Daten in de cloud

Sinds een maand of twee ben ik weer aan het daten. Internetdaten wel te verstaan. Op een bepaalde leeftijd kom je de (single!) mannen niet meer in de kroeg / het park / bij een festival / op het strand / where ever tegen, dus is het e-daten een mooi alternatief. Sowieso natuurlijk, want zo’n beetje de hele single community lijkt erop te zitten. Leuk dus.

Hop, je hebt er zo een paar mailtjes uitgestuurd via de betreffende site, de mannen reageren daar doorgaans wel op en klabam, al gauw ben je ‘in gesprek’. De ervaren daters onder ons regelen snel een echte date, want dat gemail over en weer schiet toch niet op. Immers, het gevoel dat je zou moeten hebben als je iemand tegen komt waarbij je hart als het ware even een paar slagen overslaat, moet je ook bij je date hebben.

Dat gevoel krijg je helaas niet online. Wel in de zin van spanning opbouw, verwachtingpatronen et cetera, maar niet de real-life klik. Dus zorg je ervoor dat het bepalende moment snel komt en je niet oeverloos je hele levensverhaal over en weer de cloud in slingert. Nee, gewoon Oudhollands real-life daten luidt het credo.

Tijdens het contact zoeken per chat via je datingsite dan wel na het uitwisselen van e-mailadressen, is alleen de ervaren dater onder ons, althans, de persoon die niet direct zijn gegevens prijs wil geven, zo slim geweest om, naast een nickname, ook een ‘nick’e-mailadres aan te maken. Zowel bij mannen als bij vrouwen lijkt het erop dat dat ‘gebruik’ gelijk op gaat, maar ik kan me zo voorstellen dat mannen daar toch net wat bedrevener in zijn dan vrouwen.

De minder ervaren dater of de dater die het niet al te veel uitmaakt of zijn of haar gegevens snel bij de ander terecht komen, geeft zijn of haar ‘echte’ e-mailadres. Na een mail van die persoon te hebben ontvangen, kun je mooi via 123people / wieowie.nl dan wel via old skool Google alle gegevens vinden die je wilt hebben over jouw ‘match’. Sociale netwerken, documenten, telefoon- en adresgegevens, the works. Allemaal niet enorm nieuw of spannend, dat weet ik, maar voor ondergetekende is en blijft het een prettige bijkomstigheid, zo’n screening vooraf. Je neemt natuurlijk geen genoegen met iemand die de boel zit te – excusez-le-mot – bullshitten.

En dan komt het erop aan. Na grondig research vooraf, hooguit 4 smsjes over en weer die natuurlijk kort èn easy breezy van toon zijn, is daar dan het moment van de waarheid: de date. Je gaat hem of haar nu in het echt ontmoeten op de afgesproken locatie, die je van te voren natuurlijk allang via Google maps en/of Street View hebt opgezocht. Te laat komen omdat je het niet kunt vinden is natuurlijk, in ieder geval voor mij, een afknappunt.

Het moment van de waarheid is aangebroken, heb je de klik of niet, of moet je het hebben van het uiteindelijke ‘Lexa-momentje’ uit de reclame? Het moment waarop de date in kwestie eindelijk lacht en voor de way out of his league vrouw die tegenover hem zit toch nog interessant wordt? Inmiddels zijn ze zes maanden samen, blijkt zelfs uit de reclame. Net echt.

Als de eerste date een succes was, begint de ellende pas. Als de date in kwestie bijvoorbeeld in het voorstadium niet zijn e-mailadres heeft gegeven en je dus alleen een voornaam en – als je geluk hebt – telefoonnummer heeft gegeven, moet je tijdens de eerste date natuurlijk wel wat gegevens los zien te peuteren. Waar hij werkt bijvoorbeeld en waar hij is opgegroeid zijn wel relevante gegevens voor jouw online research. Dan blijkt of de date eerlijk was of dat dingen toch niet zo rooskleurig zijn als aangegeven. Bijvoorbeeld “Ik heb een half jaar in Singapore gewerkt als interim CEO van een multimediabedrijf” is toch wat jammer als uit jouw research blijkt dat hij gedurende twee maanden Sjef Post was bij het Almeerse hoofdkantoor van een groot warenhuis, om maar eens wat te zeggen.

Wat ook kan gebeuren is dat het flink heeft gevlamd en geklikt tijdens de date, jij jouw en zijn / haar voornaam achter elkaar uitspreekt en vindt dat ook dat zo goed matcht, je bij wijze van al plannen aan het maken bent voor de toekomst et cetera, maar er geen sms komt. Of geen telefoontje, of geen e-mail. Niks. Het blijft stil. Ook dan check je online of hij of zij bijvoorbeeld nog leeft / niet met vakantie is of wat dan ook. Even checken of er nieuwe contacten of activiteiten zijn via Facebook of Linkedin. Hoeft niet heel veel te zeggen, maar toch wel iets. Die dreadful tijd van het wachten op bericht is nu aangebroken. Als je snel wat hoort, zit je geramd. Zo niet: move on, the whole ordeal begint weer van voren af aan, maar dan met een nieuwe gegadigde.

Kortom: leuk het internetdaten, maar even zoveel valkuilen als in het echt. De belangrijkste valkuil is het stadium voorafgaand aan de eerste date, waarin je teveel in de cloud bezig bent, terwijl het hele gebeuren toch echt uit de cloud moet plaats vinden. Immers, pas dan loop je kans met je hoofd in de spreekwoordelijke wolken te lopen.

Wordt vervolgd….