Het lachen vergaat mij wanneer ik naar onderzoeken kijk waarbij de prestaties van mannen en vrouwen op de werkvloer worden vergeleken. Op een paar heldinnen na moeten veel vrouwen nog altijd extra moeite doen om hogerop te komen, laat staan op gelijke voet te komen met hun mannelijke collega’s. En als ze dan eenmaal die top bereikt hebben, blijkt het ook nog geen pretje te zijn, maar vooral hard werken en je comfortabel zien te voelen in a man’s world.

Twee seksen, twee kammen

Cartoon: "Oh my god! I forgot to have a baby!"Gelukkig was daar laatst het artikel van Jude Stewart! Zij gaf aan dat de focus minder op de verschillen tussen mannen en vrouwen zou moeten liggen en meer op de wensen van de medewerkers als mensen, zoals een betere balans tussen werk en privé. Daar wil ik zelf aan toevoegen dat het dus niet de bedoeling is om de twee seksen over één kam te scheren: mannen hebben nu eenmaal hun (sekse) eigen kwaliteiten en vrouwen ook. Het onderkennen van die verschillende waarden en kwaliteiten op de werkvloer vinden zowel mannen als vrouwen belangrijk. Maar dankzij bepaalde kwaliteiten van mannen, moeten vrouwen nu wat meer hun best doen om op hetzelfde (loon)niveau te komen. En dat druist dan weer tegen bepaalde kwaliteiten van vrouwen in. Poe hee, complexe situatie hoor!

Voorbij Het Nieuwe Werken

Stewart heeft het over “[f]lexible hours, telecommuting and job-sharing” en in Nederland kunnen we dit doorvertalen naar Het Nieuwe Werken of liever gezegd: de manier van werken die nu steeds meer ingevoerd en geaccepteerd wordt. In principe maakt deze manier van werken namelijk geen onderscheid tussen mannen en vrouwen en is die vooral persoonsgericht (als management en medewerker het goed begrepen hebben). Word jij juist blij van een 9 tot 5 baan? Dan blijf je toch lekker naar kantoor komen! Liever vanaf je thuiskantoortje aan de slag? Be my guest! Collega blogger Bas Helderman vindt het misschien maar niks, maar het internet op kantoor kan ook uitvallen en bij je ouders langs gaan voor de benodigde online verbinding is toch juist goed voor de familieband? Ok, ok, soms werkt dat misschien wat minder…

Mens-werk

Waar ik dan wel weer om moest lachen, was de manier waarop Paulien Cornelisse (onbewust) een link met dit proces heeft gemaakt. Zij komt – met betrekking tot de taal – tot dezelfde conclusie: niet meer op mannen of vrouwen (schrijver of schrijfster) richten, maar een tussenversie (“de schrijf”) bedenken! Laten we dus meer gaan nadenken over mens-werk en, in dat kader, minder over man-vrouw. Wat jij? Oh, en als je nog een leuke mop over (een) carrièrevrouw(en) weet dan hoor ik die heus graag!

0 Shares:
3 comments
  1. Mooi verhaal! En zeker waar! En ik hoop dat organisaties je blog in grote getale gaan lezen en vooral kijken naar de mens, ipv medewerker #259. Gaan kijken naar de kwaliteiten en talenten van iemand, in plaats van "achtergebleven competenties" (raar begrip, nog steeds snap ik niet waarom iedereen in hetzelfde zou moeten uitblinken omdat ze nu eenmaal bij die organisatie werken). Anyway, leuk om te lezen. Ik denk nog steeds dat veel vrouwen het gewoonweg niet ambiëren om in een raad van bestuur plaats te nemen. Wat ik zo om me heen hoor: omdat ze vinden dat ze op andere plekken van meer waarde kunnen zijn. Thuis, in hun team, als mantelzorger of vrijwilliger. (Zeg hiermee overigens niets over de mannen!)
    Hoop dat blogs als deze de opstap zullen zijn naar een andere manier van met elkaar werken. Met elkaar, in plaats van voor of tegen elkaar.

Comments are closed.

Dit artikel is 9.332 keer gelezen