De reden waarom ik schrijver ben geworden heeft te maken met vrij zijn. Dit is wel heel simplistisch gesteld en het heeft ook met andere dingen te maken: voor een uitgebreidere uiteenzetting kan ik verwijzen naar een artikeltje van mijn hand in de tweede uitgave van het kunsttijdschrift #tARTm.
Waar het mij in dit stukje om gaat is die vrijheid. Het is zomer. De tijd om veel buiten te zijn en te genieten van de inspiratie die de samensmelting van volledige vrijheid en een mooi voorjaar biedt. Geen zware schoenen aan voor je naar buiten stapt. Gewoon slippers. Geen dikke jas dichtritsen. T-shirtje voldoet. Wel een pet of hoed op maar vanwege de zon niet vanwege de kou. Kortom: met minimale voorbereiding naar buiten zonder een gevoel van verweer.
En wat een luxe: het schrijfkantoor zit in m’n broekzak. De smart phone doet alles wat ik nodig heb. E-mail, Twitter, woordenboek, Wikipedia en vooral: tekstverwerken. Ik schrijf het ene artikel na het andere verhaal en allemaal op de smart phone. Het is even wennen en het zal ongetwijfeld nieuwe RSI-achtige klachten opleveren maar dat houdt het leven afwisselend.
Behalve dat ik kan schrijven op de smart phone kan ik ook heel goed publiceren vanaf het apparaat. En dan kom je toch een heel eind richting het summum van vrijheid. Dankzij de WordPress-, Tumblr- en andere platformapps kan ik zo maar vanaf iedere willekeurige plek stukjes tekst de wereld in slingeren. Mits er 3G bereik is natuurlijk maar dat is tegenwoordig bijna overal. Als geek op leeftijd vind ik dat toch nog steeds een enorm wonder en ik kan daar nog niet echt blasé over zijn.
Het enige risico is dat vrije dagen een ding van het verleden zijn geworden. Het is tweede paasdag wanneer ik dit schrijf en dat is toch een dag dat veel mensen vrij zijn. Het is moeilijk grenzen te stellen als je werk zo makkelijk bereikbaar is. Maar laten we wel zijn: ik ben altijd vrij. Zo vrij als een vogeltje.
Comments are closed.