3D-printer, een vloek of een zegen?

Voor velen is de 3D-printer weer een nieuwe gadget voor de gadget-geek. Ik denk dat dit de voorvader is van de Replicator zoals je die kent uit Star Trek. De gevolgen die deze technologie zal hebben voor onze beschaving is natuurlijk niet te overzien.

Voorvader van de 3D-printer

Toen ik in 1993 begon aan mijn studie Industrieel Ontwerpen aan de TU Delft, was er een machine op de werkplaats waarmee je snel 3D-prototypes kon maken van jouw product idee. Het was een zogenaamde ‘ rapid prototyping’-machine van een paar ton (in guldens) die met bolletjes hars jouw idee kon omtoveren tot een fysiek 3D-model. Een revolutie in de wereld van prototyping die deze hele markt op zijn kop heeft gezet!

3D-printen voor de massa

Nu 20 jaar later kan iedereen zo’n ‘ rapid prototyping’-machine in huis hebben staan. En dan is dat niet zo’n bakbeest als op de werkplaats stond, maar een respectabel formaatje dat je gewoon op de keukentafel neer kunt zetten. Je kunt er schoenen mee printen, fotolijstjes (niet die digitale dan hè :), lampenkappen en nog veel meer. In 20 great examples of print in 3D staan voorbeelden genoeg van alle onzin die je er mee kunt maken.

Organen printen

Naast het kunnen 3D-printen van prullaria, is het ook al mogelijk om iets nuttigs te doen met deze technologie. Het filmpje Organ printing is te zien hoe je met een soortgelijk apparaat nieuwe organen kunt printen en daarmee dus geen donoren meer nodig hebt. Wat ik fascinerend vind aan dit filmpje is de opmerking over roken. Met deze technologie kunnen we het ons ineens weer permitteren om naar hartenlust te gaan roken en zuipen. Zou wel een nekslag zijn voor de STIVA en de STIVORO (#rofl).

Aaron’s eggs

Ik ben enorm fan van de schrijver Peter F. Hamilton. Hamilton is een visionaire sci-fi-schrijver die niet alleen schrijft over de technologische vooruitgang die wij als mens bewerkstelligen, maar ook fantaseert over de fysieke, maatschappelijke, politieke, theologische en economische ontwikkelingen die wij door gaan maken. Hieronder een passage uit  zijn boek The Evolutionairy Void.

Aaron took a drink of his orange juice, then cut into the egg. It tasted like rotten fish. ‘What the hell…’
…
Aaron’s u-shadow was interrogating the culinairy unit to try and identify the problem. The result wasn’t promising. “The texture memory files are corrupted, and it doesn’t look like there are any back-ups left on board…”

Het mooie hieraan is het idee dat in deze toekomst programmeren de basiscompetentie van een kok is. Schaarste heeft niet meer te maken met genoeg grondstoffen, maar met het bezitten van de juiste algoritmes.

And beyond…

In het geval van de 3D-printer is er altijd een basismateriaal nodig om ook daadwerkelijk iets te creëren. Bij de Star Trek Replicator is dit niet het geval. Deze machine kan de samenstelling van bestaande atomen manipuleren en komen tot een nieuwe samenstelling. Daarmee kan deze machine van glas goud maken en van ijzer carnard d’orange. Nu weet ik ook wel dat we nog lang niet zo ver zijn, maar het is niet onwaarschijnlijk dat we in de toekomst deze technologie wel tot onze beschikking hebben.

Een utopie binnen handbereik

Michio Kaku is een theoretisch wetenschapper die vertelt over de gevolgen van een Replicator voor de maatschappij zoals wij deze kennen. Beschavingen verdwijnen vanuit schaarste en conflict. Wat als er geen schaarste meer is? Stel nu dat je een machine hebt die je kan geven wat je maar wenst? Michio vertelt in deze video over een aflevering van Star Trek genaamd de Neutral Zone. In deze aflevering wordt een bankier uit de 20^ste eeuw uit een cryogene slaap gehaald. De bankier wil uiteraard snel in contact komen met zijn accountant om te zien hoeveel zijn investeringen in de afgelopen 300 jaar in waarde zijn gestegen. Helaas voor deze bankier blijkt dat er dankzij de Replicator geen monetair systeem meer bestaat. Geld is namelijk niet meer nodig als je alles wat je wilt gewoon aan een Replicator kunt vragen om te maken.

Terug op aarde

Laat ik er even van uitgaan dat we voorlopig nog geen Star Trek Replicator hebben. Maar wel een 3D-printer die in staat is om op basis van bepaalde grondstoffen voedsel te produceren. Wat zou dit doen met de wereldeconomie en met name de voedselindustrie? We zouden dan geen boeren meer nodig hebben, maar fabrieken waarin de gel kan worden geproduceerd die als basis dient voor onze dagelijkse maaltijden. Je kunt dan op het internet voor $5 een FoodPress bestandje downloaden met het recept voor de lekkerste Tiramisu. En hopelijk zijn er dan geen kindjes meer met bolle buikjes in ontwikkelingslanden. Vooral dat laatste zou toch geweldig zijn!