Senol Tapirdamaz, 35 jaar, getrouwd en vader. Overdag creatieve boekhouder / assistent accountant, ´s avonds blogger, android, social media fanaat, vechtsportkijker, krachttrainer (wanneer de blessures voorbij zijn), lezer, gtd-er, google+ rules right after twitter.
Ook een keer een gastblog schrijven? Meld je dan aan via deze pagina!
Ik ben al een jaar of 13 getrouwd waarvan ik me de laatste 10 jaar ongeveer ook nog eens een gelukkige ouder mag prijzen. Die gehele periode heb ik de verantwoordelijkheid gekregen om mijn eigen beslissingen te nemen voor mezelf en voor mijn kinderen.
Het eerste jaar van het ouderschap was dat ontzettend makkelijk. Het was vooral beslissen op tijd de fles te geven, de luiers te verschonen, op tijd een keer in bad te doen en zo verder. Geen enkel probleem met een kind die tegenspraak gaf.
Na de eerste woordjes kwamen daar rustig aan veranderingen in. Ik wil niet eten, ik wil niet in bad, ik wil niet met hem spelen zijn veel gehoorde zinnen bij ons in het huis: het rebelleren is begonnen. En hoe zeer ik me ook had voorgenomen om niet hetzelfde te doen als mijn ouders, helaas, mijn kinderen groeien op precies dezelfde manier op. Rot voor ze. Gelukkig zijn mijn beslissingen tegenwoordig duidelijker en op maat en ben ik gelukkig toch net iets anders dan mijn eigen ouders.
En toen was er het internet
Pas sinds een jaar ben ik in de wereld van de social media terechtgekomen. Op dat moment begreep ik zelf niet eens welke invloed of uitwerking bepaalde acties van mij konden hebben. Maar dat is me nu na veel lezen en praten met anderen duidelijk geworden. Ik “schrok” van bepaalde beelden die zomaar zwerven op facebook, Hyves en Youtube. Zelf probeer ik deze uit de weg te gaan, want functioneel schokkende beelden bestaan wat mij betreft niet.
En op een zaterdagochtend vraagt de oudste ineens: Papa, wanneer krijg ik een facebook account? Ik heb daar nog steeds geen antwoord op gegeven. Ik weet niet of ik dat wel prettig vind. Nu blijkt dat mijn kind al veel langer op social media zwerft dan ik in de gaten had. Spellen (gelukkig allemaal gecontroleerd) als Panfu en Moviestar Planet zorgen voor een alter ego van mijn kind. En dat kind wil nu de semivolwassenen wereld in van facebook, google+ en youtube. Wil ik dat mijn kind per abuis wordt blootgesteld aan gedragingen die ervoor zouden kunnen zorgen dat hij deze aanneemt? Wil ik dat mijn kind ranzige beelden ziet door anderen die dit wel grappig vinden om te delen? Wil ik dat mijn kind contact maakt met iemand die Ballonetje08 heet en als meisje van 12 staat aangemeld?
Mijn antwoord is eigenlijk heel simpel: nee dat wil ik niet. Ik wil dat iemand samen met mij de boel een beetje in de gaten houd. Wanneer dat betekent dat er abusievelijk een bepaalde censuur toegepast moet worden, dan zij het zo. Heerlijk dat bepaalde zaken niet meer als vanzelfsprekend worden aangenomen en heerlijk dat Moeder Google+ mij in deze opvoedkundige taak wil helpen. Dus dank je wel Google+ bij het opvoeden van mijn mede volwassenen en het ervoor zorgen dat mijn kinderen wat veiliger kunnen rondsnuffelen.
Deze blog is een reactie op een eerder verschenen blog hier op Contentgirls.
23 comments
Laat een willekeurige volwassene een twitter-account van een nog willekeurigere puber zien, en ze schreeuwen moord en brand en dat zo'n puber tegen zichzelf beschermd moet worden. Maar als Google daar inderdaad mee aan de slag gaat, is het ook niet goed.
+1 voor het tegenwoord! :)
wat ik lees is dit: ik vind het lastig om mijn kinderen op te voeden, dus vind ik dat iedereen moet conformeren aan strakkere regels, zodat het voor mij makkelijker wordt…
Uhm…neuh daar ben ik het niet bepaald mee eens.
kinderen opvoeden IS moeilijk. Kinderen zullen in aanraking komen met zaken waarvan je liever hebt dat ze daar niet mee in aanraking komen, maar dat houd je niet tegen. Wat je wel kunt doen is:
Opletten > maar ja, dat hoort er nu eenmaal bij denk ik dan
Basis bouwen > volgens mij is je taak als ouder (deels) om je kind een goede basis mee te geven die een belangrijke rol speelt bij de keuzes die een kind maakt.
Zo mocht ik van mijn moeder vroeger absoluut geen gewelddadige films kijken (uberhaupt geen televisie vóór 7 uur) en ook geen gewelddadig speelgoed hebben. Dat deed ik wel en had ik wel, bij oma…erg leuk was dat, die niet-pedagogische oma van mij.
En hoewel ik vind dat mij moeder mij best zaken mocht verbieden (kinderen hebben nu eenmaal grenzen nodig), had ik er in het geval van de films meer aan gehad als mijn moeder mij meer had verteld over waarom ze die keuze maakte. Maar ook als ze samen met mij een keer zo'n film had gekeken en mij had uitgelegd waarom geweld zo vreselijk is en misschien zelfs dat in de film iedereen opstaat na zo'n klap, maar in het echt niet weet je wel. Toen ik eenmaal voor het eerst mijn eerste echte slechte film mocht zien, was dat er een uit de Rambo serie. Daarmee was ik wel redelijk genezen, want dat was me toch een slechte film, maar dat geheel terzijde.
Punt is dat al die regels die er zijn om "onze kinderen" te beschermen prima zijn, maar dat volwassenen even belangrijk zijn. En dat het niet zo kan/mag zijn dat wij allemaal als een stel seniele idioten worden behandeld, omdat ouders het lastig vinden om de kids op te voeden.
Dus.
Hmm, nee ik wil niet direct zeggen dat je een slechte ouder bent omdat je geen controle hebt over wat er op het internet gebeurt. Ik bedoel, je kunt je kind ook niet echt verbieden om op internet te gaan. Je moet je voorstellen dat kids in groep 3 voor school al internettoegang nodig hebben.
Dat Google zich graag profileert als een beschaafde partij en geen zin heeft in de rotzooi van de huidige maatschappij (schuldig!), daar kan ik best respect voor opbrengen.
Maargoed, dat is de theorie. In de praktijk mag je tot 16 jaar helemaal geen Google-account hebben en is het vingertje misschien een beetje over the top ;)
Dus ;)
can you spell > betutteling? 8)
Jij was vast van de apple producten :) Die bepalen ook graag voor anderen wat fatsoen is :)
Nee, ik ben gewend aan software die zijn eigen wil doordrukt ;)
Zo blij dat mijn kinderen jong waren toen er nog geen internet was, (en geen powerrangers en geen transformers, en geen weet-ik-wat-voor-onzin er nu is)
want toen jouw kinderen nog jong waren was de wereld nog mooie en omhelsde iedereen elkaar elke dag. En als er iemand pijn had, dan werd er 1 minuut stilte gehouden omdat het zo erg was. En iedereen hield van elkaar en dansten spontane vreugdedansjes. En alle televisie ging over intellectuele zaken. en het nieuws bestond voor minstens de helft uit boekbesprekingen en mooie verhalen.
Ja, dat was een mooie tijd.
Overal is wel wat te vinden wat opvoedkundig wat minder verantwoord dan wel wenselijk is. Ook via de Google-zoekmachine, en ook op Google+. En als kinderen wat langer op internet rondhangen weten ze toch wel hoe en waar ze ‘stoute plaatjes’ en dat soort gedoe kunnen vinden. Daar helpen de goeie bedoelingen van Moedertje Google nauwelijks tegen.
Persoonlijk hou ik er niet zo van als anderen voor mij bepalen wat wel en wat niet kan. Maar aan de andere kant heb ik ook begrip voor spelregeltjes zoals die bijvoorbeeld op G+ van kracht zijn. En zoals Bas al zei is het op G+ in principe niet eens toegestaan een account te nemen als je nog geen 16 bent. En ook daar valt van alles vóór te zeggen, maar natuurlijk ook tegen.
Overigens valt het in de praktijk allemaal nogal mee (of tegen, het is maar hoe je het bekijkt). Want ondanks de regeltjes zie ik regelmatig accounts die daar niet aan voldoen. En waar pas wat mee gebeurt als andere gebruikers zo’n account rapporteren. Pas dan zullen de Googles eens gaan kijken of het allemaal wel in orde is.
Of daarmee de ‘fatsoensrakkers’ de overhand krijgen is dan weer de vraag natuurlijk. Zelf vind ik sociale controle best bij een social network passen. Het is tenslotte toch af en toe ook een beetje net de echte wereld.
Overal is wel wat te vinden wat opvoedkundig wat minder verantwoord dan wel wenselijk is. Ook via de Google-zoekmachine, en ook op Google+. En als kinderen wat langer op internet rondhangen weten ze toch wel hoe en waar ze 'stoute plaatjes' en dat soort gedoe kunnen vinden. Daar helpen de goeie bedoelingen van Moedertje Google nauwelijks tegen.
Persoonlijk hou ik er niet zo van als anderen voor mij bepalen wat wel en wat niet kan. Maar aan de andere kant heb ik ook begrip voor spelregeltjes zoals die bijvoorbeeld op G+ van kracht zijn. En zoals Bas al zei is het op G+ in principe niet eens toegestaan een account te nemen als je nog geen 16 bent. En ook daar valt van alles vóór te zeggen, maar natuurlijk ook tegen.
Overigens valt het in de praktijk allemaal nogal mee (of tegen, het is maar hoe je het bekijkt). Want ondanks de regeltjes zie ik regelmatig accounts die daar niet aan voldoen. En waar pas wat mee gebeurt als andere gebruikers zo'n account rapporteren. Pas dan zullen de Googles eens gaan kijken of het allemaal wel in orde is.
Of daarmee de 'fatsoensrakkers' de overhand krijgen is dan weer de vraag natuurlijk. Zelf vind ik sociale controle best bij een social network passen. Het is tenslotte toch af en toe ook een beetje net de echte wereld.
Mensen ergens op aanspreken is social controle.
Mensen dan verbieden waar jij je aan ergert gaat al veel meer richting betutteling.
Dat ik me aan iets erger, betekent niet dat een ander niet de vrijheid heeft het te doen. Ik heb ook de vrijheid om me eraan te onttrekken.
True. Maar er zijn nou eenmaal spelregeltjes. Ik neem aan dat jij op twitter ook wel eens van die vervelende spambots blockt en report? Dan laat ik het uiteindelijk aan de beheerder van de regeltjes over wat er met dat account moet gebeuren.
Ik heb ook niet gesteld dat regels verboden zijn (wauw, meta)
Ik blokkeer overigens wanneer ik verwacht dat het schadelijke spam is, niet omdat ik het irritant vind. Ik ben niet de maat der dingen, dus vind ik niet dat mijn irritatiebotje moet bepalen hoe de wereld on- of offline eruit moet zien.
Ik vind het problematisch als je je ergens aan ergert en je dan roept: verbieden- daar mag wel wat zelfrelativering tegenaan worden gegooid.
Ik vind het ook problematisch als je niet bereid bent regels tegen het internetgebruik van je kids aan te gooien, daarop te controleren en indien overtreden een mooi potje huisarrest (ik heb nog huisarrest tot 2023) er tegenaan te gooien en daarom vindt dat Google ze maar moet opvoeden of whoeever else.
Een hoop reacties al!
Leuk deze discussie.
Ik probeer mijn kinderen alles uit te leggen, wat ze wel/wat ze niet mogen en waarom.Sommige waaroms zijn heel lastig om uit te leggen. Ik doe werkelijk mijn best, maar ik vind ook dat kinderen niet altijd alles hoeven te weten.
Wanneer ik dan een verbod op leg, heb ik het geluk dat mijn kinderen een hoop van mijn regels opvolgen zonder dat ze daar al te veel vragen over stellen.
Maar dan nu naar de seniele volwassenen.
Ik wil bepaalde content ook niet zien, niet mee geconfronteerd worden.
Veel zoek ik niet op, maar krijg ik ineens voor de kiezen. Dus word ik lastig gevallen met wat iemand anders vindt en graag persee met mij wil delen.
Wat moet ik dan doen? Ik ben gelukkig in staat om daar een bepaalde actie op te ondernemen.
Dat hoef ik van mijn kinderen nog niet te verwachten, anders dan dat ze zich rotschrikken,
Het is niet zo zeer voor of tegen vrijheid: ik ben namelijk voor.Maar moet het allemaal dan zo opdringerig?
op dat laatste: opdringerig is een waardeoordeel. Dat is dan ook exact waar ik problemen mee heb. Jij vindt je eis redelijk, maar dat vindt de eerste de beste zwarte kousen frustie ook. Waarom zou jij meer gelijk hebben dan hij/zij?
Afgelopen dagen was in het nieuws dat ouders facebook account kids controleren http://www.nu.nl/internet/2715262/ouders-facebook… Mij lijkt overleg om ze op die manier zelf bewust te laten worden van social media beter dan controle.
Ik ben het met je eens dat de maatschappij is veranderd en dat je daar als ouder een manier zal moeten vinden om mee om te gaan. Iedere ouder maakt daarin zijn of haar eigen keuze en er is geen goed of fout. Maar ben je bewust van de mogelijkheden en ook de evt. gevaren.
Een mooi voorbeeld vind ik altijd dat ouders hun kinderen (nog) niet
alleen naar bijvoorbeeld een voetbalclub laten fietsen (en wat later
naar de stad etc.) maar dat de meeste ouders hun kinderen wel
onbeveiligd en zonder toezicht laten surfen op het internet en al heel
vroeg gebruik laten maken van de social media platforms.
strike out: opdringerig
moet ik het dan accepteren en het achter het woord vrijheid laten berusten?
je moet in elk geval starten met jezelf eruit te halen.
Dan moet je begrijpen dat je op een kanaal vertoeft dat kracht put uit het feit dát het vrij is.
Als laatste moet je goed blijven kijken en wanneer je bemerkt dat je teveel last hebt mensen aanspreken, medestanders zoeken en samen het gesprek proberen aan te zwengelen.
En vind je het dan nog niks, dan heb je alle vrijheid om andere plekken te zoeken om te vertoeven.
Dat Moet (! :P) je dus doen! :)
Overigens heeft Google ook het recht om regels te maken op hun eigen platform. Dat mogen ze dan ook eindeloos van mij. Ik vind er alleen wat van. Het kan zijn dat ik op termijn besluit dat zowel Google als Facebook mij te moralistisch zijn, net als Apple trouwens…en dan wordt het tijd om het uit te maken :)
Ah. kijk.. dat is het woord wat ik misschien niet meteen goed gebruikte:
moralistisch.
Ik vind dat wel prettig. Ik kan mijn kind zoals Wilma al aangeeft helpen bij het naar school fietsen, naar het voetbal gaan en met de vriendjes in het park spelen. Maar bij de online spellen ben ik het zicht in eens kwijt. Tegenwoordig ga ik er nog wel eens bijzitten en vraag ik wat ze dan allemaal doen daar.
Het blijft praten, praten, praten.
Uiteindelijk zullen ze zelf keuzes moeten maken (ook eng).
is het ook – maar wel de realiteit. De wereld op slot zetten zodat je geen zenuwen meer hoeft te hebben, is niet echt een duurzame oplossing :)
het is gezamenlijk een oogje in het zeil houden.
deden ze vroegah ook.
is niet meer dan normaal dat je samen een doel probeert te bereiken
heeft niets met de wereld op slot zetten te maken :)
maar wellicht ben ik ook wel op zoek naar een ideaal beeld die er niet (kan) komt(en)
maareh, bediscussieren we nu de regels óf het toezien op het naleven van die regels.
Want wat je nu zegt gaat over toezien (oogjes en zeilen), terwijl ik deze regels moralistisch vind en daar niet mee eens ben, net als met de stelling dat ze wel goed zouden zijn omdat ze jouw leven gemakkelijker maken.
Als ik blokkeer doe ik dat puur voor mezelf. Er zijn ook vaak mensen (ook ik heb dat gedaan) die dan gaan oproepen tot block en report voor een bepaald account. Dát maak ik zelf nog wel uit. En zo'n oproep zul je me dan ook niet snel (meer) zien doen.
Uiteraard ben ik het met je eens dat verbieden verboden moet worden.
Ik heb lang nagedacht over de reactie die ik hierop kan geven. Elk voordeel heeft natuurlijk zijn nadeel. Regels werken soms wel en soms niet. Het doel van mijn blog was dat mensen erover na gaan denken of deze regels goed zijn of niet. En dat heeft gewerkt. Jij hebt er in ieder geval over nagedacht.
Ik neem aan dat je je kinderen als voorbeeld gebruikt om het voor iedereen beeldend te maken. Want als ze toch niet op Google+ mogen hebben ze daar ook geen moeder nodig.
Mijn vraag is nog steeds :is het beperking in vrijheid van meningsuiting ?
Bedankt voor je tegenwoord!
Groetjes Sabrina
Comments are closed.