Workaholic? Werk om te leven!

Je werkt om te leven en je leeft niet om te werken. Menig workaholic zal dit misschien met me oneens zijn. Dat wil niet zeggen dat ik hard werken niet belangrijk vind maar ik leef om te leven.

Werk en hobby

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik veel dingen doe. Ik vind namelijk veel te veel dingen leuk om te doen. Als mensen mij vragen hoeveel uur ik werk, dan zeg ik meestal 40 uur. Dat zijn ook de uren die ik facturabel ben. Alle andere dingen die ik erbij doe, zie ik meer als hobby. Het zijn dingen die ik graag doe, waar ik mijn energie uit haal. Juist door die dingen niet als werk te benoemen houd ik het leuk voor mezelf.

Workaholics

Iedereen kent ze wel, mensen die gezien worden als workaholics en die dit vaak ook graag in stand willen houden. Het maakt niet uit hoe laat je ze ‘s avonds belt, ze zijn altijd nog maar net thuis. Geen idee hoe laat ze begonnen zijn, maar ze geven mij het gevoel dat ik moet denken dat ze heel lang gewerkt hebben. Workaholics denken vaak dat ze heel goed bezig zijn. Ik denk daar het tegenovergestelde van.

Onterecht

Het gaat vaak ook om de juiste perceptie. Het feit dat je lange dagen maakt, wil niet altijd zeggen dat je ook daadwerkelijk hard werkt. Het is natuurlijk veel efficiënter als je hetzelfde werk in de helft van de tijd kunt doen. In plaats van te kijken naar je lange werkdagen, is het misschien wel net zo interessant om te kijken naar de manier waarop je werkt.

Workaholics zijn vaak mensen die moeite hebben met het uit handen geven van de controle. Ze willen alles zelf blijven doen omdat ze bang zijn anders de controle te verliezen. Het zijn dan ook vaak mensen die moeite hebben met delegeren. Soms omdat ze zelf geen keuze kunnen maken, te veel dingen leuk vinden of omdat ze het lastig vinden om zaken bij anderen te leggen. Om hulp moeten vragen zien ze als een zwakte. Niets is natuurlijk minder waar.

Onmisbaar

De tijd dat mensen onmisbaar waren, ligt al ver achter ons. Iedereen is vervangbaar. De wereld is zoveel kleiner en meer open geworden met de komst van allerlei technieken en netwerken. Voor sommige mensen is dit best eng. Ze hebben het idee dat ze extra hard moeten werken om zich te bewijzen. Het zijn ook vaak de mensen die geen nee durven te zeggen. Ze nemen van alles aan, zonder dat ze er de tijd of de kennis voor hebben. Alleen met de gedachte om maar meer werk naar zich toe te kunnen trekken en dat gevoel van onmisbaarheid weer even terug te krijgen. Een werkrelatie is vaak hetzelfde als een gewone relatie. Je kunt heel erg je best doen om goed over te komen. Uiteindelijk zijn het juist vaak de mensen die lekker zichzelf zijn en dit zelfvertrouwen uitstralen die op zullen vallen.

Onzeker

In de basis zijn workaholics soms ook wat meer onzekere mensen, denk ik. Hun werk is hun alles. Dit kunnen ze controleren en in de hand houden. Daar kunnen ze hun invloed uitoefenen. Ze zijn altijd op zoek naar complimentjes en waardering. Als mensen hun bewondering uitspreken over de lange werkdagen die ze maken, voelen ze dat ze eer uit hun werk halen. Ze zien niet in dat mensen hiermee juist aan willen geven dat ze niet snappen dat anderen hun leven zo inrichten. Genieten van het leven kan natuurlijk zeker door voldoening te halen uit je werk. Alleen niet als het harde werken alleen maar gedreven wordt door onzekerheid en de angst om anders niet onmisbaar te zijn.

Onzichtbaar

Workaholics zijn ook vaak mensen die op de voorgrond willen treden. Ze willen erkenning voor hun harde werken. Vaak vergeten ze dat het een teameffort is. Misschien ook wel omdat ze dingen niet kunnen delegeren en los kunnen laten, waardoor ze het uiteindelijk voor hun gevoel ook alleen gedaan hebben. Ik denk dat de beste managers en de grootste leiders onzichtbaar zijn. Ze proberen het beste uit hun team te halen en ze proberen teamleden te stimuleren hun kwaliteiten in te zetten. Als er successen behaald worden dan zetten ze het team in het zonnetje en verdwijnen ze zelf naar de achtergrond. Hun werk, de stille kracht achter het project, zit erop.

Ontevreden

Uiteindelijk denk ik dat workaholics sneller ontevreden mensen kunnen worden. Het zijn vaak mensen die gedreven worden door extrinsieke motivatie zoals geld, status of macht. Mensen die gedreven worden door een intrinsieke motivatie halen hun voldoening uit het werk zelf. Als workaholics toch zaken moeten gaan delegeren, dan hebben ze soms de neiging alles in één keer helemaal los te laten. Als blijkt dat ze toch niet onmisbaar zijn dan zijn ze diep teleurgesteld. Als ze hun werk kwijt raken, zijn ze hun identiteit kwijt. Hoge verwachtingen zorgen juist voor grotere teleurstellingen.

Tot slot

Natuurlijk zijn er ook mensen die echt hard werken en mensen die wel onmisbaar zijn. Er blijven toch altijd mensen die vooral klagen over lange dagen, lange reistijden, onmogelijke takenpakketten, etc. Met deze blogpost heb ik alleen willen aangeven dat mensen soms ook naar hun eigen handelen kunnen kijken om deze situatie voor zichzelf te veranderen. En soms, heel soms, klagen mensen ook gewoon om het klagen en willen ze er eigenlijk niks aan veranderen.