Je kent dat wel: uitnodigingen om te connecten op LinkedIn of vrienden te worden op Facebook. Terwijl je de persoon in kwestie nog nooit hebt gesproken, laat staan hebt ontmoet. Dat lijkt op stalking en geeft meestal een ongemakkelijk gevoel.

Allemansvriendjes

Ik maak daar tegenwoordig korte metten mee. Schrijf een vriendelijk, doch beslist berichtje terug dat ik me weliswaar vereerd voel, maar toch echt op z’n minst eerst samen een kopje koffie wil drinken. Soms leidt dat tot verrassende ontmoetingen die je nooit zelf had kunnen voorstellen. In een enkel geval is de ontvanger beledigd en vindt-ie mij een arrogant figuur. Want lang niet iedereen is zo kieskeurig. Ook op de social media tref je allemansvriendjes. En misschien is daar ook wel niks mis mee.

Fijne cappuccino

Maar voor mij persoonlijk is het prettig om een principe te hanteren, een uitgangspunt voor uitnodigingen. Want intussen vormen de ongewenste exemplaren wel een van de grootste ergernissen op sociale media, volgens onderzoek van Sander van Lingen. Daar verscheen in 2011 al een ander artikel over, met dezelfde conclusie.

Kortom: stop met die ongewenste uitnodigingen aan onbekenden. Pak het liever anders aan: stuur een gezellig mailtje en trakteer zo iemand op een fijne cappuccino. Kun je mooi wederzijds uitzoeken of jullie iets voor elkaar kunnen betekenen. En elkaar dan alsnog toevoegen, liken of bevrienden.

0 Shares:
22 comments
  1. Wat ben ik het hier onwijs niet mee eens :) Vanaf dat ik online ben en ICQ installeerde heb ik "vrienden" uit alle landen van de wereld. Waaronder een aantal landen waar ik toen nog nooit van had gehoord. En dat was onwijs leuk. Zoals een architect uit Bahrein die les gaf aan de universiteit daar (en in vol Arabisch ornaat overigens) en die mij en mijn zusje jelebba´s cadeau gaf en een DVD waarmee we basic Arabisch konden leren.

    Of een mevrouw uit Spokane Washington, waarmee ik kletste over de boeken van Stephen King, die we allebei te gek vinden.

    Of een meneer uit California, die mij op mijn verjaardag een kaartje stuurde van hem, zijn vrouw en kids. Heel lief!

    Allemaal mensen die ik 1. totaal niet kende en 2. niet kon uitnodigen voor een kopje koffie. Maar die toch – op afstand – mij een nieuwe en andere outlook hebben laten zien.

    Maar ook dichter bij huis zijn er mensen die ik eerst jarenlang alleen van online kende en helemaal niet in het eggie. Inmiddels heb ik de meeste van hen ook op deze of gene plek ontmoet. Maar sommige van die contacten gaan 10 jaar terug en de koffie kwam misschien pas bij jaar 8.

    Het mooie van internet vind ik juist een einde aan de eenkennigheid en een open houding die je in het echt misschien niet altijd hebt. Los van dat je in het echt om simpele praktische redenen, nooit al die mensen kunt ontmoeten.

    Kijk, to each his own > maar mensen die open staan voor contacten die anders zijn dan de reguliere nou meteen allemansvriendje noemen, zegt in dit geval toch vooral iets over jou :) Over smaak valt natuurlijk niet te twisten, dus doet uw ding. Maar ik kan je uit eigen ervaring vertellen (en dus zegt dat dan weer iets over mij :)) dat je ook hele leuke ervaringen mist.

    Vervelende ervaringen (stalking) heb ik niet meegemaakt. Nou ja, heb ik wel…maar dat was met iemand die ik offline héél goed kende en die niks met internet te maken had.

    Wat mij betreft dus wat ongenuanceerd, het idee dat je elkaar altijd eerst fysiek moet leren kennen om een goed en interessant contact te hebben…of nog erger, om überhaupt contact te hebben!

    1. 100% met Xaviera eens. Als ik mijn online leven zou beperken tot diegenen waar ik koffie mee kon gaan drinken was ik of blut of heel eenzaam.
      Het hele idee van het internet is juist dat je in aanraking komt met dingen/mensen die je anders nooit was tegengekomen. Als er dan eens iemand zit te klieren dan block je zo iemand.
      Volgens mij is dit ook echt de manier waarop de meeste mensen er tegenaan kijken.

      Ich bin ein allemansvriendje!

      1. Overigens denk ik wel dat met de komst van de goegemeente op internet, de eenkennigheid wel weer is toegeslagen. De sfeer van het begin is er wel een beetje uit. Dat is niet alleen maar erg trouwens en ook heel erg logisch. Maar op sommige vlakken – en die eenkennigheid vind ik er eentje van – is het best zonde en voor deze en gene wat mij betreft een gemiste kans.

    2. Precies dezelfde ervaring ook al stammen een aantal mensen in die sociale kring uit de Usenet periode…

  2. Ik zat ook al vol met dingen die ik hier wilde gaan zeggen naar aanleiding van dit artikel, maar dat zit allemaal al in de reactie van Xaviera :) In de vijftien jaar dat ik nu actief ben op internet, heb ik zoveel leuke contacten opgedaan. Sommige mensen heb ik, na maanden of jaren digitaal contact, in real life leren kennen en zijn inmiddels vrienden, andere mensen ken ik ook al jaren, heb ik weliswaar nog nooit irl gezien maar beschouw ik wel als een essentieel onderdeel van mijn leven. Ik heb digitale vriendschappen waarmee ik in een privéchat heel erg de diepte in ga en irl vrienden bij wie het altijd bij oppervlakkig gezwets blijft.

    De belangrijkheid van mensen in mijn leven hangt niet af van een kopje cappuccino. En oh ja.. van stalkers heb ik nog nooit last gehad!

  3. Ik connect juist met mensen die ik niet ken. Maar neem wel de moeite om
    uit te leggen waarom ik het doe. Ik connect namelijk met hen om mijn
    netwerk makkelijker te delen. En dat komt omdat wij een
    gemeenschappelijke doelgroep hebben. Want, Banken, Verzekeraars,
    Bemiddelingsbureaus, Brancheorganisaties, etc doen ook al zaken met
    ondernemers. Net zoals wij. En wat is er mis mee om mensen te leren
    kennen? Kwestie van afspraak maken, koffie/thee drinken, elkaar leren
    kennen, vertrouwen, gunnen en zaken doen (als het mee zit). Maar de kans
    daarop is nogal groot want 'we hebben een gemeenschappelijke
    doelgroep'.

    Maar iedere keuze die je zelf maakt is altijd goed.
    Dus jouw manier ook. Er zijn echter ook andere keuzes die je kunt maken.
    Die zijn niet per definitie beter of slechter. Simpelweg: andere keuzes.

    Vincent Smit
    Just Connecting BV

  4. Koude drukte om in eerste instantie virtuele vriendschappen. Juist leuk om andere mensen te 'verbinden'. Nieuwe wegen bewandelen, zien waar je terechtkomt, het grote of kleine onbekende, beetje pionieren, en onderweg, na verloop van tijd betere contacten opbouwen. Als jij niet mensen langs je virtuele profiel wil hebben die contact zoeken, waarom gebruik je dan sociale media? De aard van social media is juist onverwachte interactie en reach, anders is het again niet meer dan een uithangbord ipv een touch point.

  5. Helemaal oneens met dit stuk! Eerst met iemand koffie drinken voordat je hem/haar toelaat in je netwerk: wat een ouderwetse instelling! Het idee achter sociale media is toch juist (zoals door de anderen al veelvuldig werd aangehaald) dat je verbindingen maakt die je in het 'echte' leven niet snel zou maken, of niet kúnt maken. 'Echte' staat hier tussen aanhalingstekens, omdat de wereld van de sociale media een eigen, nieuwe werkelijkheid heeft gecreëerd die óók echt is. Via mijn blogs heb ik mensen leren kennen die mij goede adviezen geven; online en out-in-the-open als het onderwerp zich daarvoor leent, maar ook 'achter gesloten deuren' via email, als het hele persoonlijke kwesties betreft. Die mensen heb ik nog nooit ontmoet en toch zie ik ze als waardevolle contacten.
    Ik ben het wel eens met Vincent dat het, áls je een onbekende een vriendschapsverzoek of een LinkedIn-uitnodiging stuurt, wel belangrijk is om met een persoonlijk berichtje toe te lichten waarom je graag met die persoon wilt linken. Om eerlijk te zijn zou ik juist achterdochtiger zijn als een volslagen onbekende mij direct uitnodigt voor een kop koffie. Voor mij geldt dus samengevat het omgekeerde: eerst even online aftasten en dan daarna een keer die cappucino :-).

  6. Interessant! Ik moet zeggen dat mijn Linkedin en Twitter een open podium zijn. Daar vind ik het leuk om met allerlei mensen te connecten, prive en zakelijk. Onbekenden vraag ik vaak wel waarom ze graag met mij willen connecten. Soms zijn er linken die ik niet had verwacht en dat opent een (online) conversatie. Daar doe ik inderdaad verrassende contacten op. Op Facebook deel ik meer van mijn privéleven en daar hoeft niet iedereen deelgenoot van te zijn, daar ben ik dus wat kieskeuriger. Je kunt de verschillende media voor verschillende dingen gebruiken en dus ook een ander beleid voor voeren.
    Mijn insteek is: kies iets bewust. welke keuze je ook maakt, prima. Als je maar bewust bent van de consequenties. Alles afschermen vind ik zonde. Ik had die spontane ontmoetingen niet willen missen. Aan de andere kant vind ik het niet nodig dat potentiele klanten mijn party-pics zien ;)

    1. ik wel hoor – mijn party pics zijn awesome! :) Besides, als mijn potentiële klanten denken dat ik alleen maar elke zaterdag op de bank zit, houden ze zichzelf voor de gek. Laat k benadrukken dat mijn partypics geen naakt-kotsend-over-de-bar-hang-momenten bevatten. Maar ja, dat vind ik dan ook geen party :) En die hoeven mijn vrienden cq familie ook niet te zien :)

  7. Kan niet anders dan me volledig aansluiten bij Xaviera… Wat een baarlijke nonsens… Wat een achterdocht, angst en bekrompenheid in zo'n klein stukje tekst zeg…
    Welcome to the world in 2012!

    Ik heb via Facebook geweldige mensen leren kennen. Sommige zijn vrienden dáar gebleven, bij sommigen is er ook een echte vriendschap uit ontstaan. En daar ben ik onwijs blij mee!!!

  8. Ook ik ben het hartgrondig niet eens deze visie. Driekwart van mijn 'sociale vrienden' ken ik niet persoonlijk, maar nodig ik uit omdat we wederzijds voor elkaar interessant kunnen zijn. Omdat we gelijke interesses hebben, hetzelfde werk doen of een hobby delen.

    Ook ga ik het steeds leuker vinden om internationaal te connecten. Ik heb als member van een open source community en fan van een bandje veel Amerikaanse contacten. Ik heb b.v. orkaan Sandy en de herverkiezing van Obama kunnen volgen via berichten, ervaringen en meningen van direct betrokkenen. Je krijgt dan een heel ander en veel rijker beeld dan de traditionele media ooit kunnen geven.

    Tot slot begrijp ik niet wat er ongewenst kan zijn aan een uitnodiging. Je kunt toch zelf kiezen of je daar wel of niet op ingaat? En bij de overweging om dat wel of niet te doen vind ik het nog niet kennen van iemand de minst interessante!

  9. Nog iemand….hahaha..ik zou ook blut en/of eenzaam zijn ;).

    Op mijn afgelopen verjaardag keek ik eens in het rond en ik zag dat 75% van m'n vrienden die er waren, vrienden waren die ik online heb leren kennen en later pas face-to-face. Ik vind dat tof, want het zijn allemaal mensen die ik waarschijnlijk anders nooit had ontmoet en ik ben heel blij met ze :).

  10. Ook ik kan mij niet vinden in dit stukje. wat een flauwekul, en hoe paranoide kun je zijn. De ervaring is dat je juist interessante mensen ontmoet, al is het dan niet F2F. De meesten zijn al zo beleefd om zich voor te stellen, en dus waarom dan niet. Soms vraag ik er zelf naar, en dan krijg je vaak positieve antwoorden. Vaak zijn mensen in jouw mededelingen geinteresseerd, of wordt je regelmatig geshared/geretweet door mensen in hun TL. Die zijn allemaal welkom, en als er dan toch 1 tussen zit die alleen maar reclame of ergere meuk in je TL dropt, dan zijn er legio middelen om dat tegen te gaan.

  11. Fijn hoor, zo veel stevige reacties. Ieder z'n lolletje natuurlijk.
    Overigens heet ook ik altijd vrijwel iedereen van harte welkom op mijn Twitter-account. Daarvoor maak ik, paranoïde of niet, regelmatig een uitzondering. En voor de rest: loosen up a bit!

  12. Als ik met iedereen koffie wil drinken die ik leer kennen, was ik wel in de horeca blijven werken. Online contact leggen is leuk, snel en gevarieerd. En soms, heel soms ben ik zo nieuwsgierig dat ik iemand wel IRL wil ontmoeten…

Comments are closed.

Dit artikel is 5.437 keer gelezen