Achter de schermen bij 42Bis is het een drukte en gezelligheid van belang. Met meer dan 70 bloggers, onze eindredacteuren en ons CSI Team zorgen we ervoor dat 42Bis jou – onze lezer – elke dag weer interessante, leuke en vermakelijke content biedt.
Maar wie zijn die bissers eigenlijk? En waarom hebben ze zich aangesloten bij 42Bis? Dat vertellen ze jou in deze reeks.
Vandaag: Metta van Straten
Wie ben je en wat doe je?
Met de komst van het CSI Team is mijn rol Coördinator Sitebeheer geworden. Dat houdt in dat ik met name de lopende blogs en eindredactie bijhoud. Daarnaast komen de aanmeldingen voor het CSI Team en de persberichten bij mij binnen en bemoei ik mij overal tegenaan in de strategie-meetings.
Sinds wanneer blog je/zit je in het CSI Team?
In oktober 2011 ben ik achter de schermen begonnen bij Contentgirls, vóór de naamswijziging naar 42bis. Sindsdien doe ik ook het weekartikel en schrijf ik regelmatig blogs. Daarbij haak ik het liefste in op de actualiteit en/ of grappige dingen.
Waarom besloot je om je aan te sluiten bij 42bis?
Toen ik begon bij Contentgirls was ik nog relatief nieuw in het communicatievak en las ik dagelijks veel verschillende vaktitels. Contentgirls sprak mij erg aan door de tone-of-voice en toepasbaarheid van de informatie. Zelf vond ik mijn inhoudelijke kennis nog niet goed genoeg om te bloggen, maar ik wilde wel graag een bijdrage leveren omdat ik het een cool medium vond en daarbij dan spelenderwijs kon leren. Ik heb dus toen de stoute schoenen aangetrokken en Xaviera benaderd. Sindsdien ben ik blijven plakken en mag ik met plezier een bijdrage leveren aan 42bis.
Wat heb je eraan om voor in het CSI team mee te draaien?
De mensen die een bijdrage leveren aan 42bis hebben allemaal hun eigen talenten en ervaring. Het zijn stuk voor stuk mensen die met beide benen op de grond staan en die gepassioneerd zijn over hun werkzaamheden. Hun bijdrage aan 42bis komt voort uit oprecht enthousiasme voor hun vak. Dit maakt het tot een hele plezierige groep om mee samen te werken. Ik leer ontzettend veel van de mensen door de verschillende achtergronden en daar ben ik erg dankbaar voor. De gezelligheid, ongedwongenheid en de wil om elkaar te helpen maken het geheel af.
Wat is de beste leidinggevende waar je ooit voor gewerkt hebt?
Ik heb deze vraag gekozen omdat ik in dit antwoord twee momenten kan toelichten die van grote invloed zijn geweest op mijn ontwikkeling en de keuzes die ik sindsdien gemaakt heb.
Jaren terug was ik stagiaire bij een grote onderneming. Ik was nog jong, redelijk bleu in het vakgebied en hield met name vast aan de lesstof en mijn boerenverstand. De zakelijke omgeving was niet te vergelijken met de bijbanen die ik had en/ of had gehad en die vond ik vanaf het begin af aan al indrukwekkend. Ik vond het rete-interessant en keek erg op tegen de mensen die er rondliepen. Er zijn toen twee mensen en momenten geweest waar ik nog wel eens aan denk of over vertel.
De eerste was mijn stagebegeleider. Ik had een fout gemaakt in een opdracht, door te doen wat ik dacht wat goed was, zonder dat tussentijds te overleggen. Toen het resultaat niet voldeed aan de vraag kwam dat uiteraard terug bij mijn begeleider en mij. Ik vond het verschrikkelijk en bereidde me voor op een slecht gesprek. Wat volgde was de eerste keer dat ik, als uitvoerende medewerker, niet en public op mijn werk werd afgerekend. In plaats van boos op mij te worden, nam mijn begeleider de verantwoordelijkheid en zei dat zij het mij duidelijker uit had moeten leggen. Ik was er stil van en nam me voor dat zij zich nooit meer in negatieve zin voor mijn werk zou hoeven verantwoorden. Het maakte mij bewust van mijn rol in het geheel.
Tijdens diezelfde stage werd er een reorganisatie doorgevoerd. De mensen naar wie ik opkeek waren niet langer zeker van hun baan. Die periode was enorm stressvol, maar daarbij ook de meest leerzame ervaring die ik tot noch toe heb opgedaan. Wat ik daarbij geleerd heb is de rol die communicatie speelt bij het draaiend houden van een organisatie. Uiteindelijk zijn het allemaal mensen die hun bijdrage leveren en die zorgen dat de boel draait of niet.
Er is toen een aantal mensen ontslagen en dit had grote impact op de sfeer op de werkvloer. Degene die destijds hoofd van de afdeling was heeft toen direct een hele middag ingepland waarbij iedereen zijn of haar vragen en zorgen over de reorganisatie mocht voorleggen. Ik heb nog nooit zoveel respect voor iemand gehad als voor die leidinggevende. Roerloos zat ik ernaast terwijl er urenlang vragen voorbij kwamen, waaronder zeer kritische. Respectvol, begripvol en uitgebreid waren de antwoorden die volgden. Dit heeft mij veel geleerd over de verantwoordelijkheden die je hebt als leidinggevende en hoe je daarbij moet communiceren tijdens mindere tijden.
Wat is het grootste avontuur dat je ooit hebt beleefd?
Het grootste avontuur dat ik beleefd heb was in groep 7. Toen heb ik het voorrecht mogen hebben om mee te doen aan een initiatief voor kinderrechten in Turkije. In Ankara was een kinderrechtenfestival met een groot aantal Europese landen. Uit ieder land mocht een groep basisschoolkinderen , van één basisschool een dans opvoeren met als thema vrede. Onze bassischool werd uitgeloot en ik ook. We werden ondergebracht bij gezinnen van de basisschool uit Turkije. Ik zat zelf bij een rijke familie en had een eigen kamer. Een paar honderd meter verderop waren er huizen die bijna krottenwijkwaardig waren. Bij die mensen en bij de loslopende zwerfdieren moest ik uit de buurt blijven. Dat heeft veel indruk op mij gemaakt en een besef teweeggebracht over de verschillen tussen arm en rijk in sommige landen. Verder was het sowieso een hele leerzame en indrukwekkende ervaring om naar het buitenland te gaan en om met kinderen van zoveel verschillende nationaliteiten in contact te komen. Dat we op tv kwamen was nog het minst memorabel.
Welke kleine momenten maken jou het meest gelukkig en waarom?
Ik kan erg genieten van klein geluk. 10 minuutjes extra tijd om in de zon te staan. Een leuk gesprek met een vreemde. Een stuk chocola. Of als er een leuk liedje voorbij komt op mijn mp3-speler terwijl ik in de zon, langs de Zaan naar huis fiets. Waar ik vooral blij van word is het gevoel dat alles loopt en onder controle is, wanneer ik ergens een bijdrage aan kan leveren en het gevoel heb een verschil te maken. Dit heb ik bijvoorbeeld als ik kan helpen qua kennis, maar ook door mijn vrijwilligerswerk voor 42bis en speciaal ook bij mijn werk bij stichting Opkikker. Ik kan dan enorm genieten van de blije kinderen en hun ouders. Die momenten zijn onbetaalbaar.
Lijkt het jou ook leuk om mee te draaien in het 42Bis CSI Team en virtuele collega te worden van Metta? Meld je dan hier aan.
