Door bezuinigingen en nadruk op cultureel ondernemerschap (zoveel mogelijk betalend publiek) is interactie met je publiek steeds belangrijker geworden om te overleven. De tijden dat autonome kunst alleen door middel van subsidies overeind kon blijven zijn voorbij. Internet en social media kunnen daar een belangrijke rol in spelen.
Interactie=participatie
In de discussies over verschillende vormen van cultuurparticipatie overheersen veelal de artistieke en sociale doelen, zoals het betrekken van publiek in het maakproces. De meer op het binnen halen van geld gerichte vormen van participatie, als crowdfunding en marketing, worden vaak als totaal verschillend gezien. Terwijl de onderliggende principes hetzelfde zijn. Namelijk het (op)zoeken van je doelgroep, luisteren, terug koppelen en een product bieden dat aansluit bij hun wensen en behoeften.
De resultaten zijn groter draagvlak, innovatieve en effectieve producten die (al dan niet betaald) een afzetmarkt vinden.
Crowdfunding=participatie
Door bezuinigingen gedwongen werpt de kunst- en cultuursector zich op crowdfunding. Bij crowdfunding investeert een groot aantal particulieren (de ‘crowd’) een klein bedrag om zo samen een project volledig te financieren. Om het benodigde kapitaal bij elkaar te krijgen, presenteert een maker zijn project op een internetplatform onder vermelding van het benodigde bedrag en de termijn waarbinnen men moet reageren. Geïnteresseerden kunnen via de website investeren. De hoogte van de investering bepaalt vaak de tegenprestatie. Zonder financiële intermediair, toegankelijk, transparant, snel en democratisch. Een voorbeeld van een crowdfundingsplatform is www.voordekunst.nl .
In een artikel in 609 #17 cultuur en media, informatieblad van het Mediafonds uitgebracht in oktober 2014, beschrijft designer/copywriter Jan Pieter Ekker de mogelijkheden en beperkingen van crowdfunding in de cultuursector. Het artikel is helaas niet digitaal beschikbaar. Volgens Ekker zijn vooral de bereidheid en de tijd om de interactie aan te gaan met degenen die mogelijk zouden willen doneren doorslaggevend voor een effectieve crowdfunding campagne.
Een ander voorbeeld is de crowdfundingsactie van EYE filmmuseum die de hulp van het publiek inriep om drie vooroorlogse films te restaureren. Voor EYE was niet alleen het binnen halen van het bedrag belangrijk, maar ook het binden van een (nieuw) publiek aan dit project en aantonen dat veel mensen het belang van filmisch erfgoed erkennen.
Cultuurmarketing=meer bezoekers
Uit onderzoek van de netwerkorganisatie Cultuurmarketing onder ruim 650 marketeers in de culturele sector, blijkt dat het verhogen van de bezoekersaantallen de belangrijke marketingdoelstelling voor het komende jaar is. De eigen website, social media, pr en e-mailmarketing blijken de meest populaire marketingmiddelen voor marketeers om hun marketingdoelstellingen te bereiken. Het zou goed zijn als participatie van het publiek in de programma’s een duidelijke plek binnen de marketing zou krijgen.
Samen maken=meer participatie
Samen kunst maken is een effectieve manier om het publiek bij de programmering te betrekken. Gelukkig zijn er steeds meer (experimentele) projecten met internet als nieuwe culturele ruimte om kunst te maken, te verspreiden en te verkopen.
In een eerder blog The Art of internet gaf ik verschillende voorbeelden van nieuwe kunst gemaakt met behulp van internet. Kijk op de website van het IDFA Doclab voor nieuwe spannende initiatieven.
Een voorbeeld uit de theaterwereld is Coney uit London. Coney maakt met behulp van diverse media (transmedia) interactieve theatervoorstellingen waarin het publiek de held is. Transmedia is het uitzetten van verhalen via verschillende mediaplatforms, waarbij het publiek kan participeren. Recent voorbeeld is het project Better Than Live waarin tegelijkertijd een live publiek en een online publiek betrokken waren.
Genoeg inspiratie dus!
7 comments
Leuke voorbeelden!
Ik heb me een tijdje bezig gehouden met het promoten van literatuur via het web, maar ik merkte toch dat er in die wereld nog veel onwil en onbegrip is voor het (online) marketingdenken.
En ergens snap ik dat ook wel. Omdat kunst toch a priori niet de taak heeft om populair te zijn, maar ook om ongemakkelijke vragen te stellen en de status quo aan te vallen. Er zal dus altijd kunst zijn die wel waardevol is, maar desondanks onverkoopbaar. Als die geen kans meer krijgt (in de vorm van bijvoorbeeld subsidie), is dat eeuwig zonde.
Heb je (per ongeluk) in een aparte reactie geantwoord. Zie boven!
Mijn ervaring is ook dat de letterensector een tamelijk conservatieve visie heeft op de inzet van online media. Zeker als het marketing betreft (gespannen verhouding tussen financieel succes en kwaliteit). Daar zijn nog grote stappen te maken. Van de andere kant merk ik ook dat auteurs die actief en effectief zijn buiten de literatuur vb Zwagerman, Benali, Elfie Tromp daar de vruchten van plukken (meer optredens, betere verkoop). Van anderen als James Worthy en Ozcan Akyol wordt weer gezegd dat ze dankzij social media succesvol zijn. Dit laatste bevestigt vind ik de conservatieve kijk, namelijk dat kwaliteit via de ‘oude’ weg naar boven moet komen en dat publiekssucces niets zegt over de kwaliteit.
Dankzij een crowdfundingwebsite als voordekunst hebben wij een kleine twee jaar geleden een vijfdelige serie kunnen funden. Ik persoonlijk vind het fantastisch om met een kleine bijdrage creatieve ideeën van idee naar productie te kunnen helpen. Toch is het moeilijk om een nieuw publiek te bereiken voor crowdfunding, het is toch vaak het vaste kringetje dat zich hier begeeft.
Het is inderdaad moeilijk om binnen de gestelde termijn ook nieuwe mensen te bereiken om het bedrag binnen te krijgen. Vaak zijn het inderdaad vrienden en bekenden. Daarom moet je eigenlijk voorafgaande aan de crowdfunding investeren in het interesseren van een bredere groep voor je idee, je verhaal of je thema. Kijk bv naar de manier waarop The Age of Stupid is geproduceerd en verspreid. Dat begon eerst ook klein. Ook bv Boyan Slat (plastic soep) is eerst begonnen met het werven van steun voor zijn idee en daarna pas met het werven van geld.
Op deze pagina wordt productie, verspreiding en financiering van The Age of Stupid aardig aangegeven http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Age_of_Stupid
Kijk ook hiernaar. Fascinerend! http://digital-deadly-sins.theguardian.com
Comments are closed.