Het is werkelijk ondenkbaar dat er iemand bestaat die vrolijk wordt van de cijfers. We zitten volgens de laatste berekeningen van het Centraal Planbureau voor de Statistiek namelijk op 7,5%. Maar liefst 7,5% van de totale beroepsbevolking was werkloos in Nederland in januari 2013. We solliciteren ons kapot terwijl de dalende trend in het aantal vacatures nu al anderhalf jaar bezig is.
We kennen allemaal wel iemand die moedeloos is geworden na het sturen van de zoveelste motivatiebrief in zijn/haar zoektocht naar een nieuwe baan. En als je deze zin helemaal leest (wat ik niet aanraad want uit pure ellendigheid ben ik al vier keer gestopt met het schrijven van deze droevige eerste alinea), dan weet je ook dat we onderweg zijn naar 9% werkloosheid in 2014.
Witte truffels en diamanten
‘Pakken wat je pakken kan’ lijkt dan ook het motto te zijn van veel mensen die al een tijdje op zoek zijn naar een baan. Een vriendin vergeleek de kans op een baan met het vinden van de grootste diamant in een willekeurige mijn in Zuid-Afrika en stages met witte truffels. Ik lachte en maakte mij niet al te druk; ik heb een groot netwerk, werk hard, leer snel, wil altijd de beste zijn en ik rondde een hoog aangeschreven master af. Maar toen ik na mijn terugkomst uit Australië na twee maanden nog steeds geen baan had gevonden, begreep ik beter wat zij bedoelde.
De kracht van compensatie
Wanneer er 300 mensen op eenzelfde vacature solliciteren, onderscheid je je niet meer met hoge cijfers en wat leuke nevenactiviteiten. En ook niet met de standaardantwoorden op de standaardvragen, zoals Heineken een tijdje terug al bewees. Vooral veel starters (waaronder ik) klagen over de vereiste ‘ervaring’. Bedrijven lijken slimme, ondernemende jongeren te willen aannemen maar wel met “minstens x jaar ervaring in de financiële dienstverlening/consultancy/…”.
Hoe kom je aan werkervaring als je als starter nergens wordt aangenomen? Het is lastig, en je kunt natuurlijk droevig in een hoekje gaan zitten en het UWV maandelijks wat armer maken. Besef dan wel dat je de kracht van compensatie in grove mate onderschat. Je moet opvallen. Of je de benodigde ervaring nu hebt of niet.
Doe wat bij je past, maar brutalen hebben de halve wereld
Zo was ik weken te laat voor de aanmelding van een In-housedag van Delta Lloyd (sterker nog: 16 uur voorafgaand aan het event stuurde ik nog een mail) en ik werd uitgenodigd. Brutalen hebben de halve wereld. Ook bij ABN ben ik op een aparte manier binnengekomen; de insteek dat je toch niets te verliezen hebt, kan je veel energie geven en bedrijven houden nu eenmaal van mensen die energie voor tien hebben. Uiteindelijk zijn de personen die je aannemen ook gewoon mensen. Gelukkig maar, want die zijn gevoelig voor grappige/creatieve/onverwachte dingen.
Want hoe zou jij anno 2013 solliciteren? CV en leuke motivatiebrief?
We kennen allemaal The Google Experiment en weten dat het anders kan. Misschien past dit voorbeeld niet bij de functie die je ambieert, maar het is een mooi voorbeeld van hoe je buiten de begaande paden kunt wandelen. Key is dat je doet wat bij je past. Overal lees je over het nieuwe solliciteren, innovatief solliciteren, tien zelfpromotie tips hier, twintig no-go’s op Linkedin daar. Maar de mensen die uiteindelijk de baan krijgen zijn degene die Prezi’s op een creatieve manier inzetten. Het zijn de CV-infographics die opvallen. De Amazon reclames waarin je jezelf promoot die briljant zijn.
Innovatief solliciteren
Al deze voorbeelden waren een ware inspiratie voor mij om op ongewone wijze te solliciteren bij FAQTORi. Een nieuw, jong en belachelijk ambitieus bedrijf dat excelleert in innovatie. Ik voelde de druk om op ongewone wijze te solliciteren, maar wilde tegelijkertijd dat de manier die ik zou kiezen echt bij mij paste. Ik stuurde daarom een mail naar zo’n tien twitteraars die elk op hun eigen vlak zeer innovatief zijn en ware inspirators voor mij zijn. Ik vroeg hen om op de dag dat ik solliciteerde een tweet te sturen aan @FAQTORi en uit te leggen waarom ik goed bij het bedrijf zou passen. De hashtag #MrsFAQTORi was al snel geboren en tientallen tweets stroomden vanaf 12:00 uur hun kant op. Het bleek een goede zet.
Een CV is achterhaald
Ik werd de dag erna uitgenodigd voor de selectiedag, deed een goede pitch van 2 minuten, verknalde een case, maar mijn passie voor hun event #helpNL24uur werd wel weer gewaardeerd. Inmiddels ben ik bijna aan het einde van mijn tweede werkweek en mag ik het gaafste project in Nederland van 2013 helpen organiseren. Hoewel mijn personal promotors een grote bijdrage hebben geleverd, was het vooral de onverwachte wending aan mijn sollicitatie die werd gewaardeerd. Een van mijn leidinggevenden zei: “Het selecteren van kandidaten op basis van een CV is achterhaald. Iedereen heeft tegenwoordig een mooi CV. Wij geloven meer in het selecteren van kandidaten op basis van wat ze daadwerkelijk laten zien. In jouw geval heb je ons vanaf het moment dat je op ludieke wijze reageerde meer dan verrast.“
Chocola als last resort
Ik besef mij dat niet iedereen op een creatieve manier wil solliciteren of inspiratie hiervoor kan vinden. Maar mocht je echt niets kunnen met bovenstaande ideeën, bedenk dan dat de meeste HR-mensen vrouwen zijn en chocola liefde is. Met liefde koop je niemand om.
Dit is een gastblog van Martine de Ridder. Martine innoveert de wereld al 25 jaar. Daarnaast is ze MSc, ziekelijk gek op talen, wereldveroveraar en rumor has it dat ze op haar Jimmy Choo’s kickbokst.
Wil je ook een gastblog schrijven voor 42Bis? Dan kun je je hier aanmelden.
8 comments
Starters klagen over de vereiste ervaring, ervaren mensen zijn al snel weer te oud(duur) of over overgekwalificeerd. Mijn huidige werkgever was bang dat ik me hier zou vervelen of de boel zou overnemen. Verveel me niet, maar ondertussen wel proberen wat kleine ideeën te planten :)
Hoi Martine, leuk verhaal! En gefeliciteerd met je job natuurlijk!
Wij hadden bij Marketingfacts onlangs weer onze maandelijkse kennissessie, in dat geval over recruitment. Daar bespraken we met een aantal recruiters van wat grotere bedrijven de wenselijkheid van opvallend sollicitatiegedrag. De simpele reactie: recruiters willen dat helemaal niet. Zodra je reactie niet te vangen valt in hun APS (applicant tracking system, een CRM-systeem voor sollicitanten), weten ze er geen raad mee en is de kans groot dat je niet meegaat in de procedure. Recruiters willen nl. selecties maken op de kenmerken in dat APS.
Uiteraard heb je ook te maken met de manager van de afdeling waar de vacature speelt. De recruiters gaven aan dat ook die slechts in sommige gevallen afwijkende sollicitaties op prijs stelden en dan eigenlijk ook alleen als het bij een job past.
Ik schrok daar toch wel wat van. Alles lijkt ingericht op het gemak bij de recruiter en de manager, het moet vooral geen moeite kosten…
OK, het was geen wetenschappelijk onderzoek en de 'n' was niet representatief, maar ik kreeg wel het gevoel dat een persoonlijke en opvallende aanpak vooral past bij kleinere bedrijven. Bedrijven waar je direct te maken krijgt met de persoon die beslist. En jouw nieuwe baan weerlegt dat in ieder geval niet! :)
Hey Bram! Dank voor je reactie, leuk om zo'n sterk inhoudelijke reactie te lezen. En je hebt gelijk; ik ken via Twitter veel recruiters en die vinden 'de moeilijke' manier waarop ik solliciteerde inderdaad lang niet altijd wenselijk, behalve als het bij de baan 'past'. Maar dat is – precies wat jij zegt – vanuit het gemak van de recruiter. Want wat nou als de APS-vriendelijke manier van solliciteren nou helemaal niet bij mij past? En ik denk ook niet bij de functie! Want de topjobs (voor beginners) zijn toch wel de traineeships: functies waarbij het management juist graag ziet dat je met nieuwe inzichten komt en buiten de bestaande kaders denkt. De mensen die anders denken (omdat zij anders zijn), zijn uiteindelijk de mensen die bedrijven naar een next level brengen en innovatiebloed door hun aderen hebben stromen.
Recruiters hebben dezelfde ziekte als veel andere beroepsgroepen: ze denken dat procedures er zijn om procedures te hebben. Maar ja, procedures zijn ondergeschikt aan wat je ermee wilt bereiken. Wanneer je de waarheid moet ombuigen naar je model (of procedure) dan is dat een teken dat je model (of procedure) zuigt. Maar ja…dan zou je dus zelf verantwoordelijkheid moeten nemen. Terwijl je nu de procedure de schuld kunt geven als er iets misgaat.
snappu het nog? :)
Mijn punt is: veel recruiters zijn vreselijk lui en niet vreselijk geinteresseerd. En zodra de arbeidsmarkt doet wat hij nu doet – verslechteren – wordt dat alleen maar erger. Niet op zoek naar talent dat van meerwaarde is voor de organisatie, maar naar vinkjes die kunnen worden gezet op de lijst.
En straks – wanneer de arbeidsmarkt weer aantrekt – kijken ze weer collectief verbaasd en produceren massa's mini-sites en apps om dan toch weer mensen binnen te halen. Slechte lange-termijn planning en een erg beperkt beeld van talent en talent management.
Ik schreef trouwens ook eens wat over recruiters/recruitment
https://www.42bis.nl/2011/08/professionals-scoren-…
Absoluut eens met je punt omtrent slechte lange-termijn planning. Hoewel bedrijven hele afdelingen met 'talent scouts' hebben, lijken ze lang niet altijd met de tijd mee te gaan. Ik denk dat in een tijd als deze waarin de crisis heeft toegeslagen, recruiters misschien wel makkelijker verwend raken.
Leuk geschreven Martine! Ik adviseer mensen om eens de uitdaging aan te gaan te solliciteren zonder cv/brief, of nog beter, zonder vacature. Dan moet je wel netwerken.
Visual cv, filmpjes, billboards, AdWord campagnes gaat echter veel te ver. Inderdaad, zoals Bram zegt, recruiters zitten daar over het algemeen niet op te wachten.
Al met al vind ik je punt iets anders te doen dan met je cv/brief te solliciteren een goed punt. Verder sluit ik me helemaal aan bij Marc Drees zijn reactie op een hysterisch blog van Jeanet Bathoorn http://recruitmentmatters.nl/2013/04/05/werkloos-…
Ikzelf denk er een stuk genuanceerder over, zoals hier te lezen. http://recruitmentmatters.nl/2013/04/29/truamster…
Wat er verder door Xaviera wordt gezegd over recruiters vind ik ernstig. Onzinnig ook. Recruiters zijn over het algemeen niet gebonden aan procedures die blind gevolgd moeten worden. De reden waarom ze lui en ongeïnteresseerd overkomen is omdat ze niet gewend zijn proactief te werven, maar enkel reactief zich achter vacatures verschuilen. Ik ken gelukkig genoeg recruiters die niet zo werken.
Dank je :)
Ik zou echt willen nuanceren, maar valt me zwaar aangezien mijn ervaringen met recruiters – don't worry, niet alleen recruiters – niet perse overlopen van de positiviteit :)
Als jij zegt dat het niets met procedures heeft te maken wil ik dat direct van je aannemen. Maar dat doet niks af aan het resultaat en dat geef je zelf ook aan > "De reden waarom ze lui en ongeïnteresseerd overkomen is omdat ze niet gewend zijn proactief te werven, maar enkel reactief zich achter vacatures verschuilen"
Dus ja, zo onzinnig was het dan niet mister man :)
Thanks Laurens! En jij hebt mij nog sollicitatietips gegeven die ik zeer waardevol vond. Het is, denk ik, een boeiende discussie; die van recruiters 'versus' mensen die een baan zoeken of mensen die recruiters niet nodig hebben. Can't wait to see you irl again. Praten we verder!
Comments are closed.