Starten met Twitter is heel eenvoudig, maar sommige mensen of bedrijven starten er niet doordacht mee. Te vaak worden er stappen overgeslagen als het gaat over het slim en wijs inzetten van Twitter als bedrijf of als privé persoon.
In deze post haal ik enkele voorbeelden aan om te illustreren hoe het niet moet. Dit is geen post met handleidingen en tips maar een “bezint eer ge begint” oproep.
Het “trainings-eitje”
Het gebeurt regelmatig dat een bedrijf besluit voor een training van het personeel een “Twitterexpert”, of erger nog een “Twittergoeroe” in te huren. Vaak is er vooraf niet goed nagedacht over het doel van de training. Wat wil een bedrijf bereiken met de training? Wil je dat jouw werknemers “merknemers” worden, dus dat zij bijdragen aan de branding van het bedrijf? Of wil je een algemene informatieve training over de mogelijkheden die Twitter biedt in het kader van kennis opdoen en kennisdelen?
De goeroe zegt ongeacht het doel toe een inspiratiesessie te verzorgen, waarin de fijne kneepjes van het Twitter vak worden uitgelegd. Het betreft vaak een eenmalige middagvulling.
Wat wil je met de training bereiken?
Wanneer het doel van de training niet helder is, is de kans groot dat de goeroe enkel focust op de franje van Twitter. De persoonlijke of zakelijke branding komt niet of nauwelijks aan de orde. Een training kan er in die gevallen zo uitzien:
Een Twitteraccount is snel aangemaakt, daarbij wordt vaak vergeten dat de gebruikersnaam een van de belangrijkste dingen is om bij stil te staan. Zo kwam ik laatst een Twitternaam in de strekking van @mwsjkqwdjiw3gg tegen, want het stukje “jij bent ook een merk” was door de goeroe overgeslagen.
Door de goeroe wordt aangegeven dat het invullen van een profiel nog niet zo belangrijk is, dat komt later wel. In het profiel staan vervolgens vaak wel de naam en de link naar de website van het bedrijf waar de workshop gegeven wordt. Dat er binnen bedrijven vaak afspraken zijn over sociale media en de uitingen daarop, kan een goeroe niet weten, toch?
Los gaat “het eitje” (want een profielfoto, profielbeschrijving en de achtergrond is zoals gezegd niet belangrijk).
In het wilde weg wordt er van alles naar elkaar geroepen en worden er balorige foto’s geplaatst zonder erbij na te denken. Vooral de selfies en groupies schieten door elkaars tijdlijnen. Want dat was natuurlijk een opdracht, het is zo leuk om foto’s te delen.
Na 2 uur is de sessie voorbij, is Twitter een paar eitjes rijker en kan het zomaar imagoschade voor het bedrijf of een persoon hebben opgeleverd. Het komt niet professioneel over als men, ondanks het feit dat het een training is, vreemde Tweets verstuurd.
Het is natuurlijk slimmer van een trainer om met zogenaamde “trainingseitjes” te werken, die door hemzelf beheerd worden en na elke training geschoond worden. Daarna kunnen deelnemers van de training er zelf voor kiezen een eigen account aan te maken. De trainer laat vanzelfsprekend een stappenplan met do’s en dont’s achter.
De trainer kan ook de deelnemers aan de workshop een opdracht geven om als eerste een Tweet plaatsen waarin ze aangeven dat ze aan een training deelnemen, dan zijn eventuele meelezers op de hoogte.
Het “privé-eitje”
Ken je ze ook? Mensen die ineens denken, laat ik eens gaan Twitteren? Het liefst om een uur of 10 ’s avonds, met een paar biertjes op. Gewoon om eens te kijken wat er te doen is. De anonimiteit die zulke eitjes denken te hebben, zet hen aan tot de meest vreemde uitingen.
Onlangs was ik getuige van een “diepzinnig Twittergesprek” tussen een eitje en enkele dames. Ter bescherming van “het eitje” en de dames staan er wat witte strepen door de Tweets heen.
Ik weet het, Twitter is een afspiegeling van de samenleving en overal zijn er griezels.
Mediawijsheid geldt niet alleen in onderwijs
In de zakelijke en privéwereld zouden we best wat meer aandacht kunnen besteden aan “mediawijsheid”.
Met mediawijsheid wordt bedoeld dat je je bewust bent van je online gedrag en de gevolgen van je online handelen. De term mediawijsheid wordt vooral in onderwijs en opvoeding gebruikt en kan beschreven worden als: ‘de verzameling competenties die je nodig hebt om actief en bewust deel te kunnen nemen aan de mediasamenleving.’
Ik veronderstel dat de mijnheer uit het voorbeeld dacht dat niemand kon lezen wat hij Tweette. Eigenlijk zou hij zou gewoon weer verder moeten gaan met Tinderen.
Hoe ga jij om met zulke “eitjes”? Corrigeer je ze en leg je de spelregels uit of negeer je ze?
