Social is niet social

Social media breekt nog niet echt door. Ja we Hyven wel , maar mijn vrienden in artistiekerige en medische beroepen, de plaatselijke middenstand, freelancers die de hele dag met mensen werken in andere bedrijven communiceren gewoon nog via, hoe ouderwets: sms!

Social betekent voor mij wijdverspreid, voor een brede doelgroep, voor heel veel mensen. Is social pas social als ook mijn biologische slager mij via allerlei online toepassingen op de hoogte houdt van aanbiedingen, prijsvragen en nieuw assortiment? Of recepten deelt van minder gangbare producten? (Die dan ook eens verkocht worden). Dan zou het helemaal makkelijk zijn als ik van zijn vaste, enthousiaste klantenkring te horen krijg hoe ik daarmee hun niet-geheime familierecept kan bereiden. En misschien geeft die man die naast me wacht wel privé pianoles. Daar ben ik namelijk naar op zoek.

Twitter is niet ‘dik’
Waarom gebeurt dat niet? Waarom twittert mijn dochter van 14 niet? En mijn moeder van 68, mijn beste vriendinnen, mijn sportteamgenoten, mijn biologische slager – bijna iedereen dus? Sterker nog: als ik twitter dat ik sta te wachten op de bacon (http://twitter.com/christel_d/status/5618502702) vraagt de puber of ik dat zo onopvallend mogelijk wil doen. Dus check ik onder m’n jas bij DeGroeneWeg in Arnhem in bij Foursquare.

Terwijl deze tools nu precies de oplossing voor allerlei ingewikkelde puberlogistieke uitdagingen zijn. De hele dag wordt er tussen grote groepen matties heen en weer ge-sms’t wie zich waar hoe laat dient te vervoegen – en welke ouders met of zonder fietsdrager bij welke hockeyclub/stadscentrum/school/in het buitengebied wonend vriendinnetje moeten melden.

Zijn sociale media is het speeltje van marketeers en online incrowd? Wordt het niet echt sociaal als mensen buiten dit vakgebied sociale media ook gaan (of kunnen!) gebruiken. En hoe komt dat dan?

Ingewikkelde toestanden
Social media toepassingen zijn niet relevant en gebruiksvriendelijk. Als het relevant is (kan ik er iets mee verdienen, geld besparen, meer vrienden krijgen, beter op de hoogte zijn – wat je maar wil eigenlijk), is het weer veel te ingewikkeld waardoor mensen snel afhaken, gillend wegrennen en nooit meer terugkomen. Zou het kunnen dat de tools en features en applicaties zijn te ingewikkeld om voor een groot publiek toegankelijk te zijn. Of dat ze wel fijn in het gebruik zijn maar dat ze niet van pas komen?

Toen ik bedacht dat het wel handig zou zijn om op elke computer waarop ik werk (dat zijn er veel, waarom?) bij m’n bookmarks/favorieten te kunnen begreep ik nog niet dat dit ‘social bookmarking’ was. Dat was het ook niet, maar ik kan m’n bookmarks ook delen en in andermans bookmarks rondstruinen. Kijk, dat is nou handig – ik doe het alleen nooit. Wel jammer dat ik daarvoor eerst een cursus social bookmarken moet doorakkeren: http://www.scribd.com/doc/14944/handleiding-delicious

Netvibes, bedoeld voor de gemakzuchtige websurfer is te ingewikkeld om echt bij te houden voor de eerste de beste biologische slager – niet dat die dom is, maar hij zit gewoon niet de hele dag met z’n neus voor een beeldscherm en is niet gewend aan allerlei toepassingen die voor de gemiddelde online specialist dagelijkse kost zijn.

Social media is nog niet sociaal
Ik geloof wel in social media. Hoe handig is het niet om

Als er bij ontwikkeling gekeken wordt naar de slager op de hoek en zijn klanten (hé: crowd sourcing) en niet naar de online super nova’s. Of dat het niet gaat over social media als middel om geld te verdienen, maar als een manier van communiceren en contact maken waarover de gebruikelijke movers en shakers weinig invloed hebben. Of dat zeg ik verkeerd: een heel andere invloed. Net zoveel als iedereen, namelijk.

[de allermooiste reden die ik vandaag hoorde van een vriendin was dat zij niet twittert omdat ze er dan naar zou gaan leven, en speciale belevenissen op zou gaan zoeken om erover te kunnen twitteren. Lijkt me geen gek idee]