Naar aanleiding van dit artikel dat gisteren op 42bis werd gepubliceerd sprak @HenkHemstra me aan. Zijn boodschap: “wat een slecht artikel, vol propaganda, daarvoor volg ik je niet.” We raakten erover in gesprek en dat was wat mij betreft een prima gesprek, want het zette me aan het denken. Over mijn rol als hoofdredacteur en de platformfunctie (if any) van 42bis. Tijd voor een stukje van de hoofdredacteur dus. Komt ie… Toen ik 4 jaar geleden startte met Contentgirls (voor wie het niet weet, onze oude naam), was de site helemaal van mij. Niet alleen omdat ik de domeinnaam had geregistreerd en de hostingkosten voor mijn rekening nam, maar ook om de simpele reden dat de meeste blogs van mijn hand waren. Amen Het zal je dan ook niet verbazen dat ik het inhoudelijk met de meeste van de gepubliceerde blogs (ik durf te stellen álle) compleet eens was. Hoewel er wel eens bloggers zijn geweest die – achteraf gezien – een betere plek hadden gehad op een ander platform (niet zozeer inhoudelijk, maar qua onderwerp) kon ik me 100% vinden in zo goed als alles wat op de site stond. Er zijn verschillende wegen Ook geen onbelangrijke factor was dat het onderwerp van de meeste blogs web, webredactie en webontwikkeling was. En hoewel ik daar een duidelijk mening over heb, is het nou ook weer geen hogere wiskunde. Er valt aan alles wel een punt te lullen en er is nog best een grijs of op z’n minst onbekend gebied. Op dreef komen Als laatste punt waren er – zeker in het begin – nog niet veel bloggers met een zeer duidelijk, maar al helemaal niet met een controversiële, mening. Niet bewust, maar we waren allemaal onze vorm aan het vinden. Nu, 4 jaar later, schrijven meer dan 60 mensen voor de site. Dat brengt voor een hoofdredacteur nieuwe overwegingen met zich mee. Niet alleen meer: is het foutloos, snijdt het hout en wanneer zal ik het dan publiceren. Maar ook: klopt de tone of voice en vooral wat zijn de kaders? Lastig is niet meteen slecht Meneer Engel – de aanleiding van deze discussie – is bij vlagen een lastige meneer (en weet dat ik dat hier nu op heb geschreven:)). In een grijs blogverleden bevonden we ons allebei sterk en duidelijk aan verschillende uiteinden van het politieke spectrum (niet aan extreme kanten trouwens) en hadden het ook toen al wel eens virtueel aan de stok. Toen hij zich aanmeldde als blogger, was ik eindeloos verbaasd. Maar Robert was o.a inmiddels docent bij Avans (internet marketing) en “lastig” is geen reden om iemand buiten te sluiten. Want van “lastig” kan ik zelf ook wat. Daarbij vind ik meningen – echte, niet alleen van die popie jopie meningen – steeds meer van belang in deze tijd van personal branding. Maar ja, zijn mening was toch echt de mijne niet op een aantal punten. En laat ik ook even duidelijk zijn, niet alleen Robert heeft me aan het denken gezet over mijn rol, ook andere bloggers bieden artikelen aan waar ik het niet helemaal mee eens ben. De vragen die ik mezelf opeens moest stellen: – Vind ik dat ik alleen een podium moet bieden voor mensen waar ik het mee eens ben? – Vind ik dat tone of voice een excuus moet zijn voor eenheidsworst? – Vind ik dat ik mensen moet weren die er anders instaan dan ik? Moeilijke vragen Lastige vragen, althans, dat vind ik, want laten we wel wezen (en dat is ook mijn ervaring): wanneer iets live gaat op 42bis (contentgirls) is het niet alleen de schrijver die erop wordt aangekeken, maar ook ik. Ik moet het als hoofdredacteur kunnen verdedigen, misschien niet inhoudelijk, maar wel waarom ik het gepubliceerd heb. Een echt antwoord op die vragen heb ik nog steeds niet. Althans, wel antwoorden, maar geen regels die ik structureel toepas. Ik probeer per blog te beoordelen of ik vind dat het kan. Dat levert soms stevige discussies op aan de achterkant van 42bis. En soms helemaal niet. Zelfreinigend vermogen Vaststaat dat ik ruimte bied aan blogs en bloggers waar ik het niet altijd mee eens ben. Aan meningen en zienswijzen die ik soms zelf lastig vind. Dat doe ik omdat ik geloof in het zelfreinigend vermogen van het web: als iemand er echt naast zit of echt te ver gaat, dan kunnen we hem of haar dat openlijk vertellen in de comments en onze eigen visie of versie toevoegen aan zijn of haar content. Wel de baas, niet de maat Dat doe ik ook omdat ik niet geloof dat ik de maat der dingen ben, ondanks mijn hoofdredacteurschap. Mijn zienswijze is geboren uit mijn referentiekader, mijn visie en mijn keuzes. En hoewel ik die natuurlijk ultiem goed vind, is niet gezegd dat andere keuzes niet net zo waar of oké zijn. Even zwaar aangezet Als laatste doe ik dat omdat ik geloof in vrijheid van meningsuiting. Een beetje zwaar om dat hier aan te halen en ik geloof ook niet dat vrijheid van meningsuiting eindeloos is of dat vrijheid van meningsuiting betekent dat ik voor elke mening mijn platform moet openstellen, maar ik zou het slordig van mezelf vinden als ik mensen weer die een andere mening zijn toegedaan dan ik. Kaders Maar dat alles neemt niet weg dat er kaders zijn. Het neemt niet weg dat er grenzen zijn. Wat die exact zijn? Dat weet ik nog niet precies. Dat is nou juist waar ik naar op zoek ben: Hoe neem ik verantwoordelijkheid voor het werk van anderen – die niet voor mij werken – met behoud van mijn eigenheid en mijn principes? Op die vraag is het antwoord dan net weer geen 42 (jammer genoeg), maar dat moet ik al doende uitvinden. Help a brotha out En daarbij heb ik jullie hulp nodig! Want hoewel ik niet vind dat ik me enkel en alleen moet laten leiden door wat de lezers vinden, zijn jullie wel de reden dat deze site bestaat. Ook daar is een precaire balans tussen wat het lezende publiek wil en wat wij/ik als platform wil. Maar goed, dat terzijde. Ik heb dus jullie hulp nodig en wel op 2 manieren. Manier nr. 1 is structureel: als je iets tegenkomt waarvan je denkt: dit kan niet. Let me know. Het liefst bij het artikel, want dat helpt dat zelfreinigend vermogen en daarbij is het netjes als een beschuldigde zijn beschuldiger kan aankijken :) Directheid is niet altijd prettig, maar wel veel effectiever dan lullen aan de zijkant (yeah, I’m talking to you…je weet wie je bent- nu doe ik het zelf ook trouwens :)). Manier 2 is ook een comment-ding: ik ben heel benieuwd hoe jullie hoofdredacteurschap zien. Wat zou jij doen? Hoe zou jij het aanpakken? En hoe zou jij erin staan? Als je meer info nodig hebt om dat te beantwoorden, let me know. Thanks ya’ll Voorlopig ben ik tevreden met hoe 42bis zich aan het ontwikkelen is. Ik blijf trouwens wel op zoek naar bloggers met een sterke opinie over het webveld, mensen die het mij nog moeilijk maken. Moeilijk betekent meestal uitdagend en uitdagend is meestal interessant. Maar al met al ben ik blij met alle meer dan 90 mensen die samen deze site produceren. Hen wil ik toch even stiekem bedanken en jullie – de lezers – ook. Ik hoop dat ik op jullie advies kan rekenen. Want ik ben er zelf nog niet uit. Gerelateerd Geschreven door Xaviera Ringeling
