Ik heb Facebook, dus ik ben

Ooit wel eens over nagedacht over een leven zonder Facebook? Een leven waarin iedereen Facebook heeft, behalve jij. Ik hoefde er niet eens zelf over na te denken, Facebook bepaalde vandaag dat het voor mij tijd is om af te kicken. “Wegens onderhoud is uw account tijdelijk niet beschikbaar”. Neem het, accepteer het en wacht maar tot het klaar is. Dat is waar ik het mee mag doen. “tijdelijk niet beschikbaar”, is wat ik krijg.

Watskebeurt?

Geen account, tijdelijk? Een paar uur later probeer ik nog eens in te loggen. Nu krijg ik de melding “Vanwege een probleem op de site is je account momenteel niet beschikbaar. We verwachten dit probleem snel op te kunnen lossen. Probeer het opnieuw over enkele minuten.”… Een paar minuten? Dit duurt al een paar uur.

Ik laat het even op mij inwerken. Ken je de fases van verwerken? Ik neem je mee in mijn verhaal.*

Fase 1: Ontkenning

Onverwacht is mijn Facebook account weg. Dat kan toch niet, waar is mijn account? Ik probeer nog eens in te loggen. Een andere browser misschien? Een verkeerd wachtwoord? Ik vraag een vriend mijn account te zoeken. Mijn naam bestaat niet meer, mijn foto’s zijn weg, de updates die ik heb gedaan, verdwenen. Ergens, ver in de tijdlijn van mijn vrienden, is een update te vinden van gisteravond…  een glas Jack, een like en een foto, meer niet.

Fase 2: Woede

Hoe kan dit nu? Hoe durft Facebook dit te doen?!  Mijn account, mijn belevenissen, mijn foto’s! En nu? Ik moet updaten, ik zal updaten, waar? Ik raak lichtelijk in paniek, waar moet ik nu al mijn fantastische belevenissen kwijt? Wat doen mijn vrienden? Hoe  kan Facebook dit maken?! Allesoverheersende, egoïstische, arrogante ***!

Fase 3 Twijfel

Een paar uur later is mijn account nog steeds weg. Een paar uur later… is mijn account gehacked? Is het toch niet Facebook zelf die met het onderhoud bezig is? Ik snap het niet. Heb ik iets verkeerds gedaan? Iets gepost dat echt niet kan? Gereageerd op een update die volgens ‘de Facebook etiquette’ niet door de beugel kan? Ligt het dan toch aan mij?

Fase 4 verdriet

Weg, weg ben ik van het internet, weggevaagd, -geveegd, hoe je het ook wilt noemen. Ik begrijp dat Facebook.com van Facebook is, maar mij volledig wegvagen voor een moment? Even houdt mijn leven op. Ik ben niet meer…

Fase 5 Acceptatie

Ok. Dramaqueen is doorgeslagen. Gelukkig erkennen Twitter en Google mijn bestaan nog wel. Nu? nu is het wachten, wachten tot Facebook mij weer ziet staan…

Je bent gewaarschuwd

Heb jij er wel eens bij stilgestaan dat jouw account helemaal niet van jou is? als Facebook bepaalt dat jij iets zegt of doet dat niet kan, volgens hun normen en waarden, dan ben je weg. Al je geplaatste foto’s, updates, privéberichten, ze zijn niet privé, niet van jou, ze zijn van Facebook. Jij mag je enkel gelukkig prijzen hier gebruik van te mogen maken. Als ik weer mag, mag van Facebook, dan zal ik meer waarderen wat ik van ze krijg. Ruimte, ruimte om mijn persoonlijke informatie te delen met de wereld. Wat vind jij hiervan?

Bij het schrijven van de laatste zinnen, realiseer ik mij dat ik bij de laatste fase terecht ben gekomen #Bezinning. Ik had geen Facebook, maar ben er nog steeds, mijn vrienden zijn er nog steeds en de wereld draait nog steeds door. Geen Facebook, maar ik ben. Ik ben nog steeds ;)

*Let op: emoties en uitspraken in deze post kunnen 100% heftiger voorkomen dan ze in werkelijkheid zijn geweest. Antwoorden op de vraag van deze post hebben geen invloed op de macht van Facebook. Wil je hier niets meer te maken hebben, dan zul je social suïcide moeten plegen, iets wat ik in geen geval zal doen, want stiekem maakt het mij allemaal niets uit ;)