kidsDe film “Slum Dog Millionaire” van Danny Boyle is geïnspireerd door het boek “Q & A” door Vikas Swarup. Deze schrijver vertelde onlangs dat zijn boek weer was geïnspireerd door een project van Professor Sugata Mitra. In dit project plaatste de professor een computer in een gat in de muur in een van de sloppenwijken van Delhi in India. Zijn bevindingen waren verbazend. De kinderen in de wijk waren gefascineerd door dit apparaat in de muur. Eerst waren er natuurlijk de sterke jongens van de buurt die de computer voor zich opeisten. Helaas bleek hun I.Q. niet voldoende om dit apparaat in de muur te doorgronden. De intelligentia onder de kinderen, natuurlijk eerst op de achtergrond, kwam nu bovendrijven en begon het apparaat aan de tand te voelen. Het duurde een poosje maar ze ontdekte het teken programma Microsoft Paint . Dit was voor hun een fantastische ontdekking want zij leven in een wijk waar geld voor papier en kleurpotloden ontbreekt. Hier was een apparaat met een ongelimiteerde hoeveelheid papier en kleuren. Terwijl zij hier mee bezig waren leerden zij ook hoe ze bestanden moesten opslaan en oproepen en ze leerden de basis principes van het gebruiken van Windows.

Na een paar maanden ontdekten ze de webbrowser en het Internet. Google. Antwoorden op al hun vragen. Ondertussen had de groep zich ontwikkeld tot een mini samenleving. De meisjes in de groep hadden zich tot ware managers ontwikkeld. Zij bepaalden wie wanneer de computer mocht gebruiken en hoe lang.

Navraag bij de school leverde positief schokkende resultaten op: Engels, taalvaardigheid in het algemeen en wiskunde waren met sprongen vooruit gegaan.

Professor Sugata Mitra wilde echter ook de limiet aantonen van deze methode van kennisvergaring. Na de Tsunami installeerde hij in een dorpje, zwaar getroffen door de vloedgolf, op zo’n ‘hole in the wall’ computer informatie over bio-chemie en bio-informatica. Hij zei tegen de kinderen: “ik heb iets heel moeilijks en ingewikkelds op de computer gezet, kijk daar eens naar.” Daarbij moet nog gezegd worden dat de informatie in het Engels was, niet de eerste taal voor deze kinderen. De professor had dit experiment opgezet om te bewijzen dat kinderen niet alles kunnen leren zonder begeleiding. De kinderen, zo rond de acht en negen jaar, knikten enthousiast. Ze zouden er naar kijken!

Na een paar maanden ondervroeg hij de kinderen. Hadden ze iets begrepen van die moeilijke informatie? Het antwoord was zoals verwacht. “We begrijpen er niks van.” “Het was heel ingewikkeld.” “Het was allemaal in het Engels.” Op de vraag hoe vaak ze naar het materiaal hadden gekeken antwoordden ze “elke dag!” Dit verbaasde de professor. Als ze het niet hadden begrepen, waarom hadden ze er dan toch elke dag naar gekeken? Een klein meisje antwoordde voor de groep: “Apart from the fact that improper replication of the D.N.A. molecule causes genetic disease, we’ve understood nothing else.”

0 Shares:
1 comment

Comments are closed.

Dit artikel is 2.868 keer gelezen