Als beginnende blogger krijg je te maken met talloze adviezen, irritante coaches en goedbedoelde tips. Waar hecht jij waarde aan? Welke tip volg je op en welke niet? En neem jij die coach in de arm om je te begeleiden naar blogsucces? Of vertrouw je op eigen gevoel?
Tips
Tik bij google de woorden: ‘bloggen’ en ‘tip’ in en je kunt de rest van de dag vullen met allerlei adviezen van succesvolle bloggers, wannabe bloggers en zogenaamde experts.
In het woord ‘tip’ zit iets vriendelijks, iets vrijblijvends. Tien tips om beter te worden. Volg ze op en misschien heb je succes, laat ze links liggen en misschien heb je evengoed succes. Doe wat je wil. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar probeer het vooral wel.
De meeste tips komen in de basis op hetzelfde neer. Het is een afstreeplijstje die je langs de zijlijn van je blog kunt leggen om te zien of je er aan voldoet. Het is een hulpmiddel.
Het is geen garantie voor succes, het zijn geen geboden en het is zeker niet altijd waar. De waarheid wordt namelijk altijd achterhaalt. De technologie is voortdurend in beweging en talentvolle schrijvers kunnen een verhaal over hun dagelijkse boodschappen op een slecht vormgegeven blog nog aantrekkelijk maken.
Coach
Een ander fenomeen is de ‘coach’. Voor iedereen is er tegenwoordig een coach beschikbaar. Zo ook voor de blogger.
In de tijd voordat er schrijfcoaches/blogcoaches of marketingcoaches waren hadden we kritische vrienden, vrienden met wie we over onze schrijfdroom en blogmogelijkheden spraken. Altijd was wel een Neerlandicus te vinden die jouw blog wilde proeflezen, en je daar feedback op wilde geven omdat het leuk is het werk van iemand onder je handen te zien groeien. Omdat we niet over de rug van een ander ons geld hoeven te verdienen. Niet van een ander zijn of haar succes hoeven te profiteren.
Tegenwoordig lees ik verhalen van zogenaamde coaches die op verjaardagen op eieren lopen omdat ze vrienden en kennissen niet willen laten profiteren van hun expertise. Dat zou ten koste gaan van de conversie.
Nog een stap verder
De coach van tegenwoordig gaat nog een stap verder. Ze vinden dat hun kennis echt veel geld waard is. Geld verdienen is immers een eervolle bezigheid. Dus duizenden euro’s neertellen voor een schrijfcoach is een normale trend.
De eeuwenoude verkooptruc die wordt gehanteerd is het opwerpen van problemen. Waar zij dan de oplossing voor zijn. Want voordat je je bewust werd van je probleem, had je er volgens de coach ook al last van. Je was namelijk niet succesvol. En niet succesvol zijn kan alleen als je iets niet goed doet.
De coach wijst jou daar graag op.
Kies je niche
Een tip die veel gegeven wordt door tipgevers en door de coaches is: Kies je niche. Blog over één thema. Wijd je te veel uit, dan verlies je lezers. De lezers van nu lezen jouw blog omdat ze dezelfde interesses hebben. Niet omdat ze de ene dag willen lezen over literatuur en de volgende dag over politiek. Het devies luidt: denk na waar je over zou willen bloggen. Daarna begin je pas en houd je vast aan een thema.
En laat het nou net dit advies zijn waar ik ernstig veel moeite mee had. Want wat doe je als je overal in geïnteresseerd bent? Als je zowel blogs leest over bloggen, om meteen daarna door te klikken naar recensiesites om vervolgens aan te belanden bij blogs met persoonlijke verhalen en soms een tikkie fictie.
Wat doe je als je je mening wilt geven over maatschappijkritische zaken, maar als je ook je licht wil laten schijnen over het nieuwste SBS6 programma? Als je persoonlijke verhalen wil vertellen en ook gedichten wil kunnen plaatsen?
Dagenlang heb ik ’s avonds in de frisse buitenlucht rondjes door de buurt gelopen met die vraag in mijn hoofd. Wat zal ik doen? Waar zal ik over schrijven? Tot ik las over het Day Zero Project. Mijn besluit stond vast. Dat zou het worden. In een paar uur maakte ik mijn lijst met 101 dingen om over te bloggen. Een digitaal dagboek, werd het.
In totaal plaatste ik twee berichten in die categorie. Want toen ik eenmaal begonnen was ontstond er een heel ander thema. België. Geen moment was het in me opgekomen om te bloggen over mijn fascinatie voor België. Vooral ook omdat ik me er niet bewust van was. Al schrijvende kwam ik er achter dat België een centrale rol in mijn leven speelt en dat er geen enkel ander onderwerp is waar ik over kan blijven schrijven.
Ondanks dat sta ik mezelf toe om ook maatschappijkritische stukken te schrijven en ook de programma’s van SBS komen voorbij. Gewoon omdat het kan. Omdat het mijn blog is. Omdat ik het probleem niet zie en ik evengoed succesvol ben.
Misschien niet voor jou, maar wel voor mezelf. Ik doe immers wat ik leuk vind. Sta toe dat mijn blog de speeltuin van mijn gedachten is.
Zonder problemen geen coach, zonder coach geen problemen.
Dit was een tip.
Comments are closed.