Zit je soms tegen een wit scherm aan te staren? Dan is het fijn om tips te krijgen over hoe je snel voor vulling zorgt. Concrete tips heb ik nu niet voor je, want het werkt voor iedereen anders. Wat ik wel voor je kan doen, is inzicht geven in mijn eigen schrijfproces (en stiekem toch een paar tips).
Schrijven in je hoofd
Mensen vragen weleens hoe ik zo snel kan schrijven. Ik heb er de afgelopen tijd eens op gelet. En geprobeerd het te verwoorden. Het klinkt een beetje vreemd, maar… ik schrijf in mijn hoofd. De hele dag door. Ik denk in teksten. Dat geldt voor mailtjes, blogs, verhalen (die meestal offline blijven) en ook voor de teksten die ik zakelijk schrijf.
Nog geen zin op papier
Direct na de briefing voor een zakelijke tekst – of eigenlijk al tijdens – ploppen de ideeën in mijn hoofd. Het uitwerken van die ideeën gaat vanzelf. Terwijl ik andere dingen doe. Vaak ploppen de zinnen en alinea’s in mijn hoofd. En op een gegeven moment is de tekst geschreven, in mijn gedachten. Er staat dan nog geen zin op papier.
Uittikken en typfouten herstellen
Het uitwerken van die gedachten is vervolgens een kwestie van uittikken. Nalezen of de opbouw logisch is. Heb ik tijd dan gaat er nog wel eens wat op de schop, maar meestal laat ik het zoals het is. Omdat ik vaak op de tablet zit te tikken, moet ik trouwens wel een hoop tikfouten herstellen. Toch een nadeel dat je niet blind kunt typen op zo’n ding.
Belang van feedback
Teksten worden beter van twee schrijvers. Een ander paar ogen haalt rare dingen uit een tekst die je zelf over het hoofd ziet. En op slechte dagen kan dat zelfs een ‘ik vindt’ zijn (op hele hele slechte dagen, vaak na een hele hele slechte nacht). Zelf heb ik leren schrijven, beter leren schrijven, door strenge feedback van ervaren schrijvers.
Geen tijd om te sudderen?
Maar wat als er geen tijd is om een tekst te laten sudderen? Bij een spoedklus open ik een leeg scherm en zet mijn gedachten puntsgewijs ‘op papier’. Het ordenen gebeurt terwijl ik tik. Dus alles wat ik anderen vertel over een goede opbouw maken – oké oké, ik beken – doe ik zelf niet. Gewoon gaan schrijven helpt vaak. Doordat je gaat schrijven, breng je je gedachten op gang.
Oh nee, een writer’s block
Heb ik dan nooit een schrijversblokkade? Vrijwel nooit. Als het scherm lang leeg blijft, dan ga ik op zoek maar info. Praten over het onderwerp, nog een keer met de opdrachtgever om de tafel, Googlen. De bits info die ik ophaal, zet ik in het doc. Uit die brei aan info haal ik stukjes en stukje bij beetje ontstaat een verhaal. Dat kan heel snel gaan. En als het niet snel gaat, zijn er altijd nog trucs om de creativiteit aan te boren.
Schrijven met mijn hoofd!?
Hoe lang duurt het nog voordat ik ‘met mijn gedachten kan schrijven’? Ik bedoel, er zijn nu al technieken om met je gedachten een armprothese te besturen. Dus op een dag kan het: ik denk en schrijf tegelijkertijd. Is dit een vooruitgang of juist niet? Kan ik dan nog meer content produceren? Of gaat dit ten koste van de kwaliteit van de content? Tot het zover is, blijf ik lekker ‘schrijven in mijn hoofd’ en tikken op alle apparaten die ik voorhanden heb. Ja, en zelfs met een pen in een ouderwetse schrijfblok zo nu en dan.
Hoe schrijf jij? Ik vind het leuk om te horen. Dus laat het even weten in de comments.
7 comments
He bah… met je gedachten schrijven… ik scherp mijn gedachten juist aan door ze op te schrijven. Anders blijven het bij mij vaak maar halve gedachten.
En je moet er toch niet aan denken dat je gedachten op het scherm komen? #dirtymind
Maar verder… goede tips!
Gedachten opschrijven om aan te scherpen werkt voor mij ook. Want soms is het teveel in mijn hoofd. En nee, ik schaf dat apparaat dat al je gedachten opschrijft ook niet aan.
Dat kan nogal verschillen. Soms is het zoeken, schrijven, schrappen, herschrijven en nog meer schrappen. Soms komt het niet bij elkaar en publiceer ik het helemaal niet. Vaker zit het al vaag in mijn hoofd en ontwikkelt het verhaal zich gedurende het schrijven. Heb wel eens last van een vorm van writersblock. Hoewel dat doorgaans betekent dat er een verhaal is wat er uit moet, voor ik over kan op andere verhalen.
Leuk om te lezen hoe het bij jou loopt. Het niet publiceren van verhalen is voor mij heel herkenbaar! Laptop vol met halve verhalen. Vooral fictie durf ik meestal nog niet te publiceren.
Dat van het schrijven in je hoofd, vind ik heel herkenbaar, zeker als het gaat om korte stukjes voor twitter of wat langer voor een blog. Als het om een boek gaat werkt het toch wat anders, maar dat je van te voren wel een beeld van of visie op je onderwerp in je hoofd moet hebben, staat vast. Ook al ging het om een wetenschappelijk opgezet onderzoek, het boek dat ik net af heb (of liever, net van de drukpers komt), heb ik voor mijn gevoel heel sterk op mijn intuitie geschreven. Al schrijvend ging het in mijn hoofd zingen: ik ben eenvoudigweg mee gaan zingen en heb zo al mijn kennis en inzichten het scherm gezet. Natuurlijk was het ook worstelen en doorzetten totdat de moeizame passage in je hoofd – jawel! – opeens de gezochte logica en het heldere ritme pakte (http://bit.ly/VHH4Genade).
Wat betreft je tegenlezer kan het geen kwaad om kritisch te zijn: objectieve feed back is kostbaar, maar moet wel van iemand komen die zowel het onderwerp als de schrijver het voordeel van de twijfel geeft. Anders wordt ihet een slachtpartij, waarin de beginselen van de fair play ver te zoeken zijn.
Heel interessant hoe je jouw boek hebt geschreven. Mooi als het zo vanzelf lijkt te gaan. Een soort van 'writers high'.
Feedback geven (ontvangen) is inderdaad een vak apart. Soms heb je helemaal niets aan feedback. Het doel van feedback moet altijd zijn om de schrijver verder te helpen en de tekst beter te maken. Helemaal met je eens dus!
Oeps, ik wilde je een duim omhoog geven, maar het ging op mijn tablet mis (ik ben nog niet handig genoeg).
Bij deze dus: <duim omhoog>
Comments are closed.