoonlijke data en een grote toverstok vandoor.
Vind jij dat bedrijven data door mogen verkopen zonder jou precies te laten weten wat ze doorverkopen? Laat het weten door hieronder een reactie achter te laten of door te tweeten @Gijs_Molsbergen.
De vijftig minuten durende documentaire van Martijn Kieft over Big Data is hieronder terug te zien.
