In contentland komt het veel voor: pijnlijke polsen, zere vingers, steken in de ellebogen en een rug die voelt hij alsof hij dagelijks als Wii Board wordt gebruikt. Au au au, RSI richt nog steeds veel schade aan onder contentspecialisten, it’ers en andere nerdjes. Nu ik zes jaar volledig RSI-vrij ben, is nog steeds mijn conclusie: RSI is nergens voor nodig. Ik vertel je waarom.
Toen ik acht jaar geleden RSI kreeg, was ik student. Ik kreeg het van verschillende eentonige vakantiebaantjes waarbij mijn hoofddoel was: zoveel mogelijk suffe gegevens invoeren in een computer. Na de zomervakantie kreeg ik pijn in mijn handen, polsen en ellebogen. Alles deed pijn. Ik kon niet meer squashen of schilderen en computeren was een ramp. Ook dagelijkse bezigheden zoals de plee schrobben en sinaasappels persen waren te pijnlijk.
Zoekt en gij zult niet vinden
Ik heb twee jaar RSI gehad. Twee jaar pijn en twee jaar schaamte. Ja, ook veel schaamte om te vertellen dat ik bepaalde dingen niet kon. Ik probeerde van alles om er van af te komen: fysiotherapie, haptonomie, natuurarts, allerlei soorten oefeningen. Niks hielp.
Ik had de moed opgegeven. En dat is soms goed, want dan komt er vaker een oplossing dan je denkt. Een vriendin van een vriendin leende me het boek “The mindbody prescription” van de Amerikaanse arts John Sarno. Zij had het boek gelezen en had geen last meer van RSI-klachten. Dat was ook de enige reden waarom ik aan het boek begon.
Stress!
In het boek legde de auteur het verband uit tussen fysieke pijn en psychische pijn. Kort gezegd: als je stress hebt dan kan dat zijn weerslag hebben op het lichaam. Dood, scheiding, eenzaamheid, geweld, ziekte, werkdruk, ruzie. Allemaal zaken die mensen over het algemeen als zwaar en stressvol ervaren. Maar ook dingen die als positief ervaren kunnen worden: verhuizen, verjaardagen, nieuwe baan, onderhouden van vriendschappen, studeren, kunnen voor veel stress zorgen.
Onderdrukte woede
De lichamelijke klachten ontstaan als afleidingmanoeuvre. De aandacht wordt gericht op het lichaam en niet op gevoelens als woede en angst. Het uiten van deze gevoelens is sociaal onacceptabel of zodanig confronterend waardoor het te pijnlijk voor de geest zou zijn. Voor jezelf, je familie en de samenleving is RSI acceptabeler dan woedend om je heen slaan. Fascinerend.
100% pijnvrij
Het boek van John Sarno heeft mijn ogen geopend. Ik keek ineens met een totaal andere blik naar mijn pijn. Ik ben met alle kennis uit het boek achter mijn ondergestofte computer gaan zitten: ik kan gewoon typen. De pijn die ik voel is wel echt, maar de oorzaak niet. Er is niks mis met mijn polsen, mijn armen, mijn handen. Ik ben volledig gezond. Stress en geestelijke pijn komt tot uiting via pijn in het lichaam. Maar ik laat me er niet meer door beïnvloeden.
Wat anderen ervan vinden (dat is vaak belangrijk voor mensen die RSI hebben ;-)
Soms vinden mensen het aannemelijk dat ik op deze manier van RSI ben afgekomen. Soms zijn ze verrast, soms sceptisch, soms woedend. Iedereen heeft zijn eigen manier om er wel (of niet) van af te komen. Dit is voor mij een de manier geweest: de oorzaak begrijpen. Bijkomend voordeel is dat het je hoogstens de boekprijs kost. Ik wil niet weten hoeveel artsen en kwakzalvers wel niet verdienen aan de stress die RSI heet.
Meer info
Het boek “The mindbody prescription” is alleen verkrijgbaar in het Engels. Over de theorie vind je hier een duidelijke uitleg in de vorm van een filmpje: http://www.inzichtinrsi.nl/hoepijnwerkt.html De website waar je het filmpje vindt, heb ik gebouwd. Hier vind je ook meer informatie, een stappenplan en verhalen van anderen: http://www.inzichtinrsi.nl
4 comments
Voor hoeveel procent van de RSI-slachtoffers denk je dat dit geldt? Allemaal of een gedeelte? Ik begin net met werken en voel inmiddels ook mijn schouder.. Zal eens kijken naar je website!
So let me get this straight: je zegt nu tegen jezelf dat de pijn niet lichamelijk is en gaat vooral door met waar je mee bezig bent, zonder eventuele verkeerde zithoudingen te corrigeren?
Lijkt me niet een handige actie.
Natuurlijk, soms is pijn psychosomatisch, maar dat betekent niet dat pijn NOOIT fysieke oorzaken kan hebben. Ik vind dit stuk dus een beetje te eenzijdig, en ik hoop dat dit niemand ervan weerhoudt om iets aan niet-psychische oorzaken te doen.
Hallo Verbal_Kint, ik heb daar geen concrete cijfers over. Maar ik denk dat het voor een heel groot gedeelte geldt.
Hi @Jeroenla,
Dat klopt, mijn zithouding wijzigen heeft bij mij nooit geholpen tegen RSI. Een andere oorzaak erkennen van de fysieke pijn wel. Ik heb al zes jaar geen fysieke klachten meer, terwijl ik dagelijks heel wat uurtjes achter de computer doorbreng.
Natuurlijk kan pijn een fysieke oorzaak hebben. Natuurlijk. Ik ben geen mythische figuur of supergirl. En ik ben ook niet een of andere powerwoman met megaspierbundels geworden. Als ik een botje zou breken: zeker weten dat ik pijn heb!
In het geval van RSI ontken ik absoluut niet dat mensen pijn hebben. De pijn is er wel degelijk. De oorzaak is naar mijn ervaring alleen niet overbelasting of carpal tunnel syndroom o.i.d. maar onderdrukte woede of psychische pijn.
Ik zie RSI als een ziekte van deze tijd of als een moderne ziekte. Dat vond ik vreselijk om te horen toen ik RSI had, maar nu zie ik het echt zo. Alleen al door deze vergelijkingen: Vijftig jaar geleden hadden typistes nooit last van RSI. Typwerk is sinds die tijd alleen maar lichter geworden en meubilair is verbeterd. In Oostbloklanden en heel veel andere landen komt geen RSI voor. Hoe kan dat?
'The mindbody prescription' heeft mij en honderdduizenden andere mensen geholpen. Ik ken ook iemand die door Cesar therapie van RSI af is gekomen en een ander die door Qi gong (Chinese bewegingsleer) weer blij achter de computer zit. Het boek van Sarno is een van de vele manieren om weer RSI-loos door het leven te gaan. De mensen die het aanspreekt, kunnen er wat mee. En anderen hoeven er niks mee. Fijn weekend!
Comments are closed.