Home

Een goede vraag breekt de week. Althans, daar hoop ik op. Daarom dus elke woensdag een weekbreker. Omdat het weekend nog net té ver weg is en het vorige weekend net iets te lang geleden.

Hoe werkt het? 
Kind, het is supersimpel: wij leggen jou – onze lezers – elke woensdag een vraag of kwestie voor.  Van jou hopen we jouw visie of antwoord te krijgen in de comments/reacties. Je mag zo lang of zo kort als je wilt antwoorden en het mag anoniem of met je Personal Branding Powers helemaal aan. Kortom, vertel ons op jouw manier wat je vindt.

En dan de vraag:

Websites staan vol met content en die content moet ergens vandaan komen. Zeker bij grotere sites, van grotere organisaties,  volgt publicatie op een ingewikkeld proces…of juist een simpel proces? Hoe ziet het proces eruit bij de organisatie waar jij nu werkt? Hoe wordt content gemaakt?


 

 

 

Geschreven door

Eigenaar en hoofdredacteur Content Collective, grootblogbezitter en webspecialist, contentmeister, social chica. Managing partner Content Corp. - Sinds '98 webwerker en nog steeds verliefd op het web.

5 Responses

  1. Eva van Sloten

    Op http://www.ongekunsteld.net is het vrij makkelijk. Het is een recensiesite dus in principe gaan mensen naar een voorstelling of kijken een film, en schrijven daar dan een recensie van. Voor de rest worden er columns geschreven over kunstdingen waar mensen toevallig tegenaan lopen. En na een dag of 2 (via eindredacteur) kan het dan meestal al geplaatst worden. :) Simpel dus, vind ik.

  2. Bas

    Ik werk op dit moment in een sector waar soms niet zo heel veel nieuwswaardige dingen gebeuren. Daarom zijn we gaan werken met een contentplan. We zetten deze vast voor 5 weken en elke 3 weken wordt ie herzien en aangevuld (naar opnieuw 5 weken).

    Voordelen:
    – vaste publicatiemomenten & actiever agendabeheer (geen vrijblijvendheid, dus geen "kans" om te versloffen)
    – overzichtelijke planning (handig als je in teams werkt)
    – beter zicht op de te varen koers & voldoende bijstuurmogelijkheden (elke 3 weken moet je 5 weken vooruit denken).

  3. Xaviera Ringeling

    Nou..even denken:

    In 1998-2002
    Content was totaal niet relevant. Werd er meestal door de techneuten of de secretaresse ingepleurd. Soms door de eigenaar, dat was nog erger.

    2002-2004
    Mocht ik content gewoon verzinnen, inclusief de testimonials. Ik had vele namen en vond het ook nog eens geen probleem om dat te doen. Achteraf is het toch best erg!

    2004-2006
    Nu waren er mensen die zich specifiek bezig gingen houden met content. Maar dat waren er dan 2 per 3000 pagina's website.

    2006-2010
    Content was nu king. Maar niemand vertrouwde de contentmakers. Content werd dan wel geschreven door webredacteuren, maar moest worden bekeken door communicatiemensen, marketeers, juristen, projectleiders. Allen vonden ze dat ze niet alleen ernaar moesten kijken, maar ook tegen de webredacteuren/contentsspecialisten/copywriters, moesten zeggen hoe het exact geschreven moest worden. De secretaresses waren dus vooral duurder geworden. 

    En oh ja, de inhoud van die content, was afkomstig van inhoudelijk specialisten…maar die kregen er geen extra tijd voor, dit was gewoon een vervelende klus erbij. 

    2011
    Op veel plekken is het hetzelfde als hierboven. Steeds meer plekken hebben gelukkig wel wat lessen geleerd en bdacht dat als iets King is, je er ook in moet investeren. Sommige plekken zijn nog in 1998…gossie.

  5. Anouk Timmerman

    Jeetje nul reacties?!

    Nou ja, laat ik maar eens het spits afbijten dan. Ik heb enkele jaren als freelance webredacteur bij een grote uitgeverij gewerkt. Als freelancer zat ik in totaal op vijf verschillende redacties/afdelingen, ieder met hun eigen proces.

    Over het algemeen kun/kon je stellen: hoe meer website, hoe meer zelf doen. Hoe meer blad, hoe meer samen en met anderen. Waar je op de webredactie van een website de verantwoordelijkheid had over je eigen rubrieken en artikelen en in geval van twijfel eens een collega vroeg je stuk na te lezen, was dat op webredacties van websites van bladen toch anders. Meer afhankelijkheid van anderen: een stukje moeten krijgen van persoon A, voor publicatie laten goedkeuren door persoon B en informeren naar stand van zaken bij persoon C.

    Momenteel schrijf ik onder andere voor een grote fotografiewebsite. Daar is het proces eigenlijk heel eenvoudig: je schrijft wat je zelf wil en voor publicatie wordt het artikel nog even nagelezen door degene die je artikel inplant. Wat mij betreft een gulden middenweg tussen "doe je eigen eindredactie maar" en het geneuzel met verschillende afdelingen op een grotere redactie.