We hebben in Nederland een heuse wereldprimeur te pakken. BN’er Babette van Veen was de eerste vrouw ooit, die haar scheiding aankondigde via Twitter. Met de tweet: “Lieve Twittervrienden, ik ga scheiden. Om de kinderen eraan te laten wennen heb ik dat even voor me gehouden. Ik probeer veel te werken, te genieten van m’n jongens en vertrouwen te houden in de toekomst. Je schijnt er sterker uit te komen. Ik ga nu een paar daagjes weg”, was het kwaad geschied.

#Twivorce
Je scheiding aankondigen via Twitter (#twivorce) is tegenwoordig eerder regel, dan uitzondering. Vergeet alleen niet, voordat je je treurige bericht op Twitter zet, eerst even je familie en beste vrienden in te lichten. Het overkwam Amy Sible (Verenigde Staten, New Jersey). Zij vergat haar familie in te lichten voor ze het nieuws de wereld in Twitterde. Oeps. De avond erna, kerstavond, heeft zij vast het meest ongemakkelijke kerstdiner ooit moeten uitzitten. Awkward!

#Twedding
Het scheiden via Twitter kwam natuurlijk niet uit het niets. Het was het gevolg van de trend om te trouwen via Twitter. Deze wereldprimeur is eveneens geclaimd door een Nederlander! René Hoksbergen (@hoks) was de gelukkige, die met zijn duizendste tweet iets bijzonders deed. Via een groot scherm, waarop honderden mensen meekeken, vroeg hij zijn vriendin Jannetta Dorsman (@jandor) ten huwelijk. Met de tweet: “@jandor Wil je met me trouwen?”, was de eerste #twedding een feit. Jannetta zei ja.

Het huwelijk van het gelukkige koppel was, net zoals het aanzoek, heel bijzonder. De bruiloft was namelijk volledig gefinancierd door derden. Alles, van de taart tot de locatie tot de uitnodigingen en de bruidskleding, was geregeld via social media. Dat is nog eens een goedkope bruiloft!

Wat vind jij van deze trend? Te persoonlijk of heel logisch?

0 Shares:
3 comments
  1. Te onpersoonlijk. Leuk dat je alles gratis krijgt, maar dan is er ook niets van jezelf bij, voor mijn gevoel. Ik krijg ook wel eens dingen gratis, zonder bewijsbare tegenprestatie, maar daar voel ik me toch altijd een beetje raar bij. Is trouwen nu ineens zo bijzonder dat mensen en bedrijven alles voor je willen sponsoren? Dan trouw ik liever niet.
    Ik wil dat mijn vriend me ooit vraagt in ietwat intiemere setting, zonder publiek (of het moeten bekenden en familie zijn) en dat we gewoon trouwen zonder mensen die ik amper ken. Gewoon klein, gezellig, feestje, waar iedereen zich op zijn gemak voelt. Wat als iemand nee zegt? En als ik zou scheiden, meld ik het pas op Twitter als alles rond is. Hoef al die half gemeende sorry-wat-kut-voor-je reacties niet dan, heb dan toch genoeg aan de emotionele achtbaan zonder al die mensen.

    Ach, das dan weer voor iedereen persoonlijk..

  2. Als bruid van deze bijzondere twedding vind ik dat ik toch ook wel even moet reageren. Voor mij was het nl totaal niet onpersoonlijk. Integendeel zelfs. René had mij niet persoonlijker en passender ten huwelijk kunnen vragen dan op deze manier. En ook de achtbaan richting de huwelijksdatum was een geweldige ervaring, waar ik niet alleen heel veel van geleerd heb, maar ook nog eens fantastische vakmensen heb mogen ontmoeten, waar ik ook nu nog met veel mensen contact mee heb c.q. mee werk.
    Dat er veel door anderen is bedacht en uitgevoerd maakte het juist extra bijzonder. Zoveel mensen die met je meedenken, dat leverde een creativiteit op waar wij zelf nooit op had kunnen komen. En met zoveel verschillende mensen samenwerken was een uitdaging en een genot tegelijk.
    Als laatste wil ik toch nog zeker benadrukken dat juist het grote feest 's avonds voor ons echt de slagroom op de taart was. Want voor ons waren het geen onbekenden, maar juist dierbare mensen in ons netwerk waar we meer en minder contact mee hebben. Maar wel allemaal met 1 ding voor ogen: een geweldig feest maken, met zijn allen!

    Kortom, het was een ongelooflijke ervaring, die ik nooit maar dan ook nooit had willen missen. Geweldig!

Comments are closed.

Dit artikel is 5.177 keer gelezen