Daten in de cloud III

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Internetdating is a bitch. Het is een ware jungle out there, compleet met regels en een survival of the fittest-modus. Dit klinkt wat negatief en gechargeerd, dus hierna zal ik mijn beleving ervan uitleggen.

Voordat ik daaraan begin, gebiedt de eerlijkheid mij op dit blog te vermelden dat er ook succesverhalen zijn. Geen urban mythes, maar daadwerkelijke in mijn nabije omgeving gerealiseerde succesverhalen. Niet ondergaan door ondergetekende, maar door vrienden van mij. Na die paar dates van mij, die stuk voor stuk na de tweede date op een exit-sms uitliepen, is de moed mij in de schoenen gezakt en hoop ik stiekem voor mede e-daters dat zij net zulke ‘jammer joh’s’ hebben als ik. Niet het geval. Ik ken dus twee mensen – van de twee die ik überhaupt ken die internetdaten – die nadat zij vers op de site stonden, een leuke gegadigde vonden, daarmee gingen daten en nu na zoveel tijd nog steeds hun geluk niet op kunnen. Sterker nog, in 1 geval zijn de uni-fietsen al aangeschaft. Zo kan het dus ook.

Waarom leert mijn ervaring dan anders? Zijn zij of ben ik juist de uitzondering? Ik ben geen freak, heb geen waardeloos profiel dat ramvol staat met eisen en ben ook niet niet om aan te zien. Ik denk dat het allemaal wel meevalt. Wat is er dan? Allereerst mijn leeftijd. De twee succesverhalen hierboven zijn ontstaan in het 30e levensjaar van de vriendin en het 33e levensjaar van de vriend, met respectievelijk partners van 33 en 36. Mijn leeftijd is 32 en als ik alle bladen, en dan met name mannenbladen, mag geloven, heb ik zaadvragende ogen, rammelende eierstokken, wil ik nu nu nu settelen, baren, trouwen, zijn was strijken en zijn remsporen uit het toilet schrobben. Dat klopt niet. Wat ik graag wil en in mijn laatste dagen van mijn opzegtermijn bij de e-datingsite (waarbij ik me ongetwijfeld binnenkort toch weer zal aanmelden) stiekem en tegen beter weten in nog hoop te bereiken, is iemand vinden met wie ik, om het maar heel afgezaagd te brengen, leuke dingen kan doen. In elk geval nu. Niet tot in de eeuwigheid, maar in elk geval in het nu. Geen ring, geen zwangerschap, geen gestrijk, gewoon een flinke vlammende man met wie je het keer op keer hartstikke leuk hebt, met wie je dus klikt en die je (voor zover mogelijk dan) begrijpt. En jij hem om niet te vergeten. Wie weet wordt het een relatie en leef je samen nog lang en gelukkig, maar dat is niet wat ik nu meteen over een date heen wil gaan gooien als wens of doel. Kennelijk toch teveel gevraagd of ongeloofwaardig.

Daarnaast speelt mee dat ik natuurlijk door de jaren heen wel een aantal eisen op mijn lijstje heb staan. Voor de al lang sinds de begin van het twintigste levensjaar gesettelde persoon is dat onbegrijpelijk. Regelmatig heb ik de vraag gesteld gekregen of ik niet ‘te kritisch’ ben en niet genoegen moet gaan nemen met wat minder. Nee mensen, dat ben ik niet en dat wil ik al helemaal niet. Ik weet namelijk wat ik wel en niet wil. Die ‘eisen’ heb ik ontwikkeld aan de hand van een paar relaties en dates, waardoor je nu eenmaal als vanzelf weet wat je niet zoekt in iemand. Zo gek is dat dus niet. Maar de e-datende man met zelf ook flink wat noten op zijn zang, is kennelijk van mening dat de vrouw geen eisen mag hebben, alleen maar lief en meisjesachtig is en hem hooguit op enig niveau van repliek moet kunnen dienen. Wake up and smell the coffee mannen!

Tot slot spelen de regels van dit dating’spel’ keihard mee. Eigenlijk begint het al, en daar gaat het bij mij dus mis, met het liever uitgenodigd worden dan uitnodigen. Het is namelijk temeer likely dat jij als uitnodiger na 2 dates een exitsms zult ontvangen, dan als je de uitgenodigde bent. Waarom moet je mij niet vragen. Als een man mij uitnodigt, is het telkens nog zo geweest dat ik de exit-sms-stuurder was. Ergo, word dus uitgenodigd, anders ben jij de ontvanger van de exit-sms. Vervolgens probeer je zo min mogelijk van je te laten horen, behalve dan een telefoonnummer voor de just in case er iets tussen komt en de date al onderweg is naar de afgesproken eerste date locatie. Tijdens de eerste date zijn er eigenlijk ook regels, voor degenen die het spel echt goed willen spelen dan. Bijvoorbeeld niet met elkaar mee naar huis gaan op de eerste date, de date moet sowieso niet te lang duren en een kus zonder het uitwisselen van speeksel is het best. Daarna zorg je ervoor dat jij de gesmste bent, en niet de initiator van de eerste sms. Je stuurt ook niet aan op een vervolgdate, nee, ook dat moet de ander doen. In de ideale situatie en wereld dan he. De vervolgdate komt minimaal een week na de eerste date, dus niet te snel. Tijdens de vervolgdate kun je al wat regels loslaten, maar nog steeds blijft de ‘ga niet met elkaar mee naar huis’-regel staan. De tweede date is namelijk cruciaal. Het is – figuurlijk – erop of eronder. Als de tweede date een succes was, mag jij, als hij de tweede date heeft voorgesteld, best de eerste smsser zijn en hoef je niet ook nog eens een bepaalde tijd in acht te nemen voor je dat doet. Bij je derde date heb je vrij spel en kun je wat mij betreft regelloos te werk gaan. Bij die derde date moet ik nog belanden, maar ik hou, ondanks het bovenstaande, goede hoop.

To all you daters out there: good luck, doe je reddingsvest aan en kap die jungle net zo lang door tot je de juiste te pakken hebt!