Al eerder schreef ik in een contentgirls stukje over Instagram. Die verslaving is gebleven. Recentelijk zag ik foto’s van @iriswildeboer die bijna niet met een iPhone gemaakt konden zijn (Instagram is nog iPhone only). Dat gebeurt wel vaker. Een foto gemaakt met een super-de-luxe DSLR is natuurlijk via iPhoto zo op je iPhone en dan op Instagram. Fluitje van nog niet eens een cent. Ik vind dat altijd een beetje flauw. De hele charme van Instagram is nu juist dat de foto’s met mindere hardware zijn gemaakt – of dat nu een iPhone of een andere telefoon is maakt me dan niet zoveel uit.
Toch zag ik dat Iris een iPhone gebruikte. Een paar tweets over en weer en ik wist hoe het werkte: gadgets! En wel deze: een groothoek/macro-lens combinatie en een telefotolens voor de iPhone. Ik werd wild enthousiast en de hebzucht was geboren. Hoe heftig zou dit m’n Instagram-hobby streep verslaving naar een hoger plan kunnen tillen. Woorden ontbraken mij en tranen van emotie welden op. Dit was teveel voor mijn zelfbeheersing en de creditcard werd bijna telepathisch uit de portemonnee getrokken.
Maar de reality check kwam als een koude douche. Inclusief verzendkosten werd het hele zaakje op meer dan $70 inclusief verzendkosten geschat. Geen schokkend bedrag voor een hobby-item maar voor een van broodkruimels en verschaalde wijn levende schrijver toch wat overdreven. En dan de wachttijd. “Ships May 23rd” stond er bij de telefotolens en “Ships May 26th” bij de groothoek/macro-lens. Er van uitgaande dat zo’n pakketje een week onderweg is kreeg ik het Spaans benauwd bij de gedachte aan de uren getergd wachtend bij de brievenbus.
De pathetiek van de hebzucht trok terug als ebbend water en wat bleef was een koel denkend hoofd. Steekwoorden verzamelden zich: lens, verrekijker, overtollig, lijm, experimenteren, zelfbouw. Ik rende naar boven naar zo’n opbergplaats die we allemaal wel kennen, zo’n plek waar dat ligt wat we nooit meer gebruiken maar ook niet weg kunnen gooien. Zo’n dankbare bron van bruikbare prullaria als de nood het hoogst is. Daar lag hij: een uitschuif verrekijker, ooit gekocht in een prullariawinkel in Edingburgh. Ik begon het ding te ontleden en het experimenteren vond een aanvang.
Om een lang verhaal kort te maken: gecombineerd met een overtollige beschermhoes passend op mijn iPhone die @bwaw nog had liggen heb ik mijzelf een macro lensje gebouwd die op mijn iPhone past. Het werkt ongetwijfeld niet zo makkelijk als de ‘pro’-versie maar oh, het genot van zelfbouw. En met een beetje spelen met de PhotoShop express app zijn de resultaten heel aardig. Zo blijkt: ouderwets fröbelen en moderne gadgets gaan heel goed samen.
Met dank aan @iriswildeboer voor de inspiratie en @bwaw voor het hoesje.
Comments are closed.