Niet iedereen heeft even goede herinneringen aan zijn/haar schooltijd. Maar neem van mij aan dat wanneer het over The School of Life (TSOL) gaat, je echt geen les wilt missen.
Een ‘school van het leven’ klinkt in eerste instantie wat vaag, spiritueel, en voor sommigen zelfs opdringerig. Je hebt alle sektes en Jomanda-achtige levensstijlen ontweken en dan is er ineens een hele nieuwe school uit de grond gestampt? Not exactly.
Wat is TSOL?
Het concept van TSOL is simpel: maak de levensvragen die veel mensen tegenkomen bespreekbaar en oplosbaar. Denk aan vragen over werk, vriendschap, liefde, en je werk en leven in balans houden. Hiervoor heeft filosoof en auteur Alain de Botton een instituut in het leven geroepen waar mensen bij elkaar komen en, in classes, deze vragen proberen te beantwoorden. Een belangrijk verschil tussen TSOL en andere leerscholen of dogma’s is dat deze school dogma-vrij is. Het stellen van de juiste vragen (wel zo handig bij het zoeken naar antwoorden!) staat centraal. Inspiratiebronnen daarbij zijn bijvoorbeeld de filosofie, kunst, politiek, literatuur en psychologie.
Wat is TSOL niet?
Tijdens zijn speech op de persopening van TSOL Amsterdam zei De Botton ineens dat zijn school niet bedoeld is om mensen gelukkig te maken. Sorry, wat? Hij legde vervolgens uit dat een portie pessimisme helemaal geen kwaad kan. Want wat is geluk wanneer je nooit ongelukkig bent? Daarbij, vertelde De Botton, ligt de oplossing voor een groot deel bij het begrijpen van een probleem en je ellende kunnen delen met anderen. Vandaar dus de gezamenlijke classes zoals:
- How to be a better friend;
- How to balance work with life;
- How to stay calm;
- How to be more creative.
Het verhaal over het belang van pessimisme legt De Botton op zijn eigen, humoristische manier uit in de lezing hieronder. Kost een paar (38.54) minuten, maar is erg de moeite waard (op een druilerige zondag)!
Maar het internet heeft toch antwoord op alle vragen?
Het internet heeft antwoord op veel vragen, ja. Maar let op wat De Botton zei toen ik hem vroeg hoe hij op het idee van TSOL was gekomen (vrij vertaald): “Nadat ik een succesvolle lezing voor 600 mensen in Bristol had gegeven, zat ik depressief in de trein. Ik had niet het gevoel echt iets bereikt te hebben met mijn verhaal. Al die mensen gingen terug naar huis, naar hun business as usual. Ik wilde meer kunnen betekenen en meer kunnen doen met mijn ideeën. Het initiatief om een open en betrouwbaar instituut te creëren voor de beantwoording van allerlei levensvragen is daaruit ontstaan.”
Mijn vraag aan jou is nu: geeft het internet dezelfde antwoorden als de real life discussies die je bijvoorbeeld met vrienden (onder het genot van een drankje) hebt?
