In het begin van maart 2013 telde LinkedIn een miljard endorsements. In een half jaar tijd kregen 58 miljoen professionals een digitaal schouderklopje. Reden voor een feestje?
Wanneer je één van de 3,9 miljoen Nederlanders bent die dankbaar gebruik maakt van LinkedIn dan kan het je haast niet ontgaan zijn: de endorsement. Waar je voor september 2012 je waardering voor iemand nog moest uitspreken in een zorgvuldig geschreven recommendation, kun je tegenwoordig mensen uit je netwerk met een eenvoudige tik op de knop ‘endorse’, een digitaal schouderklopje geven.
Is LinkedIn endorsement discutabel?
De endorse functionaliteit is, in het halve jaar dat deze operationeel is, niet onbesproken gebleven. Begin dit jaar nog schreef Todd Wasserman een opiniërende blogpost op Mashable met de niet mis te verstane titel: “LinkedIn endorsements zijn betekenisloos geworden.”. Het gemak waarmee de endorsement gegeven kan worden en het sociale mechanisme dat de ontvanger van de schouderklop aanzet tot het verrichten van de wederdienst, laten volgens de schrijver de waarde uit het gebaar lopen. Klinkt aannemelijk, al heb ik dezelfde aanklacht veel eerder ook tegen de recommendation gehoord.
Infographic
Populair of niet, LinkedIn viert het heugelijke getal met een mooie infographic en blogpost. Verwondering en/of conclusie laat ik aan de lezer. Er is echter een opmerkelijke getal dat ik toch nog even wil noemen, een gegeven dat me verwondert. Op nummer 1 van de meest gegunde endorsements prijkt ‘Strategic Planning’ . Terwijl dat nou net niet de eigenschap is die ik negen van de tien uit een willekeurige kantoortuin zou willen toedichten.
De waarde van de endorsement
Dat een deel van de endorsements dus meer het resultaat zijn van brutaal vragen en ruilhandel in plaats van bewezen vaardigheden is een vaststaand feit. Dat zoveel mensen hiervan zo ondersteboven zijn, vind ik op z’n best vermakelijk. Hoe zakelijk toepasbaar het ook mag wezen, LinkedIn is in de eerste plaats een sociaal netwerk. Een netwerk dat zijn verdienmodellen heeft gebaseerd op het zo vaak mogelijk ontvangen van zoveel mogelijk gebruikers. Om dat te realiseren zoekt LinkedIn de grens tussen wat waar is en wat leuk is dikwijls op en geeft ons de gelegenheid ons mooier voor te doen dan we werkelijk zijn zonder dat we daarvoor hoeven te liegen.
Sociale conventies
Dat het opleuken van de waarheid geen vinding is van deze tijd ontdekte ik een tijdje geleden in de boekenkast van mijn moeder. In een kanariegeel pocketboekje getiteld “Goede Manieren” beschrijft de auteur Fred C. Brent een aantal vaardigheden en conventies die de lezer succes in het sociale verkeer garanderen. Het grootste deel van deze tips en adviezen uit de 40-er jaren gaan over hoe je presenteert naar een ander en hoe je het best laat zien dat je weet ‘hoe het hoort’.
Natuurlijk bestaan er nog steeds best practice scenario’s binnen het sociale verkeer. Het merendeel van deze vuistregels is echter gebaseerd op succesvol beïnvloeden. Welke gedragingen zorgen er voor dat je je kans op een baan vergroot. Welke woorden vermijd je om een verkoopgesprek tot een succes te laten worden.
Er is tegenwoordig geen rotsvaste zekerheid, als deze al ooit rotsvast geweest is, dat iemand zich netjes aan allemaal onuitgesproken regeltjes houdt. Dit gaat dus ook op bij het samenstellen van een LinkedIn profiel. Wellicht zijn de verwachtingen die mensen hebben bij de werking van endorsements wat overtrokken.
De waarde van een glimlach
Misschien ben ik wat naïef maar ik was zo blij als een kind met mijn eerste recommendation en dat gevoel was niet anders bij de eerste endorsement. Als ik nu naar de lijst met endorsements kijk dan denk ik dat ze een heel goed beeld schetsen van mijn vaardigheden en de mate waarin ik ze succesvol heb kunnen inzetten. Tuurlijk kan iedereen over elkaar heen tuimelen met meningen over de bruikbaarheid van deze digitale schouderklopjes. Maar kan je ze niet gewoon zien voor wat het zijn: schouderklopjes? Wat dat betreft kan je een schouderklopje prachtig vergelijken met een glimlach, de ene glimlach is je simpelweg net iets meer waard dan de andere.
