Laatst sprak ik met iemand die zijn blogs had gebundeld en er een boek van had gemaakt. “Wat gaaf,” zei ik, “dat zou ik ook eens moeten doen.” “Nou,” waarschuwde de boekenschrijver mij, “dat is nog best lastig hoor. Voor een boek moet je je teksten veel langdradiger maken en ook veel meer moeilijke woorden gebruiken.”
Verbaasd keek ik hem aan. Dat de hapsnapperigheid van sommige blogs misschien niet geschikt is voor papier wil ik best aannemen. Maar dat je andere, ‘moeilijke’ woorden moet gebruiken voor een boek, dat vind ik maar raar. Het raakt wel een gedachte die mij vaker door het hoofd schiet. Een vraag eigenlijk: wat is het toch hier in Nederland met het idee dat een tekst pas inhoudelijk sterk is, als deze ook zo onbegrijpelijk mogelijk is geschreven?
Yanks zijn wel leuk…soms
Natuurlijk, ik chargeer, niet alle Nederlanders vinden dit. Maar ik lees graag en vaak Amerikaanse boeken en heb het idee dat die yanks niet zo’n last hebben van het vinden van een manier om lastige informatie op een vermakelijke, humoristische en toegankelijke manier te ontsluiten. Terwijl veel Nederlandse schrijvers nogal kunnen door blaten. Ik heb het dan over boeken die je iets zouden moeten leren. Vakliteratuur over webredactie en online marketing, of over bijvoorbeeld zoekmachineoptimalisatie.
Je doet het voor hen, weet je nog?
Wanneer je als schrijver kennis wil overdragen, dan zou de behoefte van je lezer het uitgangspunt moeten zijn: wat heeft de lezer nodig om deze kennis tot zich te nemen en te begrijpen? Als schrijver ben je ondergeschikt aan het belang van die lezer. Jouw kennis krijgt ook pas waarde op het moment dat je in staat bent die over te brengen aan jouw lezers.
Egotripperij
Een dergelijk boek – bedoeld om kennis over te brengen – mag dus geen egotrip zijn van de auteur: ‘Kijk eens wat ik allemaal weet. Dit weet ik en dit ook nog en van dat weet ik ook nog van alles af.’ Dat is misschien fijn voor de schrijver en zijn vriendjes uit het vakgebied, maar waardeloos en onbruikbaar voor degene die het boek in handen heeft. Ik heb nog wel eens wat gestudeerd en de studieboeken die ik handen kreeg, waren niet om door te komen. Archaïsch taalgebruik, jargon en zó ver van mijn wereld verwijderd dat ik wel erg mijn best moest doen om het bruikbaar te maken.
Laat dat ego thuis
Als tekstschrijver denk je na over je doelgroep. Over hoe je jouw teksten kunt laten aansluiten bij die doelgroep. Daarop pas je je ‘tone of voice’ aan en kies je de woorden die je gebruikt. Romanschrijvers doen dat veel minder. Die hebben een verhaal te vertellen en vertellen dat verhaal. Misschien houden ze nog rekening met de leeftijd, maar dat is het vaak wel zo’n beetje.
Jij werkt voor mij
Kennisoverdragers die boeken schrijven, zouden zich echt meer als die tekstschrijvers moeten opstellen: ga uit van je publiek en laat dat ego thuis. We weten al dat je veel weet, anders hadden we je boek niet aangeschaft. Nu is het jouw taak mij zoveel mogelijk van wat jij weet, te helpen begrijpen. Jij werkt voor mij – de lezer – en ik niet voor jou.
Binnenkort ga ik eens een poging wagen de meer dan 2000 blogs die ik heb geschreven te bundelen. Maar ik laat me door geen enkele uitgever moeilijke woorden of langdradigheid aanpraten. Dat is zó 1880.
Dit artikel verscheen eerder in Tekstblad
9 comments
You go girl!!
Vind het zelf juist een hartstikke goed idee, oud geschreven blogs zou ik zelf ook zeker niet gaan aanpassen tenzij er per ongeluk een spelfout tussen zweeft misschien.
Voor mijzelf zou ik alleen maar hoeven te kiezen of ik alles op chronologische volgorde zou gaan bundellen of dat ik op thema’s zou gaan sorteren en die dan per hoofdstuk op chronologische volgorde ga plaatsen?
Teksten gaan her of aan elkaar schrijven zou ik zelf niet doen, daarmee wijzig je namelijk de geschiedenis omtrent hoe je als blogger zijnde er ‘toen’ voorstond en ‘nu’.
Tijden en de wijze waarop je dingen benaderd wijzigen telkens, bij het aan elkaar schrijven van oude blogs verknal je naar mijn idee de waarde van het gebundelde boek van ‘nu’.
Wanneer ikzelf al mijn blogs vanaf 2005 tot aan nu aan elkaar zou moeten schrijven zal het gegarandeerd gaan gebeuren vanuit een ander tijdsperspectief.
Dat moet je niet willen, ik iig niet ;)
Als ik mijn blogs zou bundelen zou ik er niet anders van gaan schrijven. Maar als ik blogs zou bundelen over een bepaald onderwerp, zou ik ze eventueel wel her- en aan elkaar schrijven om er een meer lopend verhaal van te maken. Dus niet anders, maar wel toevoegen. Hangt denk ik ook gewoon beetje af van wat je mt de bundeling wilt bereiken/doen.
Herkenbaar verhaal, in Nederland hangt rond boeken altijd een zweem van snobisme: “Kijk eens wat ik lees”. En dan is onbegrijpelijk beter dan begrijpelijk (ze lezen het boek toch niet).
Zelf heb ik mijn eerste boek juist bewust geschreven als blogs: elke blog als basis voor een hoofdstuk. Toen ik er een boek van maakte moest ik niet alleen de links vervangen, maar viel het me op dat spelfouten op papier veel eerder gezien worden. Daar moet je dus goed op letten!
Sommige mensen zien spelfouten altijd, overal, dus die moet je gewoon helemaal nooit maken. Altijd goed op letten! ;-)
ja, een klein foutje is geen ramp – maar bij meer dan 1 neemt je geloofwaardigheid af. Da's toch wel jammer.
Ik zie dus nu pas dat jullie hebben gereageerd :) Duszzz
Dank daarvoor in elk geval! :)
Helemaal eens: je publiek bepaalt. En bij een boek is het net als bij een blog: je wilt je eigen stem vinden en consequent laten doorklinken. Ga voor een boek dus zeker niet anders schrijven, dan herkent je het publiek dat je met je blog hebt opgebouwd je immers niet meer. Wel kan het handig zijn om je structuur misschien iets aan te passen.De rode draad en de spanningsopbouw van een boek is toch net weer anders dan bij een blog. Misschien voorziet jouw manier van schrijven daar al in, misschien ook niet.
Mijn boek ‘Waanzinnige Plannen en hoe ze te realiseren’ is deels gebaseerd op mijn blogs. Die heb ik wél herschreven – en soms langer gemaakt – omdat een boek iets anders is dan een blog. Maar ingewikkelder maken? Moeilijke woorden toevoegen? Wat een rare gedachtengang.
Mijn voorbeelden zijn ook Amerikaanse boeken, inclusief de humor en toegankelijkheid.
Comments are closed.