‘Digitaal Willen We Allemaal’ is een jaarlijks congres voor marketeers. Daaruit kun je onder andere concluderen dat bedrijven steeds meer waardering krijgen voor medewerkers die digitaal goed onderlegd zijn. Ook wordt het steeds belangrijker om zelfs op afstand – met behulp van digitale middelen – goed te kunnen samenwerken. Volgens recent onderzoek hangt het succes van het gebruiken van die digitale samenwerkingsmiddelen van de cultuur af. Daarbij moeten we ervan uit gaan dat de medewerkers al wel over voldoende (basis)kennis beschikken om überhaupt met die digitale middelen om te kunnen gaan…
In de VS wordt er door HR en carrière consultants aan het hoger management geadviseerd om hun digitale kennis bij te spijkeren, terwijl de medewerkers van een lager niveau te horen krijgen dat hun bazen het een critical skill vinden om zowel met klanten als andere medewerkers online te kunnen communiceren en samenwerken. Zoals door collega 42bis-ers Shima en Kirsten eerder beschreven is: die digitalisering is er nu eenmaal, je kunt er (als bedrijf) maar beter in mee gaan.
Slow Web-beweging
Maar nu iets geks. Vanaf diezelfde digitale kant is er namelijk een tegencultuur aan het ontstaan, die benadrukt dat teveel invloed van het web ook niet goed is! Ik heb er kort geleden al over geschreven, en mijzelf op een informatie dieet gezet, maar de beweging is groter dan dat en heet officieel de Slow Web-beweging – daar heeft Sander Duivestijn dan weer een mooi verhaal over. Samengevat streeft de Slow Web-beweging naar rust, reinheid en regelmaat. Zo mogen we onszelf opvoeden om minder te reageren op de willekeur van het Web, om in alle rust (vaste momenten) de informatie die op ons af komt te lezen en om die informatie zodoende ook om te zetten in (bruikbare) kennis.
Technologie en cultuur
Natuurlijk moeten we beide partijen met een grote korrel zout nemen, maar ik vind de ontwikkeling heel interessant. Terwijl er nog altijd sprake is van een digitale kloof en lang niet iedereen even savvy is of zelfs toegang heeft tot de vele toepassingsmogelijkheden van het Web, heeft de andere kant van de kloof te kampen met een information overload. De ironie! Het doet me tegelijkertijd denken aan ander recent artikel, waarin de invloed van cultuur op technologische veranderingen benadrukt wordt: “If we can track how culture is changing, maybe we’ll actually come to believe that technology is not the only, or even the main, agent of change in society. At the very least, perhaps people will come to believe that the technologies we have exist because they worked with and within specific cultures.”
En nu?
Mijn conclusie is dat we de bewoners aan de andere kant van die digitale kloof moeten proberen te behoeden voor hetgeen ons zelf is overkomen en bijvoorbeeld kennis laten maken met Web als ware het een boek, zoals Rebecca Blood het geformuleerd heeft. Wie weet zorgt het ervoor dat degenen die nu achterlopen in hun digitale kennis voor zullen lopen in de manier waarop het beste omgegaan kan worden met de willekeur en opdringerigheid van veel digitale tools. Wat denk jij?
Comments are closed.