Gebrek aan inspiratie, het meest gehoorde excuus om niet te starten met een blog, niet te schrijven of in elk geval willekeurige deadlines te missen. Op twitter, via facebook, langs G+ tot mijn mailbox, overal kom ik de geen-inspiratie-klacht tegen. Een heerlijke dooddoener, uitgesproken met de finaliteit van een sterfgeval. Alsof degene die lijdt aan gebrek ervan wil zeggen: “Ik wil heel graag schrijven/maken/doen hoor, maar ja…geen inspiratie hè,” waarbij hij de schouders ophaalt alsof zelfs een kleuter snapt dat er dan niks aan te doen is.

Crap!

Inspiratie, dat magische ding dat vanzelf gebeurt en dat de prachtigste en meest creatieve resultaten oplevert. Als je het maar hebt, dan rolt alles uit je hoofd en handen op papier of elders en dans je – als een vrouw in een maandeverbandreclame – al huppelend door het leven.

Crap! 

Zelf word ik te pas en te onpas beschuldigd van een overmatige hoeveelheid inspiratie: “Ik weet niet hoe jij dat doet…waar haal je al die inspiratie toch vandaan?” Dit vliegt mij om de oren omdat ik nogal wat schrijf. Voor mijn verschillende blogs bijvoorbeeld en ook nog eens voor Tekstblad. Het idee is dan dat ik een onuitputtelijk vat met inspiratie op zolder heb staan, waaruit ik – wanneer het me zo uitkomt – een fijn blogje vis.

Crap!

Om dat onzinnige idee de wereld uit te helpen, een anekdote. Jawel, u hebt mij geïnspireerd.

Anekdote

Zo ongeveer elke 2 maanden krijg ik een reminder in mijn mail van Teksblad. Of ik nog van plan ben mijn column aan te leveren. Zo ongeveer elke 2 maanden denk ik: “Oh oh, waar moet ik nu weer over schrijven?” Meestal komt de reminder op het moment dat ik nog 1000 andere dingen te doen heb: runnen van en bloggen voor 42bis, mijn day job, chillen met mijn katten, hangen met mijn vriend (waarmee ik getrouwd ben). Het komt zelden voor dat ik bij ontvangst van de reminder denk: “Yes, ik was al bang dat ik die lege ruimte in mijn agenda nooit opgevuld zou krijgen.”

Tegen de tijd dat ik eraan toekom om aan de Teksblad-column te gaan zitten, is het twee voor twaalf en heb ik al 2 of 3 blogs in elkaar gedraaid. Gaar is het woord dat je zoekt! Maar er zit niets anders op, beloofd is beloofd en afspraak is afspraak. Dus ik open Word, en staar naar normal.dot, terwijl mijn hoofd als een razende werkt.

Openen

Soms, levert dat razen wat op. Dan is er in de dagen voorafgaand aan het schrijven iets interessants gebeurd, dat precies bij Tekstblad past. Maar meestal levert staren – en wachten op die magische inspiratie – helemaal niks op. Maak ik me dan zorgen? Nee, ik open mijn browser, mijn RSS-reader, mijn geheugen, het geheugen van de mensen die toevallig bij mij thuis zijn, mijn aantekeningen en ga net zolang door met openen van dingen totdat ik een onderwerp heb gevonden dat me boos maakt, blij maakt, enthousiasmeert, interesseert, dat ik wil uitleggen, op de politieke agenda wil krijgen, maar in elk geval een onderwerp dat me op ideeën brengt.

Maar dan ben ik er nog niet hé. Want van idee in mijn hoofd, naar column in de mail van de Tekstblad-redactie, daar zit nog wel wat tussen.

Gewoon doen

Dus start ik met tikken. Ik start en ik stop, ik schrap en ik begin opnieuw, ik tik alinea 3 en 4 en constateer dat alinea 4 eigenlijk alinea 1had  moeten zijn. Ik zweet en ik drink koffie, ik Google om feiten te checken, en zoek links die mijn stellingen beamen. Kortom, ik werk keihard om er iets van te maken. Laat ik trouwens meteen zelf toegeven: met wisselende resultaten. Maar dat is niet erg, want van doen leer je.

En in de tijden tussen deadlines door, houdt dat werken niet op. De bril van blogger (maar ook bedenker van hier en daar een ideetje) gaat nooit af. Elke anekdote, elke vergadering, elk gesprek, elke vraag, elk akkefietje is een potentiële bron voor een killer-blogpost (of andere creatie). Zonder  notitieblok ga ik dan ook niet van huis.

Werk

Niks magie dus. Niks vat vol blogs. Niks wachten tot het komt. Inspiratie is wat er gebeurt wanneer je ergens veel mee bezig bent. Het is wat er gebeurt wanneer je hard werkt en je niet laat tegenhouden door gebrek aan tijd, zin of ander spul. Het is het resultaat van willen, doen en vasthouden. De volgende keer dat je wilt zeggen: “Sorry,….geen inspiratie.” wees dan correct en zeg: “Sorry, geen zin, andere prioriteiten.” Da’s tenminste eerlijk!

0 Shares:
15 comments
  1. Zoals alles: 99%transpiratie en 1%inspiratie ;-) De meeste mensen denken helaas dat productiviteit een soort talent is. Produceren = hard werken. Niets anders. 

    1. hahah: nee! beter is in the eye of the beholder. En over bijna élk onderwerp is al eens geschreven. Dan kun je maar beter direct opgeven. En er is ook altijd iemand beter…dus ook dat levert niet zoveel op :) 

  2. Eens! En regelmaat – ik heb me voorgenomen minstens eens per week te bloggen, lukt aardig…

  3. Ja inderdaad, sommige mensen denken dat inspiratie een soort van goddelijke ingeving is waar je op moet wachten. Nou, als ik daar op moet wachten, zou ik al weken niks geschreven hebben, dus zo werkt het niet!

  4. Ik vind schrijven over gebrek aan inspiratie ook wel een beetje gesprek aan inspiratie eigenlijk… Je bent aan vakantie toe ;)

      1. Nou op 29 november 2011 – toen ik dit schreef – was ik verre van aan vakantie toe :) Enne…dat is het alleen maar als het je enige blog die maand is (gebrek aan inspiratie) – niet als je er al x op hebt zitten ;)

Comments are closed.

Dit artikel is 8.812 keer gelezen