Column: geëmigreerd naar de wereld

Vaak heb ik op deze site geschreven over de wonderen van de techniek in het algemeen en Internet in het bijzonder. Hoe zij de wereld hebben veranderd sinds ik als pubertje op mijn ZX81 basic zat te programmeren. Hoe zij de wereld hebben veranderd sinds ik mijn eerste mobiele telefoon kocht met uitschuifantenne. Hoe de wereld de batterijgedreven gadget in het hart heeft gesloten en hoe de moderne westerse (inclusief die in andere windstreken) mens niet meer zonder deze gadgets kan.

to-do

Mijn to-do-lijstje bevat standaard items als ‘inbox zero’, ‘comment op blog beantwoorden’, ‘stukje schrijven voor Xaviera’ enzovoort. Al deze items hebben te maken met het schrijven en publiceren op het Internet. Zonder Internet en computers zou ik genoeg te schrijven hebben maar het zou tot niets komen. Nu, met dat enorme podium om op te klimmen, wordt ik gedreven om mijn ambitie waar te maken.

creatieve spruiten

Podia hebben dat altijd al gedaan bij mij. Ik speelde synthesizer in bandjes en leerde het podium liefhebben. Het repeteren en de bandpolitiek vond ik maar gedoe. Optreden, daar ging het mij om. Spelen voor publiek, je creatieve spruiten uitdragen. En dat doe ik nu nog steeds, zij het in wat ingetogener vorm.

hel

Iedere creatieveling heeft de tijd mee. Het Internet geeft iedereen een podium. Muziek, fotografie, schilderkunst, architectuur, schrijven, het kan allemaal worden gepresenteerd op dat wereldwijde podium het Internet. En dat is maar goed ook want helaas is een angstdroom werkelijkheid geworden: we hebben een regering gekregen die voor veel anderszijnden een hel gaat creëren. Cultureel-geëngageerd en Out-of-the-box gaan omkomen door voedsel tekort, Van-negen-tot-vijf en Netjes-in-het-hokje-passen gaan gouden tijden tegemoet. Zo lijkt het.

regenten

Maar gelukkig is daar het Internet. Dat grensoverschrijdende, iederomvattende, cultuuragnostische Internet. Ik schrijf me rot en trek me niks aan van wat ‘s lands regenten wensen: “Anarchy!” hoor ik Johnny Rotten krijsen in mijn hoofd. Regeringen komen en gaan, wie schrijft die blijft. En dat is zeker op het Internet zo. Van-negen-tot-vijf en Netjes-in-het-hokje-passen rillen bij de gedachte maar op Internet is het altijd wel ergens tussen 9 en 5. Op het Internet zijn er zoveel hokjes dat er net zo goed geen hokjes zouden kunnen zijn. Het filosofisch beginsel waarbij oneindigheid gelijk is aan het niets wordt op het Internet bewezen.

rugzak

Cultureel Nederland gaat net zo’n zware tijd tegemoet als multi-cultureel Nederland. Sterker nog, die twee zijn onlosmakelijk verbonden, als een niet gelijkende Siamese tweeling. Zonder Internet zou ik ons land als hopeloos en op sterven na dood opgeven, m’n rugzak pakken en gaan zoeken naar daar waar cultuur nog wel multi is en wordt gewaardeerd – waar dat ook is. Met Internet zeg ik in een andere taal, omdat het kan: screw this little slab of washed up sand and its narrow minded excuse for a government, my mind is emigrating to the world. See ya’ll there!