Het was voor mij een verrassing, maar er blijkt dus meer in de wereld te gebeuren dan alleen maar internet. Stand-up comedian Menno Stam licht wekelijks op 42bis het meest opvallende nieuws uit in zijn video-column Bijbabbelen met Menno. Zodat wij webnerds net kunnen doen alsof we ons ook heus wel met andere happenings bezig houden.
httpv://www.youtube.com/watch?v=FAr1L4TAD5g
Vandaag Sta ik op Tegen kanker
Dat doe ik eigenlijk iets te vroeg
Want officieel staat Nederland pas op woensdag 28 november op tegen kanker.
Maar ik heb geen column op Woensdag.
Dus ik doe het vandaag en als je echt wil muggeziften kijk of luister je deze column maar op Woensdag.
Ik bedoel, het is niet dat ik het nu al doe omdat ik dan de eerste ben.
Ik ben niet een of andere kanker hipster.
Die woensdag een beetje meewarig naar de rest van Nederland gaat zitten kijken:
Uh hallo? Op staan tegen kanker is zo ontzettend vrijdag!
Nee, ik sta op omdat ik dat wil.
Ik ben gevraagd om achter de schermen mee te werken aan de uitzending, dus ik zit al de hele week met mijn hoofd vol in de kanker.
Dit is niet het moment een column te doen met grapjes over Alles is Familie.
Omdat ik besef dat veel mensen in mijn familie geveld zijn door kanker.
Mijn moeder, mijn oom, mijn nicht, nog een nicht.
Zet die bij elkaar en je hebt niet echt de filmposter voor de Komedie van het Jaar.
Als zou ik er een moord voor doen om die hoofdrolspelers op te kunnen kalefateren met een fijn stukje photoshop.
Maar ja Chemo en fotosoepen, het is even een verschilletje!
Dat hele opstaan is bedoeld om donateurs te werven voor KWF Kankerbestrijding.
En dat is prima, maar daar doe ik het niet voor.
Ik doe het omdat je af en toe niet mag vergeten hoe kwetsbaar we zijn.
We zitten hier niet in Gaza of Tel Aviv.
Je loopt hier niet het risico van een raketaanval of een ontploffende bus.
Kanker is een van de weinig fysieke dreigingen waar wij dagelijks mee te maken hebben.
Het sluimert in de achtergrond.
Af en toe laait het geweld weer op.
Hoor je links en rechts over mensen die zijn geraakt.
Eh ja maar je moet toch ergens dood aan gaan.
Helemaal mee eens.
Maar wij mensen zijn nu eenmaal zo eigenwijs als de neten.
We moeten wel dood, maar we willen niet.
Om onszelf te blijven ontwikkelen hebben we iets nodig om tegen te vechten.
Gelukkig hebben wij hier de “luxe” om te knokken tegen een ziekte bij een medemens.
Niet tegen een medemens.
Ik sta liever op voor een buurman met longkanker
Dan tegen een buurman die loopt te ruziën over de grond waarop wij wonen.
Ik vecht liever tegen een verschrikkelijk gezwel. Dat lijkt me een stuk gezonder.
Dus bij deze sta ik vandaag op tegen Kanker.
En kom ik volgende week gewoon weer gezellig bijbabbelen.
