Waar je sociaal doet, ontstaan er irritaties. Een open deur, ik weet het. Maar die is nu vooral de inleiding naar mijn nieuwste ‘Seriously? Dat doe je toch niet?’ verbazing-blog. Over LinkedIn, dit keer.
De kwestie
LinkedIn is de social media speelplaats waar ik het minst rondhang. Ik kijk er 1 keer per 2 maanden even op om eventuele nieuwe uitnodigingen te checken en te accepteren. Accepteren doe ik op basis van maar 1 regel: ken ik je (nu of vroeger) in irl? Zo ja, dan volgt er vrijwel onmiddellijk acceptatie. Ongeacht of degene die met mij een connectie wil wel of niet dezelfde tak van sport beoefent (qua werk) als ik. Onlangs, tijdens zo’n periodiek LinkedIn-bezoek, zag ik een uitnodiging van iemand die ik zeker voor het laatst in 1991 heb gesproken/gezien. En dan gis ik. Hoe dan ook: ik vond het leuk weer eens iets van hem te horen. Na wel eerst lang mijn hoofd te hebben gepijnigd waar ik hem ook alweer van kende. En dus accepteerde ik hem als LinkedIn-connectie. Ondanks dat hij zich schuldig maakte aan één van de grote LinkedIn no-no’s en mij een zeer onpersoonlijke uitnodiging had gestuurd. Na acceptatie toch een persoonlijk berichtje gestuurd, want ik kende hem per slot van rekening en ik vond dat verder ook zo beleefd. Zijn reactie en dan parafraseer ik, want letterlijk herhalen is niet netjes: ‘Het gaat heel goed, ik ben directeur van (….). Zeg, ik zie dat je iets met websites doet, kun je me helpen met een paar van mij?’.
‘Iets met websites’
…. Aaargh, bonsde ik met mijn hoofd op mijn bureau. Om vervolgens meteen op het netwerk waar ik wel dagelijks op te vinden ben, Facebook, over dit ongelooflijke faux pas te ranten. Veel bijval, maar ook oprechte verbazing bij enkelen die niet precies begrepen waar ik nou eigenlijk zo’n probleem van maakte. Het was toch positief bedoeld? Een mooie kans op werk?Nou ja, legde ik uit, ik had hem heus wel willen ‘helpen’ met ‘iets aan zijn websites te doen’ ware het niet dat ik:
- na iemand pakweg 22 jaar niet meer te hebben gezien of gesproken, een investering in ‘het weer aanhalen van de banden’ verwacht, voor ik geconfronteerd word met een ‘hulp’vraag. Een antwoord van 4 zinnen op een persoonlijk LinkedIn-bericht is wat mij betreft best karig, qua investering;
- toch minstens de vraag terug had verwacht: ‘goh, hoe gaat het met jou?’;
- spontaan jeuk krijg als mensen mijn werk (ik ben dus online coördinator) badinerend ‘iets met websites doen’ noemen (hallo, heb je mijn profiel wel goed bekeken?);
- helemaal niet naar werk aan het zoeken ben of opdrachten (maar goed, dat kon hij niet weten. Of wel, als hij mijn profiel echt goed had bestudeerd).
Netwerkles
Maar goed, het was vast positiever bedoeld dan ik het heb opgevat. En voor de ‘hulp’ was ik vast ook wel gewoon betaald als ik had besloten het verzoek in te willigen. Maar ik koos ervoor om vriendelijk te bedanken. Heb nog even overwogen hem netwerkles aan te bieden of een oratie af te steken over het belang van de regel ‘Raak eerst in gesprek en verbind pas later’ maar dat heb ik achterwege gelaten. Achteraf vraag ik me wel af of ik daar goed aan heb gedaan. Wat vind jij?
5 comments
op "hallo, heb je mijn profiel wel goed bekeken?" Schijnbaar wel, iets met websites is datgene wat van je profiel blijft hangen voor iemand die er totaal geen kaas van heeft gegeten, die ziet het woordje 'online' en 'social media' staan en hoort de klok luiden, iets met websites dus. Denk dat je lastig van dat vooroordeel afkomt zolang de digibeet alles wat online gebeurt als 'website' bestempeld :(
Je hebt een punt. En is eigenlijk ook niet waar ik het meest door gepikeerd raakte. Ik had vooral moeite met zijn wel erg directe vorm van met de deur in huis vallen en over tot de kern van zijn zaak.
Niet slim in mijn ogen, je weet nooit wat je aan zo'n relatie nog kan hebben, op welk gebied dan ook. Je reactie lijkt vooringenomen, kans gemist. Irritatie in je eerste reactie wellicht begrijpelijk. Volgende keer eerst even laten bezinken, er positief in gaan en zien wat er van komt, zou ik adviseren.
(Bovendien heeft de man in kwestie je reactie en gevoel ook gelezen op internet en je kan je afvragen of dat eerlijk is, omdat hij het waarschijnlijk met de beste bedoelingen heeft voorgelegd.)
Succes verder,
Groet,
Alexander
Dank voor je reactie, Alexander! En je hebt gelijk: je weet nooit wat je aan zo'n relatie nog kan hebben. Maar dan ga je er van uit dat ik er iets aan over zou willen houden. En misschien is dat het wel: er hoefde van mij er helemaal niks van te komen. Ik ben ook niet op zoek naar kansen. Het is iemand die ik vaagjes kende van heel vroeger die opeens wilde re-connecten. En ik had graag daar iets meer over wilde horen: het waarom van specifiek mij. Als we elkaar irl waren tegen gekomen had ik ook heel raar opgekeken als hij op me was afgestapt met 'he, leuk je te zien, zeg wil je iets voor me doen?'. Ik vind dat te makkelijk en getuige van weinig interesse in mij als persoon. Zo ga ik niet met mensen om. Off- noch online. Overigens, heb Ik de persoon in kwestie eerlijk gezegd waarom ik bedankte voor de eer, namelijk all of the above. En aangeboden om eventueel iemand anders voor te dragen (wil toch behulpzaam zijn). Ik heb daar helemaal niks op terug gehoord…
(Bovendien heeft de man in kwestie wellicht je reactie en je gevoel erover ook gelezen op …….) moet het zijn
Comments are closed.