Samenwerken gaat niet vanzelf. Zet een stel (freelance) webspecialisten in een ruimte en de kans is groot dat er een discussie ontstaat over welk specialisme er meer ‘gelijk’ heeft. Zelfs wanneer het gezamenlijke einddoel de beste website ter wereld is…

Wetenschappelijk recept

Maar als je spiritualiteit toepasbaar kunt maken voor geeks, dan moet wetenschap zeker bruikbaar gemaakt kunnen worden voor webteams. En dan bedoel ik niet de technische wetenschap, want die is webbouwers wel bekend, maar de sociale wetenschap – die tak van de wetenschap die bestudeert hoe mensen met elkaar omgaan. Dus stel dat je de oorzaak voor die rottige samenwerking met je (con)collega’s eens vanuit een wetenschappelijke hoek wilt benaderen – in het kader van een nieuw jaar, een frisse blik – welk recept hoort daar dan bij?

Men neme: een analyse

Vanuit de wetenschap kun je op dit soort problemen meerdere analyses loslaten. Mijn voorkeur, in dit geval, heeft de discoursanalyse. Daarbij wordt de nadruk gelegd op het volgende idee: al die verschillende specialisten hebben een eigen manier van praten en denken over en binnen hun vakgebied waardoor het vaak lastig is om je in te leven in andermans vakgebied. Iedere specialist leeft als het ware in zijn eigen werkelijkheid, heeft een eigen taal met de collega’s binnen het specialisme of, zoals Wikipedia het beschrijft, “[m]et vertoog of discours (Engels: discourse, Frans: discours) geeft men het spreken van een bepaalde groep op een bepaald niveau (politiek, wetenschap, ‘alledaags’) aan, waarmee de betreffende groep de werkelijkheid structureert en daarmee (impliciet) vastlegt wat zij voor moraliteit en waarheid houdt.” Dat zei ik. Hoe je het ook went of keert, het zijn deze verschillen in werkelijkheden die samenwerken in de weg kunnen staan.

Voeg daaraan toe: een filosofie

Een interessante knakker om hierbij te noemen is Michel Foucault, een aanhanger van de zogenaamde ‘antisubjectfilosofie’. Volgens Foucault probeert de mens de werkelijkheid onder controle te krijgen, en daarmee vaak anderen te beïnvloeden, door middel van taal. Met behulp van woorden is iets normaal, abnormaal of hoort het ergens wel of niet bij. Dit leidt er bijvoorbeeld toe dat een ‘leek’ niet alleen moeite heeft te begrijpen waar een webdeveloper het over heeft wanneer die begint over HTML, codering, PHP en noem maar op, maar ook geïntimideerd kan raken door het sterke jij-hoort-hier-dus-niet-bij-gevoel wat de webdeveloper daarmee overbrengt. Savvy een beetje?

Even laten rijzen en besprenkelen met een snufje praktijk

Discours en samenwerkenSpecialisten kunnen onderling hetzelfde doen en daarmee een soepele samenwerking dus best lastig maken. Zo kan een webdeveloper een interactiondesigner het leven zuur maken door, vanuit zijn discours en werkelijkheid, te benadrukken dat die leuke ideeën van de interactiondesigner technisch echt niet uitvoerbaar zijn. En wie heeft er dan gelijk? Is de interactiondesigner dan te vooruitstrevend of loopt de webdeveloper dan achter? Of wat dacht je van de userexperiencedesigner die boven iedereen uitschreeuwt dat zij uiteindelijk allemaal in dienst zijn van de tofste, totale ervaring voor de gebruiker? Je ziet dat je met woorden alleen al behoorlijk in de knoop kunt raken wanneer de bedoeling eigenlijk is dat je met elkaar samenwerkt…

Goed mixen en meteen opdienen!

Over de oplossing voor dit samenwerkingsprobleem wordt al genoeg geschreven (ook hier). Vanuit dit wetenschappelijk recept wil ik toch even de meest voor de hand liggende oplossing noemen: creëer een gemeenschappelijk discours! Zorg er dus voor dat je het vakgebied (en discours) van de ander respecteert en, gedurende de samenwerking, evenveel waarde geeft als je eigen specialisme. Dan is het niet de vraag wie er meer gelijk heeft, maar worden de verschillende discours samengevoegd om toch die beste website ter wereld te kunnen maken. Om bij de recepten te blijven: een kwestie van water bij de wijn doen dus. Waar het mij vooral om gaat is om te laten zien dat een frisse blik op je eigen werkelijkheid en die van je teamgenoten al veel goeds kan doen voor een samenwerking. Vraag je maar eens af: van welk discours ga ik uit? Wat is voor mij de (enige) waarheid in mijn werk? En vooral: hoe belemmert mijn werkelijkheid mij om goed samen te werken met anderen die een andere werkelijkheid aanhouden?

0 Shares:

Comments are closed.

Dit artikel is 9.823 keer gelezen