Eigenlijk wilde ik een stukje over iets totaal anders beginnen (over luizen en hoe je er vanaf denkt te zijn, maar nét niet en dat ik met al mijn kennis inmiddels wel een ‘luizen app’ zou kunnen schrijven), maar ik werd gegrepen door dit nieuwsbericht. Het ging over een billboard in Spanje dat aandacht vraagt voor het groeiende probleem van kindermisbruik. Mijn luizenprobleem verdween direct naar de achtergrond en ik las over het billboard dat kinderen aanspreekt met een boodschap die alleen zij kunnen zien.
Hoe het werkt
Als je voor het billboard staat, zien personen kleiner dan 1.35 meter de boodschap: “Als iemand je pijn doet, bel ons en we zullen je helpen” en een telefoonnummer van een Spaanse hulporganisatie. Personen langer dan 1.35 meter zien: “Soms is kindermisbruik alleen zichtbaar voor het kind dat er mee te maken heeft.” Het idee is dat kinderen hun speciale boodschap dus anoniem meekrijgen. Het billboard is ontworpen door Aid to Children and Adolescents at Risk (ANAR) en de Grey Group Spain (GGS) en het geheim zit in het gebruik van een lenticular lens.
De lenticular lens
Met de lenticular lens wordt licht dusdanig gereflecteerd dat het een 3D effect krijgt. Het geeft een illusie van diepte en vanuit verschillende hoeken kun je iets anders
van het totaalbeeld onthullen. Nieuw is het niet. Zo gebruikte Nespresso het al in 2011. En voor deze Nederlandse overheidscampagne werd het ingezet om aandacht te vragen voor het gevaar van chemicaliën in schoonmaakprodukten. De schoonmaakflessen veranderden door het gebruik van de lenticular lens in de billboards in speelgoedobjecten onder het mom van ‘Kinderen zien dingen anders’.
De juiste belichting?
Even terug naar het kindermisbruik billboard. Ik vroeg me een paar dingen af. Zo zijn bij voorbeeld lilliputters en mensen in een rolstoel ook kleiner dan 1.35 meter. Ook moest ik denken aan mijn zoon van zeven die alles, dus ongetwijfeld ook dit, hardop zou voorlezen: “Kinder-mis-bruik. Kindermisbruik! MAM! Wat betekent dat?” Wég geheime boodschap en hij is heus geen afwijkend kind. Verschillende kanttekeningen plaatste ik bij een op het oog zo goed initiatief.
Werkt zo’n billboard nou?
Natuurlijk vind ik het goed dat er met behulp van een technisch foefje aandacht wordt gevraagd voor een probleem. In het geval van schoonmaakmiddelen kan ik me voorstellen dat je het er met elkaar over hebt en dat je weer even op scherp staat en de flessen een plankje hoger zet. Alleen, dit gaat verder dan aandacht vragen en je spreekt niet de ouder, maar direct het kind aan. De bedoeling is dat heel kwetsbare kinderen zomaar in het openbaar een – zogenaamd – stiekeme boodschap meekrijgen. Zou een kind echt gaan bellen, of sist een vader of moeder “En je weet wat we hebben afgesproken, hè!” in een oor? Is de toepassing van de lenticular lens hier misschien een beetje teveel van het goede?
Wat vinden jullie?
De lenticular lens is een nuttige en nog steeds vrij nieuwe tool. De vraag is of je zo’n technisch snufje moet inzetten als het gaat om een gevoelig onderwerp als kindermisbruik. Voor Nespresso kan het net dat zetje geven waardoor bijvoorbeeld iets van de boodschap beklijft. Maar in het geval van kindermisbruik is het probleem misschien iets te precair. Het maakt in ieder geval wat los bij mij en bij ruim zeven miljoen anderen die het filmpje inmiddels hebben bekeken, las ik hier. Ik ervaar iets van ongemak en misschien is dat juist de bedoeling. Want of je er nou positief of negatief over denkt, het genereert in ieder geval aandacht voor het groeiende probleem van kindermisbruik en dat is altijd goed. Of, wat vinden jullie?
3 comments
Ik denk dat zo'n foefje voor een campagne als deze precies dezelfde toegevoegde waarde heeft als voor bijvoorbeeld Nespresso. Het gaat niet zozeer om het praktisch nut maar om het feit dat je aan een gewoon billboard een extra 'talking point' toevoegt. Waardoor er bijvoorbeeld mensen over gaan bloggen.
Ook bij een campagne tegen kindermishandeling (of: *juist* bij een dergelijke campagne) is dat belangrijk. Het is uiteindelijk toch het doel om dit soort ondewerpen uit de taboesfeer te halen. Dat 'precaire' is, kortom, precies waar we vanaf moeten.
Natuurlijk moet het onderwerp uit de taboesfeer gehaald, dat ben ik met je eens. Wat ik in dit geval lastig vind is het direct aanspreken van kinderen.
Het Nederlandse kinderprogramma Klokhuis heeft net een hele serie, met bijbehorende website: http://kindermishandeling.hetklokhuis.nl/, gemaakt over kindermishandeling. De reacties daarop waren zeer positief. Daaruit maak ik op dat de meeste mensen en instanties vinden dat het een goed idee is om kinderen bij dit onderwerp te betrekken in plaats van alleen maar *over* ze te praten.
Comments are closed.