LinkedIn, Facebook, Twitter, Tumblr, Google+ … we zijn inmiddels aardig vertrouwd met de bekende social media. Het plezier zit ‘m in het delen. Als @DeTwittCoach wordt me regelmatig gevraagd: “maar wàt moet ik dan delen?” En dat is een goede vraag. Social media komen pas echt tot leven door inhoud. Gelukkig is er tegenwoordig een hele markt voor social media met nèt dat beetje meer. Welke zijn succesvol, en wie bepaalt dat eigenlijk? Voegen deze diensten werkelijk iets toe aan de gebruikerservaring of blijft het oppervlakkig?
Ook social media wordt socialer
Nu social media een beetje ingeburgerd zijn, wordt de inhoud belangrijker. Dus niet meer “delen om het delen”, maar inhoud creëren, delen wat werkelijk interessant is – hoewel dat natuurlijk altijd afhankelijk is van persoonlijke smaak en voer is voor véél discussie. Maar als je jezelf werkelijk sociaal noemt ga je ook die niet uit de weg.
Op deze gedachte gestoeld kun je tegenwoordig kiezen uit steeds meer online netwerken, die meer gebruikerservaring bieden dan alleen delen van (door anderen gepubliceerde) nieuwsberichten of artikelen. Het bekende 
Foursquare, oorspronkelijk een location based netwerk, volgt deze trend al een tijdje door gebruikers steeds meer opties te bieden dan alleen in te checken op een locatie. Je kunt tips aanmaken, lijstjes van favoriete venues opstellen en er is natuurlijk een spelelement, vertegenwoordigd door het leaderboard en het mayorship van verschillende venues.
De diepte in
GetGlue
GetGlue (letterlijk: ‘krijg lijm’) is een sociaal netwerk, gebaseerd op (gedeelde) interesses. Je kunt aangeven dat je naar een film of televisieprogramma kijkt, dat je naar muziek luistert, een boek leest, denkt aan een bepaald onderwerp, praat over een beroemdheid of een bijzondere wijn drinkt. Contacten leren elkaars smaak kennen en kunnen commentaar geven op elkaars keuzes.
En verder? Net als bij Foursquare is er een spelelement, waarbij je (extra) punten krijgt voor bepaalde acties, zoals het schrijven van een review. Zoals Foursquare badges uitdeelt voor bepaalde locaties, krijg je bij GetGlue stickers. Heb je 20 stickers of meer, dan kun je ze ‘in het echt’ bestellen. Dat voegt wel een extra dimensie toe, al kun je je afvragen of je die stickers ook werkelijk ergens op wilt plakken. Je krijgt (desgewenst) een e-mail als je een nieuwe sticker hebt ‘verdiend’. Door het suggereren van films, boeken, muziek, televisieprogramma’s, sterren, artiesten, onderwerpen en videogames kun je extra stickers verdienen.
Leuk of niet?
GetGlue moet het voornamelijk hebben van de mobiele app, maar je kunt ook inloggen op de website. Je kunt een account aanmaken of inloggen met Twitter of Facebook, of – via de website – een login ID aanmaken met een e-mailadres. Natuurlijk maakt GetGlue verbinding met Twitter en Facebook zodat je je smaak kunt delen en meer mensen kunt overhalen, ook bij GetGlue te komen. Want ook GetGlue moet het hebben van ‘hoe meer zielen, hoe meer vreugd’ en laat geen gelegenheid onbenut om je te vragen je vrienden uit te nodigen. Gelukkig kun je met een muisklik aangeven dat je dat nu niet uitkomt. Net zoals bij Friendfeed kun je je ‘abonneren’ op de feed van een gebruiker. En hoe meer abonnees, hoe leuker natuurlijk. ‘s Avonds aan de TV gekluisterd, is het voor social media fanaten als ik een leuke manier om erachter te komen wie er nog meer naar hetzelfde programma kijkt en nog veel leuker om te ontdekken, dat GetGlue aan populariteit wint in Nederland.
Proust
Proust profileert zich als een ‘diepgaander’ social netwerk, geïnspireerd door de schrijver Marcel Proust
, die – bij wijze van een gezelschapsspel – een vragenlijst ontwierp om familieleden en vrienden elkaar te laten doorgronden. Een beetje truth or dare, maar het zijn geen oppervlakkige vraagjes, die je ‘even’ invult. En de dare zit ‘m juist in het vertellen van de whole truth, and nothing but the truth. Alleen zo leer je elkaar immer werkelijk kennen. Proust had duidelijk gevoel voor humor. Zijn parlour game, bedoeld als ijsbreker binnen gezelschappen, had ook z’n scherpe kantjes. Reken maar dat de meer confronterende vragen, zoals: “Welke kwaliteiten bewonder je het meest in een man/vrouw?” of “Hoe zou je willen sterven” de toon in een gezelschap, bestaande uit familieleden en vrienden aardig kunnen bepalen. Want hoe goed “ken” je de mensen eigenlijk die het dichtst bij je staan?
De vragen van Proust nodigen uit tot nadenken en de antwoorden die je geeft, schrijven je biografie. Proust stuurt je wekelijks een e-mail met een Question of the Week, zodat je je levensverhaal regelmatig bijhoudt. Je kiest zelf welke vragen je beantwoordt. Vragen waar je liever geen antwoord op geeft sla je over, of je kiest een alternatieve vraag uit de lijst op de site. De vragen zijn overzichtelijk ingedeeld in categorieën. Je kunt je antwoorden (en daarmee het boek van jouw leven) zelf illustreren met foto’s, links of andere media. Ook het tempo waarin je je biografie schrijft, bepaal je helemaal zelf.
Leuk of niet?
Ik vind Proust leuk. Ik ben nooit echt een fan van dagboeken geweest en ik ben een luie blogger. En al ben ik nageslachtloos, ik ben nu op een leeftijd aanbeland waarop ik de nodige levenservaringen achter me heb liggen en ook echt een verhaal te vertellen heb. Proust brengt het voornemen dat ik als kind al had voor het schrijven van een boek, een heel stuk dichterbij. Prettig aan Proust is de mogelijkheid te verbinden met Twitter en Facebook, maar ook dat je zelf bepaalt of je deelt, wàt je deelt, met wie en wanneer. Zo blijven je donkerste geheimen toch verborgen voor ach, laten we zeggen, je (potentiële) klanten… Aan de andere kant kun je het ook als een uitdaging zien om die vragen te kiezen die je zo open mogelijk en naar waarheid kunt beantwoorden. Die antwoorden vertellen wat over jouw karakter en kunnen – in deze economisch zware tijden waar (kleine) ondernemers het moeten hebben van de gunfactor – waardevol zijn voor je carrière. Proust is genoemd in Time’s lijst van de 50 beste websites in 2011, dat zegt ook wel iets. De site is mooi, klassiek vormgegeven en doet een beetje denken aan oude Penguin klassiekers.
Netlog
Netlog is een Belgisch initiatief en houdt, qua mogelijkheden en gebruik, een beetje het midden tussen Hyves en MySpace en doet een beetje denken aan het geflopte Orkut. Je kunt foto’s, fimpjes en muziek uploaden. Netlog heeft goed naar de Last.fm api gekeken en biedt een stukje software, de Music Tool, dat, gekoppeld aan je mediaspeler, je muzieksmaak in kaart brengt door een stukje te samplen van de nummers die je draait en deze naar het web te zenden. Last.fm noemt het scrobbling. Netlog geeft overigens vóór installatie aan dat de app niet meer wordt ondersteund. Installeren op eigen risico dus. Natuurlijk is er de mogelijkheid te bloggen, je profiel op te leuken met skins en deel te nemen aan (interesse)groepen.
Interview
Om je profiel te completeren, dien je een interview in te vullen. Natuurlijk heb ik dat gedaan, maar ik had er hier en daar wel wat moeite mee. Want wat doet het er bijvoorbeeld toe of ik gebruik maak van gezichtsverzorgingsproducten? Dat lijkt me een regelrechte uitnodiging voor spam. De vragen gaan behoorlijk ver. Misschien denken ze daar anders over in België en ben ik te wantrouwig… maar ik vind het wel wat apart. Overigens bleef de teller van profielcompleetheid nog op 87% staan nadat ik – tot twee keer toe – het bijzondere ‘interview’ had ingevuld (en ja, had geklikt op wijzigingen opslaan).
Leuk of niet?
Net zoals de Goldmembers bij Hyves en de superkrachten van Badoo heb je bij Netlog de mogelijkheid een soort super gebruiker te worden.
Daarvoor vraag je een backstage pass aan. Natuurlijk dien je daarvoor te betalen en het voegt wat extra mogelijkheden toe aan je Netlog ervaring, zoals statistieken en anoniem surfen. Je kunt ook een gratis backstage pass ‘verdienen’ door 20 vrienden uit te nodigen voor Netlog.
Vooralsnog vind ik Netlog zeker niet leuk genoeg om ervoor te gaan betalen. Vooral niet aangezien ik, bijna ouderwets, voornamelijk word benaderd door mannen (van een vrij specifieke nationaliteit), die met me willen afspreken. Ja, en dáár gaat het me nu al helemaal niet om natuurlijk. Ik krijg er een beetje de kriebels van, net zoals bij Badoo (al lijk ik daar weer beter in de pul te liggen bij 50+ heren). Het zal best mogelijkheden hebben, al heb ik die nog niet ontdekt. Bovendien mis ik, op Twitter na, een aansluiting met andere social media. Netlog voorziet verder alleen in koppelingen met chatdiensten als MSN, Yahoo!, Google Talk en ICQ. En eerlijk gezegd ben ik die een beetje ontgroeid.
Hoewel ik ben uitgenodigd door een bekende van mij uit een ander, ‘serieus’ netwerk en inmiddels genoeg bekenden heb verzameld, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Netlog voornamelijk gebruikt wordt als datingsite. En aangezien ik niet op de markt ben (en dat ook duidelijk aangeef), vind ik het ergens nogal storend steeds benaderd te worden door mannen , die uit zijn op een date of een relatie. Als ik dat wilde, ging ik wel weer ICQen, zoals ooit in de nineties, toen ik mijn eerste stappen op het internet zette en chatten nog hot was.
Wellicht heb ik eroverheen gekeken, maar ik mis de mogelijkheid om m’n privacy-instellingen te fine-tunen. Misschien is privacy niet zo’n hot issue bij onze Zuiderburen. Het maakt mij in ieder geval een stuk terughoudender over wat ik deel of plaats. Netlog is wel erg snel met doorlinken, toestemming vragen of anderen uitnodigen, en die vervolgens herinneringen sturen als ze niet reageren… als je even niet oplet of te snel klikt heb je je hele vriendenkring gespamd. Inmiddels hebben al twee van mijn contacten via Twitter aangegeven, te stoppen met Netlog, omdat ook zij niet goed raad weten met dit nieuwe medium. Ik kijk het nog even aan, maar vrees dat Netlog bij mij hetzelfde lot beschoren zal zijn als Orkut – een vage herinnering.
Waarom nóg meer sociale netwerken?
Waarom zou je deelnemen aan nog meer sociale netwerken? Hebben we aan de grote vijf (Google+, Facebook, Tumblr, Twitter en LinkedIn) niet genoeg? Ach, zoveel mensen, zoveel smaken. En keuzevrijheid is een mooi ding.
Natuurlijk is er gedegen onderzoek gedaan of een community kans van slagen heeft. Waarom zou je er anders aan beginnen? Soms lijken we wel een beetje overvoerd door al die social media, netwerken en platforms. Maar je kunt het ook anders zien. Het succes van de grote vijf heeft zich al ruimschoots bewezen. Nu is wellicht juist de tijd rijp voor kleinschaliger initiatieven, die mikken op specifieke interesses. Of genoemde netwerken écht “groot” worden, hangt helemaal af van de smaak en interesses van de doelgroepen en zal de tijd leren… Uiteindelijk vel jij, als eindgebruiker, natuurlijk altijd het definitieve oordeel!
Comments are closed.