De knapzak van de moderne blogger

Bloggen kan iedereen: je surft naar wordpress.com, maakt een account aan, kiest een theme en wat vulling voor je sidebar en voila, met behulp van je WYSIWYG-editor tik je zo een stukje tekst.

Goed bloggen kan niet iedereen. Deels heb je – om goed te schrijven – talent nodig. Deels heb je – om geregeld te schrijven – doorzettingsvermogen nodig. Deels heb je – om interessant te blijven – interessante inhoud nodig, of toch in elk geval een nieuw inzicht op oude ideeën.

Maar je moet ergens beginnen en weet je, we hoeven niet allemaal Garcia Marquez te zijn. Zoals bij veel zaken brengt vooral dat doorzettingsvermogen je een heel eind op weg… dat én de juiste tools. Maar wat is het gereedschap van de moderne blogger? Laten we eens kijken wat er allemaal in haar knapzak zit.

De juiste plek

Bloggen begint met een plek om dat te doen: een website en een webadres. Voor dat eerste kun je terecht bij verschillende aanbieders van gratis blogdiensten. Het voordeel van deze diensten is dat je je weinig zorgen hoeft te maken over techniek en ontwerp. De software is al geïnstalleerd, de ruimte beschikbaar en voor het uiterlijk van je blog bieden de meeste van deze diensten standaard templates.

Er zijn natuurlijk ook nadelen: je start meestal niet met een eigen domeinnaam (al kun je dat bij de meeste diensten wel regelen), het aantal templates waar je uit kunt kiezen is beperkt en de plugins die je kunt gebruiken om de functionaliteit van je blog op te schroeven ook. Wil je later toch liever een eigen blog (niet op zo’n netwerk), dan zal je moeten verhuizen. En hoewel dat zomaar zonder moeite en frustratie kan verlopen, gaat die vlieger nog veel vaker niet op.

De juiste plek betekent ook het juiste adres. Zo startte ik in 2001 met bloggen. Tussen 2001 en 2005 verhuisde ik (virtueel hoor) 4 keer naar een ander adres: ik kon maar niet kiezen. Killing natuurlijk voor je bezoekers en tegenwoordig ook voor je SEO. Neem de tijd om een goede naam te bedenken en blijf bij die naam (en dat adres).

Jouw stem

De kunst van schrijven zit niet in het schrijven zelf, maar in de manier waarop je naar de wereld kijkt. Of het nou gaat om columns, om informatieve blogs, om een tirade of om een nieuwtje, de sjeu – dát wat het interessant maakt om te lezen – is JOUW visie.

Een blog over Twitter is al 1000 (*een googol) keer geschreven. Een blog waarin je Twitter vergelijkt met de manier waarop de mensen in het bejaardentehuis waar jouw oma zit, … dat is er nog niet. Jouw herinneringen, referentiekader en ideeën maken jouw blog bijzonder en interessant om te klikken en te lezen.

Het is dan ook jouw stem die je moet ontwikkelen. Jouw intonaties, jouw visie, jouw liefde voor het een en jouw haat voor het ander.

Er zijn vast allerlei manieren om dat goed te doen, maar ik houd het maar gewoon bij mijn manier: schrijven.

Pen en Papier

Ja, in de knapzak van een goede blogger zit gewoon pen en papier. Zorg ervoor dat je ten alle tijden een kladblok bij je hebt en een pen die goed schrijft (ik raad gelpennen aan). Schrijf alles op wat je ziet op het moment dat je het ziet (of heel kort erna).  Moet je even wachten op de trein? Pak je kladblok en beschrijf de medewachters. Zit je lekker in het zonnetje op een terras en is je chica laat? Observeer het drukke gedrentel van de ober en probeer het te beschrijven.

Je zal merken dat je na verloop van tijd anders naar de wereld gaat kijken. Dat je gaat proberen om een verhaal te ontdekken in de dingen die je ziet. Dat je een mooie metafoor ontdekt op een onverwacht moment.

I know, pen en papier… wattes? Maar het probleem van een laptop is dat het te lang duurt om het snel uit je tas te trekken en aan de praat te krijgen en het probleem van een tablet is, dat het ook niet optimaal werkt voor dit doel. Maar, gewoon doen als het voor jou wel werkt.

Gevoel voor humor

Lachen is gezond. En lachen is gezond omdat je lijf ervan relaxt en omdat er van die fijne endorfine vrijkomt. Probeer wanneer je schrijft dan ook niet dodelijk serieus te zijn (tenzij je écht niet anders kan). Het is een wijdverbreid misverstand dat humor niet serieus is en dat serieus en inhoudelijk sterk zijn alleen kan zonder humor.

Je zal dat gevoel voor humor overigens ook nodig hebben om sommige van de reacties op je schrijfsels te kunnen verdragen. Niet iedereen is even aardig en soms begrijpen mensen je gewoon niet en wordt je geduld ernstig op de proef gesteld. Trek je gevoel voor humor dan uit je knapzak en laat het los.

Cojones (ballen), liefst harige

“Ik wil wel bloggen, maar mijn mening geven op internet…neee, dat doe ik niet hoor.” Het is jammer dat ik mijn eigen verbijsterde hoofd toen niet heb ge-Twitpic’t, want dat was priceless geweest. Nu ben ik zelf nogal het type “in mijn hoofd gedacht is met mijn mond gezegd” en is de weg van denken naar zeggen nogal een kort zandpaadje. Ik moest me dus echt even inleven in een wereld waarin je je mening niet duft te geven.

Maar als dat is wat er leeft zeg ik: kap ermee. Een blog zonder mening is als Mc Donalds patat zonder zout: het smaakt totaal niet en lijkt op herkauwde kots. Je hoeft op je blog helemaal niet objectief te zijn en te vertellen zonder te verhalen. Je bent geen journalist en laten we eerlijk zijn: journalisten zijn ook niet objectief. Ze proberen het wel, maar niemand (niemand!) kan buiten zichzelf staan en dat is wat nodig is voor echte objectiviteit.

Laat dat idee dus los en kom maar op met die mening. Zolang je zelf weet dat het slechts jouw mening is en je jezelf niet al te serieus neemt, maakt het je verhalen beter.  En tenen zijn er om op te staan, anders zouden ze ook niet zo uitsteken.

Regelmaat

Het is niet nodig om dagelijkse 15 blogs te produceren (doe je dat wel en zijn ze interessant voor online professionals? Meld je dan vooral aan als blogger bij ons). Je hoeft niet eens één blog per dag te produceren. Maar een blog met als laatste een publicatie van 2011 is erg ongezellig. Probeer in elk geval eens per week te bloggen. En zorg dan dat die ene keer per week telt. Stop er tijd en moeite in en maak het de klik-trip naar jouw blog waard.

Social accounts

Toen lang geleden in een koninkrijk niet zo heel ver hier vandaan startte met bloggen kende nog niemand de term social media. Er was nog geen Facebook en Twitter en al helemaal geen Pinterest.

Maar ik was niet voor één gat te vangen. Ik meldde me aan voor Love at Lycos (lykots), maakte een profiel aan en zette in mijn profieltekst de volgende mededeling: “Het heeft geen zin om mij te mailen als je niet op mijn site bent geweest.” Mijn vriend op dat moment vond dat niet per se geinig, maar goed, het doel was niet om te daten. Het doel was om bezoekers te trekken naar de site.

Het zal je niet verbazen dat de meeste leden van mijn nieuwsbrief van toen mannen waren. Maar aangezien Love@Lycos ook wel gewoon een community was, druppelden langzaam maar zeker ook de dames binnen.

Wat heb je het tegenwoordig toch eigenlijk makkelijk he. Allerlei plekken waar je (potentiële) lezers kan laten weten dat je weer wat briljants hebt gepubliceerd. Ik hoef 42bis-lezers eigenlijk niet te vertellen dat je je social accounts op orde moet hebben, maar ik doe het toch. Alleen al om die Love@Lycos-anekdote een plek te kunnen geven.

Zorg ervoor dat je aanwezig bent op het social web (op de voor jouw doelgroep relevante plekken) én als we het er toch over hebben, zorg ervoor dat je een RSS-feed hebt. Da’s misschien niet social, maar de point van social is in dit kader daar zijn waar je lezers zijn en ervoor zorgen dat ze je content zo gemakkelijk mogelijk kunnen lezen en vinden.

En jouw knapzak?

Ben jij een blogger? Wat zit er in jouw knapzak? Misschien kun je anderen een handje helpen!