Laten we 2010 goed beginnen: de dood aan álle budgetten. Niks geen euro’s voor mensen die geacht worden goede ideeën te bedenken. Geen cent te besteden voor mensen waarvan verwacht mag worden dat ze effectieve oplossingen bedenken. Waarom? Geld maakt lui en armoede creatief.
“Ik heb maar een ton”
Een tijd geleden hoorde ik tijdens een lunch in een gezellig café in de stad dit gesprek:
“Wat ga je nou doen met die campagne?”
Waarop de gesprekspartner van de vragensteller zonder enige gêne antwoordde:
“Nou dat wordt niks hoor. Ik heb maar een ton om een campagne te draaien. Ik ga dus niet al teveel doen.”
Nu kende ik deze twee lunchende werkers niet. En nu werkten deze werkende lunchers niet voor mij. Gelukkig maar. Want als deze meneer bij mij op de loonlijst had gestaan en ik had hem deze woorden horen spreken, dan was de loonlijst meteen met in elk geval één persoon ingekort.
Targets en de korte termijn
Hoe gemakkelijk is het om met andermans geld te smijten. Om nullenblindheid op te lopen wanneer de eigen portemonnee gesloten blijft. Tel daarbij op dat binnen de meeste bedrijven prestaties vooral op de korte termijn worden afgerekend (nu je targets halen, tegenover structurele verbetering van de resultaten) en je hebt hét recept voor geestelijke armoede.
En dat zie je terug op de werkvloer.
Denkraam
Stuur een groep mensen een kamer in met een ton om een probleem op te lossen en de kans is groot dat ze terugkomen met een oplossing van een ton en de vraag of er wat bij kan. De ideeën die in de kamer voorbijschieten zijn gebaseerd op de schaduw die de 100.000 achterlaat in het denkraam van de groep.
Wat wil je nou eigenlijk bereiken?
In plaats van te gaan voor het beste idee, richt de oplossing zich op het idee dat binnen het budget uit te voeren is. Zonde, want de opdracht was vast niet “kunnen jullie 100.000 euro uitgeven.” De opdracht was het zoeken van een oplossing voor een probleem (een campagne, een werkwijze, een systeem etc.).
Killen die budgetten. Verwijderen uit de verschillende denkramen. Dat kan heel anders.
Een goed pleidooi
Stuur diezelfde groep mensen de kamer in met nul euro. Nul euro en keiharde doelstellingen. Haal die targets maar, daar betaal ik je voor. Natuurlijk gaat voor niks de zon op. Maar ik garandeer je dat de brainstormers de kamer uitkomen met een idee van niet meer dan een paar duizend euro. Een goed doordacht en onderbouwd idee. Een pleidooi voor euro’s die echt nodig zijn en daadwerkelijk iets opleveren. Laten we uitgaan van een hele brutale groep mensen. Stel dat ze een manier vinden om het voor € 10 000 goed onderbouwde euro’s voor elkaar te klussen. Check it out: u bespaart niet alleen 90.000 euro, maar bevindt u in het gezelschap van gemotiveerde mensen (ze moeten vechten voor hun ideeën) en een doorwrocht plan. Als dat geen beurt op Vrij parkeren is, dan weet ik het ook niet meer.
Geen geld, wel ideeën
In de meer dan 12 jaar dat ik mij met internet bezighoud (en dan bedoel ik hier even los van mijn day job), heb ik bij elkaar niet meer uitgegeven dan een paar duizend euro aan alle projecten, ideeën en plannen die ik ooit bij elkaar heb bedacht en uitgevoerd. Overigens niet omdat ik zo’n nobel mens ben, maar simpelweg omdat ik geen spaarrekening had die overliep van de centen. Ik kan je vertellen dat je daar vanzelf creatiever van wordt.
Wel geld, geen ideeën
In mijn day job merk ik door die ervaring dat mijn eerste gedachte dan ook is: hoe kunnen we dit binnen de mensen/middelen/mogelijkheden die er al zijn, oplossen. Maar wat ik om me heen hoor is: waar kunnen we dat kopen? Wie kunnen we betalen? Welk (extern bedrijf) bedrijf moeten we dat laten uitvoeren? Natuurlijk moet je als bedrijf diensten afnemen. Maar je hebt ook gewoon je eigen mensen. Die heb je zelf aangenomen omdat je ze goed genoeg vond om voor je te werken. Voor hun expertise, creativiteit en hun ervaring. Vraag dan ook van die mensen om dat in te zetten. Bedenk eens een keer hoe je het kunt regelen en niet meteen hoe je het kunt kopen!
Use your brain, not your bosses wallet. Dood aan budgetten. Leve de creativiteit.
8 comments
Leuk stuk! Daarbij komt ook dat je zonder budgetten eerder geneigd bent om naar je interne collega's te kijken dan naar buiten. Positief voordeel! Leuk om een case te bouwen waarbij je twee groepen met dezelfde opdracht, maar een ander budget, op pad stuurt :D
Ja, dat naar binnen kijken gaat vaak mis. Erg jammer, want je moet je eigen talent koesteren.
Ik vind het een superinteressante case. Je moet het alleen niet aan ze vertellen (dat het een soort test is). Kunnen we dat niet eens regelen?
Leuk artikel! Erg herkenbaar ook.. Ik heb nu het geluk dat ik voor een directeur mag werken die werkt vanuit het laatst genoemde voorbeeld. Voor de werknemer zelf ook zo prettig, je wordt er niet alleen creatief van, maar je leert er ook nog eens enorm veel door! Keiharde doelstellingen en geen budget, maakt dat je werknemers proactief, loyaal en natuurlijk doelgericht te werk gaan! Heerlijk! :)
ja dat effect kan ik me heel goed voorstellen. Als je altijd naar buiten kijkt voor talent en goede ideeën, dan is dat in elk geval killing voor je eigen mensen. Zonde van wat je al hebt zitten dus.
Mooi stuk. Ik heb al heel wat websites en bedrijfjes zien ontstaan dankzij veel creativiteit en zonder een gevulde portemonnee. Dat is ook het fijne van internet: met één aansluiting (waar het merendeel van de Ollanders toegang tot heeft), kun je de hele wereld bereiken.
Eens! Over transparantie gesproken…
Wat volgens mij ook een voordeel is, is dat mensen weer mensen worden i.p.v. uitvoerders. De motivatie stijgt doordat ze verrast worden waartoe ze in staat zijn. Zelf.
Hey Xaviera, leuk artikel!
Heel herkenbaar, hoewel ik als commerciële tegenpartij natuurlijk liever een trigger-happy spender heb die zo snel mogelijk een ton moet stukslaan (en dat weinig geld vindt) anders is ie z'n budget voor volgend jaar kwijt, dan iemand die een oplossing van een ton wil hebben voor een tientje… stuur ze maar door hoor! ;-) ;-) ;-)
Alhoewel, zonder gekheid, ik zie dan ook wel weer dat het grote geld wordt besteed aan overambitieuze onzinprojecten bij onzinbedrijven, met klanten die met het hoofd in de wolken lopen maar niet met de poten in de klei. Het gevolg is dan meestal dat het geld wel besteed wordt maar dat er vaak een nogal vaag residu achterblijft, wat je met veel commerciëel krompraten een resultaat kunt noemen.
Ik heb wel eens meegemaakt dat er (met succes) een grote website werd gebouwd, en dat de klant voor nog eens dat bedrag geld een filmpje van 5 minuten liet maken over de website, met acteurs en opnames op locatie, om op de launchparty groot uit te pakken. Het is alleen daar vertoond en vermoedelijk daarna nog een keer of tien is bekeken door een handjevol mensen.
Gevolg is dat er voor de echt belangrijke dingen ook geen geld meer over is.
Evenzogoed, leuk verhaal, keep em coming!
Hoi Xaviera,
Goed stuk en helemaal mee eens. Ideeën kosten geen geld. Althans niet meer dan de boterham nodig om het brein te voeden. Daarna mag 'waar een wil is, is een weg' het overnemen en dan kun je de kosten berekenen.
Betalen voor ideeën in plaats van betalen vóór ideeën. Er zijn vele entrepreneurs en zelfstandigen die dat iedere keer weer bewijzen.
Henk.
Comments are closed.