Waar slaan we onze bits op?

Dit weekend was een onverwacht cadeauweekend voor ons. Vrienden hadden een 23” monitor over, zagen het wazige beeld van ons oude TV-tje en besloten dat de 23” monitor door ons geadopteerd moest worden. 23” is voor veel mensen klein voor een TV maar voor ons is het reusachtig. We zien nu details in films die we nog nooit hebben gezien.

Een heel mooi en welkom cadeau dus. Ons TV-kijk gedrag is misschien wel bekend voor lezers van dit blog maar even samenvattend: we hebben al jaren geen kabel meer en kijken alleen nog maar naar datgene wat onze Mac mini kan tonen. En dat is best veel!

stof verzamelen

Ik kijk vooral graag naar films. Ze zijn tegelijkertijd een bron van ontspanning en van inspiratie. Tegenwoordig hoef ik de DVD speler in de Mac mini niet meer te belasten omdat steeds meer films op een centrale harde schijf belanden. De DVD’s kunnen in de kast stof verzamelen als back-up schijfjes. De harde schijf begint echter langzaam vol te raken en dat zet me aan het denken. Waar slaan we onze bits op?

schijven kopen

In het klein, in ons huishouden is dit probleem natuurlijk niet wereldschokkend. Harde schijven kosten bijna niets meer en ook makkelijke en veilige opslag oplossingen zoals de Drobo zijn nu in Nederland te koop. Voor thuis is het een kwestie van schijven kopen dus. Wel moet mij van het hart dat de Drobo of een soortgelijk systeem – waarbij een automatische backup wordt gemaakt van iedere file op de schijf – daarbij is aan te raden want je moet er toch niet aan denken dat een paar terabytes aan films opnieuw moet worden overgezet van de originele DVD’s naar de harde schijf.

remake

Maar wat met alle data die over het Internet heen raast? Ieder bitje wat je computer binnen schiet wordt ergens op een schijf bewaard. Al die YouTube films, als die foto’s al die informatie, staat ergens op een schijf. De resoluties van films en foto’s worden steeds hoger en de bestanden dus steeds groter. Kijk naar de nieuwste Red film camera: deze camera filmt op 5K dat wil zeggen dat één beeldje een resolutie heeft van 5120 x 2700. Kun je je de HD TV nog herinneren die je had gekocht? Die heeft een maximum resolutie van 1920 x 1080. Die Red camera’s zijn ook nog eens relatief goedkoop! Met andere woorden, over een paar jaar heeft iedereen een consumenten camera die per beeldje bijna 14 miljoen pixels moet opslaan (ruwweg 24 beeldjes per seconde). Reken daar nog een beetje kleur en synchronisatie informatie bij en een deftig geluid en de remake in 2015 van “Harry Potter and the sorcerers stone”, gefilmd vanuit de zaal op een consumenten camera kon de bittorrent-kanalen wel eens redelijk verstoppen.

verdringen

Schijfcapaciteiten nemen natuurlijk ook toe en met systemen waar je moeiteloos meerdere schijven kan koppelen is de opslagcapaciteit natuurlijk oneindig. Of niet? Zijn er wellicht toch grenzen? Die zijn er. Zeker voor de techniek die nu gebruikt wordt in de goedkope consumenten schijven. Een paar terabytes per schijf lijkt toch de grens te zijn. Natuurlijk wordt er naarstig gezocht naar andere technieken en de mens zou de mens niet zijn als er geen oplossing werd gevonden. De vraag is echter: hoe verloopt deze race? De race tussen de ontwikkeling van apparaten die grotere files uitspuwen en de opslagcapaciteit van ‘het Internet’. Je kunt je natuurlijk afvragen of we zitten te wachten op het mooiste beeld en het beste geluid. Maar de praktijk geeft aan dat de markt bepaald wat we willen. We willen allemaal een groot LCD of LED scherm want probeer nog maar eens een beeldbuis TV te vinden in de winkel. We willen allemaal een HD camera want er is bijna niks anders meer te koop. Kortom: nieuwe technieken liggen snel in de winkel en verdringen al heel snel de oude technieken.

Rek
Eigenlijk is de bredere vraag: waar liggen de grenzen van het Internet. Want de vraag van opslag is weer nauw verbonden aan de vraag waar liggen de grenzen van de bandbreedte? Wat zijn de fysieke, of liever fysische grenzen van het Internet? Hoeveel terabytes of petabytes kunnen we door een systeem heen pompen met enige betrouwbaarheid?

Het Internet lijkt een organisch wezen. Het beweegt, breidt zich uit, verandert. De dynamiek van het Internet maakt gebruik van twee principes: rek en evolutie. Rek zorgt ervoor dat we met technische ontwikkelingen buiten het Internet die plotseling hogere eisen stellen aan het Internet nog net uit de voeten kunnen met het oude netwerk. Evolutie zorgt ervoor dat de nieuwe technieken efficiënt en comfortabel gebruikt kunnen worden op een nieuwe versie van het netwerk. Tot nu toe vangt de rek nog steeds de marge op die evolutie nodig heeft. De techniek ontwikkeld echter snel en de eisen van de gebruikers groeien mee. De vraag is dus: gaat die rek steeds groot genoeg zijn? Spannende tijden voor geeks!